Παρουσίαση βιβλίου
Πήγα.
Κεραυνός καίει φτερούγες, νεράιδες και ξόρκια.
Η ποιήτρια χωμένη στα μαλλιά σου.
Εσύ ρουφάς όνειρα και λόγια.
Πήρα τον μανδύα και τυλίχθηκα. Δεν μ΄έβλεπε κανείς.
Την πλησίασα από πίσω. Μιλούσατε.
Κύλησα τα χέρια μέσα στην μπλούζα της
έτριψα ζεστές τις θηλές, έσταξα λέξεις στ΄αυτί της
Κρεμάστηκε απ’ τα χείλη σου
Γονάτισα μπροστά σας, γλίστρησα τα δάχτυλα ανάμεσα στα πόδια της
Η γλώσσα μου βυθίστηκε στο σώμα της
Τα μάτια σου καίγαν αυτή στέναζε
Τής έπιασες το χέρι για να φύγετε
Εγώ γκρέμισα τον δυτικό τοίχο
και πέταξα βιαστικά
γιατί πάντα ξεχνώ
να αφήσω το κλειδί κάτω απ΄το χαλάκι
Κι αυτό το βράδυ
εις πείσμα κι ερήμην σου
έχω κερδίσει επιτέλους
το δικαίωμα
να κοιμηθώ
μαζί σας
*************
Αντί Ιστορίας με Φεγγίτη
Ελα να σού δείξω είπες τον φεγγίτη του σπιτιού
πολύ παλιό αυτό το σπίτι
γυρνούν μέσα του ακόμα ανάσες βογκητά και στεναγμοί
στο βάθος κάστρα του παλιού καιρού
μη μη είπες μη βγαίνεις
αλλά εγώ σκαρφάλωνα κόκκινα τα κεραμίδια τυλιγμένοι σωλήνες παράξενου υλικού
είχα βάψει πρώτη φορά τα νύχια μου ταίριαζαν
κόκκινα
ασημί και το φεγγάρι ταίριαζε
η στέγη της εκκλησίας πολύ μακριά
δεν κινδυνεύαμε
η μέση μου γυμνή γδάρθηκε στην κόψη
πετούσαν σύννεφα πουλιά κι αστέρια
νεράιδες παιδιά και νάνοι
το πιάνο έτριξε γκλανκ
ποτέ δεν έπαιξα, είπες, καλά
μόνο μιλούσα μιλούσα στο ραδιόφωνο
υγρή γλυκιά φωνή
χτυπούσες το κεφάλι μου στο πάτωμα
την ώρα που βυθίστηκες στο σώμα μου
μημη είπα
οι γάτες πάντα περπατούν στην άκρη της βροχής
αλλά εσύ δεν άκουγες
με τράβηξες μέσα σου και χάθηκα
δεν υπάρχεις δεν υπάρχεις έγραφες
κι εγώ σε πίστευα
ό,τι κι αν έλεγες εγώ σε πίστευα
κι ας με ανάγκαζες
μετά
να γλείφω τους λεκέδες
απ΄το παλιό μου αίμα
**********************
Μικρή ιστορία ανταλλακτικής ισομετρίας
Κτήριο αναπαλαιωμένα καινούριο.
Παράθυρα, ταβάνια και κάγκελα.
Δάπεδα βουβά, σώματα σκαλιστά, σκοτεινοί σταλακτίτες της μνήμης.
Σκουριασμένο ασανσέρ μετρά τις σελίδες σου.
Στο βάθος μια σειρά από πόρτες.
Αν διαλέξεις την κόκκινη, ίσως γλιτώσεις.
Οι τρύπες στους τοίχους έγιναν
ράφια για βιβλία διπλά
η σκόνη ρουφά τις ανάσες που πέρασαν.
Σού χτυπώ.
Ξεγελιέμαι.
Κι ανοίγεις.
Καθρέφτες, σκοινιά κι αποτσίγαρα.
Με δεμένα τα μάτια αφήνεσαι,
στα πλαστικά μου μέλη επάνω.
Δεν υπάρχουν κερκόπορτες, οι εφιάλτες θαμμένοι.
Υποτάσσομαι.
Το ξένο γίνεται υγρό και ζεστό,
οι λέξεις χύνονται αλύγιστες,
το απόρθητο εκλιπαρεί θέλω και πάλι
κι αυτό που νόμιζες
τέλος
γεννάει ξανά
μιαν αρχή επικίνδυνη.
*****************
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί, σε επίπεδο μεταπτυχιακών σπουδών, με την ποίηση του Α. Εμπειρίκου και με τη σύγχρονη κυπριακή λογοτεχνία. Ζει στην Πρέβεζα και εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή με τίτλο Ελλείπον Σημείο, η οποία συμπεριελήφθη στη μικρή λίστα υποψήφιων βιβλίων πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, για τα Λογοτεχνικά Βραβεία 2010 του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ. Το διήγημά της Μύθου Εγκώμιον επιλέχθη για την ανθολογία διηγήματος Θεσσαλονίκη 2012 από τις εκδόσεις Ιανός. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.