(Adagio)
Όλα εδώ γυρίζουν στο
Ίδιο πάντα χλωρό λαβύρινθο
Φόβοι πολλοί
Ιδέες πνίγονται, εικόνες σπάνε, χρώματα ραγίζουν
Τοιχογραφίες καταρρέουν
Άνθρωποι ξεφλουδίζουν
Η αγάπη έρχεται και φεύγει, ο
Έρωτας μαραίνεται και τα
Κορμιά μένουν μισά να κρύβονται στους ίσκιους τ’ απογεύματος
(Presto)
το πορτοκάλι των δοντιών σου η άχνη ζάχαρη μέσα στις κόρες των ματιών σου η άδολη περιέργεια κι ο ήχος του Οδυσσέα που πάντα θα γυρεύει τον Τηλέμαχο η μάνα σου και η γλυκιά φωνή της σιγουριάς της τα χέρια σου όπως την αγκαλιάζεις και το παιχνίδισμα της μέσα σου ηρεμίας όλα χορεύουν στον ρυθμό σου το σύμπαν υπακούει στο χαμογελαστό πηγούνι σου
(Adagio)
Υπάρχει, έτσι μου λένε, ο
Αναγκαίος συμβιβασμός η
Ζωή πρέπει να μετριέται με τα όχι κι εγώ
Πρέπει να μάθω να υποκρίνομαι το πρέπει
Υπάρχει, έτσι μου δείχνουν συνεχώς, μία
Αυτονόητη χειρονομία υπακοής κι εγώ
Καλά θα κάνω να μάθω τέλεια τον ρόλο μου
Αλίμονό μου γιε μου
Ποτέ μου δεν κατάφερα να υποδυθώ σωστά κανένα ρόλο κι
Είμαι πια αρκετά μεγάλος για να
Μπορέσω να στρέψω τους δείκτες ανάποδα
(Allegro)
κοιτάζω τη γυναίκα μου μυρίζω στην ανάσα της τα χάδια που σου δίνει βλέπω τα μάτια της να αρμενίζουν συνεχώς στα γελαστά σου κόκκινα μάγουλα πόσο μεγάλη δύναμη έχεις θε μου εμένα να με κάνεις να σκέφτομαι οργανωμένα το αύριο και τη μητέρα σου να τη διδάσκεις τόσο μεγάλη υπομονή να δείχνει με τα μικρά σου δάχτυλα να παίζεις στο πιάνο της καρδιάς μας με τα αεικίνητα ποδαράκια σου να σπρώχνεις συνεχώς τις ανάσες μας μέσα στο άπειρο κι ο χρόνος μοιάζει επιτέλους να νικιέται όλα βαφτίζονται χαρά κι ανησυχία με τα σγουρά μαλλάκια σου να κρύβουν κάθε σημάδι της φθοράς
(Andante)
Ας είναι δεν θα κρατήσω τίποτε μυστικό μα
Δώσε μου κάποιες στιγμές να
Πιάσω τις άκρες του μυαλού μου και
Δεν θα σου κρύψω καμία λεπτομέρεια
Θάλασσα