`
Ο ήρωάς μας είναι σίγουρα άνδρας και ζει από την εποχή του θεού Ήλιου μέχρι τις μέρες μας. Ο χώρος που διαδραματίζονται τα γεγονότα είναι κάποια ελάχιστα εσωτερικά και πολλά εξωτερικά με ελιές, κυπαρίσσια, πεύκα, τσουκνίδες, μολόχες, θάλασσες, πολλές ψυχές και νεκροταφεία. Δυτικά εκτάσεις από χώμα και λάσπη, ανατολικά ένα προαύλιο θηλέων. Χρονικά είναι πρωί, βράδυ, μεσημέρι, από το βράδυ εώς το πρωί, νύχτα. Τα τοπία είναι εξοχικά χωρίς να είναι βουκολικά, τα μοναδικά ζωντανά ζώα οι άνθρωποι και τα αηδόνια, ένας αετός είναι κεντητός, τα λιοντάρια είναι \”ανίδεα που προκρίθηκαν από την στατιστική\”, ένα μεγάλο θηρίο και απέραντες θάλασσες χωρίς ψάρια.
Όλες οι ιστορικές εποχές και οι θεοί είναι παρόντες. Ο Ήλιος, ο Διόνυσος, ο Απόλλωνας, άγγελοι με ρομφαίες και κρίνα, ο διάολος, ο Καίσαρας, ο Βρούτος, οι Σουλιώτες, διαστημόπλοια. Η μοναξιά του μονομάχου. Ο μελλοθάνατος και η ταμειακή μηχανή. Σπαθιά, μαχαίρια, όπλα, το πουλί του, είναι εργαλεία επιβίωσης και ηδονής. Το αρχέγονο: αρσενικό-θηλυκό, Αδάμ-Έυα, πατέρας-μάνα είναι παρόντα. Και τέλος ο Παράδεισος, ο Τόπος, ο τόπος του, το χώμα, το χώμα που πατάει…
Ο ήρωάς μας, ο ήρωας του Καρτελιά, τα ζει, τα έζησε (αλλιώς τί ήρωας θα ΄ταν), χωρίς κόμπλεξ, χωρίς φόβο, με προσφορές στον Ήλιο μέσα σε αρωματικούς καπνούς, θυμιάματα της θυσίας, της ζαλάδας, με ξεματιάσματα, βλέμματα αγίων και ανθρώπων.
`
************************************************************
* Μαζί με την ποιητική συλλογή υπάρχει και ένα cd με 6 τραγούδια και 3 ορχηστρικά του Μιχάλη Γρηγορίου με τις ερμηνείες της Μαρίας Φαραντούρη και του Δώρου Δημοσθένους, το οποίο είναι και το επιστέγασμα μίας παλαιάς φιλίας μεταξύ συνθέτη κι ποιητή που, όπως εξηγεί και ο Γρηγορίου στο σημείωμά του, ξεκίνησε από το παλιό στέκι του «Άλεκτον» στον Κεραμεικό και εξελίσσεται στο νέο σημείο συνάντησης, την «Κόκκινη Κλωστή» της οδού Παπαδιαμαντοπούλου. Άλλωστε όπως λέει ο Καρτελιάς στο ομώνυμο («Κόκκινη Κλωστή») ποίημα που έγινε κι αυτό τραγούδι απ΄το Γρηγορίου «Θα πιάσω πάλι απ΄την αρχή/αυτή την κόκκινη κλωστή την πονεμένη./Θα φτιάξω κόμπο να δεθεί/το παραμύθι που ιστορεί/πώς η ελπίδα στους ανθρώπους/δεν πεθαίνει>>
`
** Ο Νίκος Τρανός είναι καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών