Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Eugenio Montale, Δύο ποιήματα (μετφρ.: Φωτεινή Ξιφαρά, Γιώργος Γκιώνης)

$
0
0

`

Ho sceso, dandoti il braccio, almeno un milione di scale
Ho sceso, dandoti il braccio, almeno un milione di scale
e ora che non ci sei è il vuoto ad ogni gradino.
Anche così è stato breve il nostro lungo viaggio.
Il mio dura tuttora, né più mi occorrono
le coincidenze, le prenotazioni,
le trappole, gli scorni di chi crede
che la realtà sia quella che si vede.
Ho sceso milioni di scale dandoti il braccio
non già perché con quattr’occhi forse si vede di più.
Con te le ho scese perché sapevo che di noi due
le sole vere pupille, sebbene tanto offuscate,
erano le tue.

`

*

Κατέβηκα, δίνοντάς σου το χέρι, ένα εκατομμύριο τουλάχιστον σκάλες
Κατέβηκα, δίνοντάς σου το χέρι, ένα εκατομμύριο τουλάχιστον σκάλες,
και τώρα που δεν είσαι πια εδώ, νιώθω μετέωρος σε κάθε βήμα.
Έστω κι έτσι ήταν σύντομο το μακρύ ταξίδι μας.
Το δικό μου διαρκεί ακόμη, αλλά δεν έχω ανάγκη πια
τις συμφωνίες, τις επιφυλάξεις,
τις παγίδες, τις ταπεινώσεις εκείνων που πιστεύουν
πως η πραγματικότητα είναι ό,τι φαίνεται.
Κατέβηκα εκατομμύρια σκάλες δίνοντάς σου το χέρι
όχι γιατί με τέσσερα μάτια ίσως βλέπει κανείς πιο καθαρά.
Κατέβηκα μαζί σου γιατί ήξερα ότι ανάμεσα σ’ εμάς τους δυο
η μόνη καθαρή ματιά, αν και τόσο θολή,
ήταν η δική σου.

μτφρ. Γιώργος Γκιώνης και Φωτεινή Ξιφαρά

`
*

L’anima che dispensa
L’anima che dispensa
furlana e rigodone ad ogni nuova
stagione della strada, s’alimenta
della chiusa passione, la ritrova
a ogni angolo più intensa.

La tua voce è quest’ anima diffusa.
Su fili, su ali, al vento, a caso, col
favore della musa o d’un ordegno
ritorna lieta o triste. Parlo d’altro,
ad altri che t’ignora e il suo disegno
è là che insiste do re la sol sol

`

*

Η ψυχή που σκορπιέται
Η ψυχή που σκορπιέται
σ’ αντικριστούς χορούς κάθε εποχή νέα
έξω στους δρόμους, τρέφεται
μ’ ένα πάθος μυστικό, κι ανακαλύπτει
σε κάθε στροβίλισμα πως είναι πιο βαθύ.

Η φωνή σου είναι αυτή η σκόρπια ψυχή.
Στα σύρματα, στα φτερά, στον αέρα, τυχαία,
με τη βοήθεια μιας μούσας ή ενός από μηχανής Θεού,
βγαλμένη μέσα από χαρά ή από λύπη. Μιλώ για άλλα,
σε άλλους, σ’ αυτούς που δεν σε ξέρουν, κι ο ρυθμός σου
είναι εκεί και επιμένει ντο ρε λα σολ σολ.

μτφρ. Φωτεινή Ξιφαρά


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles