`
Η νέα δισκογραφική δουλειά του συνθέτη Χρίστου Θεοδώρου «Καρδιά Μισή» βασίζεται στη μελοποίηση τριών ποιημάτων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Ζαχαρία Παπαντωνίου και της Διαλεχτής Ζευγώλη-Γλέζου καθώς και σε τέσσερις στίχους του Μιχάλη Γελασάκη και του Πάνου Σουρούνη (σε ένα τραγούδι). Ερμηνεύουν (αλφαβητικά) οι: Ρίτα Αντωνοπούλου, Πολυξένη Καράκογλου, Μαρία Παπαγεωργίου, Έλενα Παπανικολάου, Χριστίνα Μαξούρη, Βικτωρία Ταγκούλη και Nalyssa Green.
`
`
Ναπολέων Λαπαθιώτης, ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
Κλείσε τα παράθυρα μη βλέπουν οι γειτόνοι,
και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί.
Η αγκαλιά μου επύρωσε σαν το κερί και λιώνει,
για σφιχταγκαλιάσματα κι όλο καρτερεί.
Κλείσε μη μας βλέπουνε λοξά οι ματιές του κόσμου,
δώσ’ μου το χειλάκι σου, πούναι απαλό, νωπό.
Έχω κάτι ολόγλυκο για σένα απόψε, φώς μου,
έχω κάτι ολόγλυκο σα μέλι να σου πω.
Έλα πέσε απάνω μου και μην κοιτάς με τρόμο.
Το κερί μας έσβησε, δεν μας θωρεί κανείς.
Ξέχασε πως βρίσκονται κι άλλες ψυχές στο δρόμο,
κι άσε να κυλήσουμε σε πέλαγα ηδονής.
Έλα, ως τα μεσάνυχτα θα σε φιλώ στο στόμα,
έλα, κι είναι οι πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί,
που το γλυκοχάραμα θα μας προλάβει ακόμα
στο πρώτο μας αγκάλιασμα, στο πρώτο μας φιλί.
Κι όταν σε ρωτήσουνε τη χαραυγή οι γειτόνοι,
για ποιό λόγο σφάλισες, αχ! πες τους, να χαρείς,
πες τους πως στην κάμαρα φοβάσαι άμα νυχτώνει,
κι έπεσες και πλάγιασες νωρίς, τ’ ακούς; νωρίς!
`
*
Διαλεκτή Ζευγώλη Γλέζου, ΆΥΛΗ ΑΓΑΠΗ
Έτσι λεπτά σ’ αγαπώ, τόσο αγνά
Σαν φιλί στον αέρα
Σαν ιδέα,σαν ίσκιο,σαν τ’αχνά δειλινά
Σαν μητέρα.
Τόσο λεπτά σ’αγαπώ, σ’αγαπώ
Σαν σκιά κάποιου ονείρου
Σαν απ’ έξω φερμένο σκοπό
Σαν την άχνα ενός μύρου.
Τόσο λεπτά, τόσο ωραία πονώ
Σαν τα ρόδα που κλαίνε
Και τα βλέπω την αυγή που ξυπνώ
Ξένε, ξένε μου, ξένε.
`
*
Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Όταν περάσεις άνοιξη, και τους χυμούς ταράξεις,
της γης, κι οι κάμποι ανθίσουνε στο φως και στη γαλήνη
μην έρθεις πάλι στην φτωχή καρδιά μου και προστάξεις
για να σου δώσει τον ανθό που σου χρωστάει κι εκείνη
Ξέρω που θα μεθάει η ζωή και τούτο τον Απρίλη
Πλάσμα κανένα την τρελή χαρά του δεν θα κρύψει
Μα μη ζητήσεις της βαριάς καρδιάς μου να σου στείλει
Το τραγουδάκι που θελες και της το πήρε η θλίψη
Ξέρω τι λόγια στη ψυχή μιλάς και των αψύχων
Κρυφοί καημοί, κρυφοί παλμοί φύλλο κι ανθός θα γίνουν
Θα λουλουδίζουν οι πληγές σακατεμένων τοίχων
Θα ζούνε τα χαλάσματα κι οι πέτρες θ ́ ανασαίνουν
`
*
Μιχάλης Γελάσακης, ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ
Είμαι παιδί, μικρό παιδί
Που ξέρει να θυμάται
Σαν το πουλάκι στο κλαδί
Μονάχο του κοιμάται.
Είμαι παιδί, μικρό παιδί
Και τα βουνά ζηλεύω
Δεν έχουν πόρτα και κλειδί
Έχουν ζωή να κλέβω.
Έχεις κι εσύ καρδιά χρυσή
Έχεις αγάπη τόση.
Πως η ζωή μένει μισή
άμα ζωή δεν δώσει.
Είμαι παιδί, μικρό παιδί
Σε μια αγκαλιά κρυμμένο
Που θέλει θάλασσες να δει
Κι όλο στα ίδια μένω.