Tου Αγίου Μαρασκίνου
Ελα αγάπη μου να πιούμε μια piña colada
Φυσικά…για πρωινό
Περίμενες πάλι το χάραμα μόνος
Ξυπνάς πάντα πρώτος για να ορίσεις τα πράγματα
Ελα αγάπη μου να αγκαλιαστούμε κρυφά
Μας παρακολουθεί η αστυνομία των άστρων
Δεν μου ´ λείψες ποτέ στ´ αλήθεια, είσαι πάντα δίπλα μου
Όρισες πως είμαι καταδικασμένη να είμαι ελεύθερη
Και έφυγες
Και είσαι πάντα δίπλα μου
Δυο pines colada είναι αρκετές
Δυο espresso και δυό haig τώρα
Γιορτάζουμε του Αγίου Μαρασκίνου
Τιμής ένεκεν της αγάπης μας
Και όλες τις εθνικές εορτές ανταμώνουμε
Μετά τους ματωμένους χωρισμούς
Με διέλυσε ένα ορμητικό σύννεφο
Με διέλυσε ένα ορμητικό σύννεφο
Τόσο απαλό…
Είχε τη γεύση του κορμιού σου
Κι η μυρωδιά του ..μόλις καμένης ζάχαρης
Μου άνοιξε μια τρύπα στο στομάχι
Και τότε ξεχύθηκαν οι πιο κρυφές μου σκέψεις
Παραλήρησε ο σπλαχνικός φλοιός πονώντας
Δάκρυα στα μάτια
Ο εγκέφαλος κατρακύλησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα
Ψηλάφησε με ακρίβεια όλο το παρελθόν
Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για τα περασμένα
Αδειασε ο βούρκος και το φως
Ακέφαλη αγκαλιάζω το σύννεφο
Στροβιλίζομαι
Σε θέλω
Με ορμή που διαλύει την απαλότητα
Οδεύοντας προς το τέλος
Στάζει το ταβάνι μας απόψε
Το τρένο πέρασε την ίδια ώρα
Ηχος
Στάλες- στάλες, βραχνό σφύριγμα
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ βαρύς ογκόλιθος
Αμίλητος και αόρατος
Στάζει το ταβάνι μας κι αισθανόμαστε τη σκιά του
Το τρένο σφύριξε δυό
Η αναλαμπή του καρκινοπαθούς πριν το θάνατο
Ετσι αισθάνομαι απόψε
Αμίλητος και βαρύς με εξετάζει
Με προετοιμάζει για το πέρασμα
Του έγνεψα με φόβο πως θέλω να παίξω
Τον αγαπημένο μου ρόλο
Της καταβυθισμένης θεότρελης ερωτευμένης
Που όλο γελά ξεκαρδίζεται βουτά χορεύει
Ολο τσακπινιές κι αρώματα
Λούζοντας την αιωνιότητα με νάζια
Στάζει το ταβάνι μας απόψε
Το τρένο είναι πολύ μακριά
Δάκρυα κι αυτός με το σπαθί μου είπε να τελειώνω
Αποχαιρετώ το τρένο και τη βροχή
Θα σ αγαπώ για πάντα