Kείνες τις μέρες
Είχε βρει αυτός τρόπο
και τα βόλευε:
χρόνια ψάλτης στους Άγιους Πάντες,
ασφαλιστής το επάγγελμα―
είτε αργίες είτε καθημερινές,
το ίδιο πελατολόγιο
να τρομοκρατεί
και να καθησυχάζει.
Μουσικοδιδάσκαλο πια,
οικογενειάρχη,
διορισμένο στη Μ. Εκπαίδευση
―ποτέ δεν έδωσ’ αφορμή,
λόγο κακό δεν είπε για κανένα,
κρεμασμένο τον βρήκανε
κείνες τις μέρες
του Χρηματιστηρίου.
Δόμνα-Κωνσταντία
Πλέκει αξεχώριστα τα νήματα
Ξανθή νεράιδα σ’ όχθη λίμνης•
Ψάλλει χρησμούς, κεντάει μηνύματα
Πάνω απ’ το σκέλεθρο της μνήμης.
Έχω κρατήσει όλα τα γράμματα
Σελιδοδείκτες σε κλειστά βιβλία:
Δεκάδες τάματα, δεκάδες θάματα―
Το πέρας, την αφετηρία.
Όψη ατίμητη, στο διάβα σου
Πλήρωσες μέσα μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Με τη ρευστή, δροσάτη λάβα σου
Το θάνατο και την αγάπη.
Επιτροπή
Με το βιβλιάριο στα χέρια,
περίμενα τη σειρά μου.
―Είδα πώς ανεβαίνατε,
πάσχετε από τη μέση σας;
η κοπέλα απέναντί μου,
με τα μακριά μαλλιά
και το καλοσυνάτο βλέμμα.
―Ναι, πρέπει να παρατείνω
την αναρρωτική, εσείς;
―Σπονδυλοδεσία. Δούλευα
στον Αρβανιτίδη, στα σαλάμια.
Πρόποση
Θα φέρεις τη φύση
Άψυχη μες στο σπίτι.
Θα τη στολίσεις
Θα τη φωτίσεις
Και με το ποτήρι υψωμένο
Θα την ονομάσεις χαρά.