`
1.Ο πατέρας δεν πίνει στους ουρανούς
Χθες είδα πάλι στον ύπνο μου τον πατέρα.
Καθόμασταν οι δυο μας σ’ ένα τραπέζι με καρό τραπεζομάντιλο.
Κάποιος μας έφερε δυο ποτηράκια και κρασί.
– Είσαι καλά; Του λέω.
- Καλά, καλά, και μου ‘πιασε το χέρι.
– Άντε, στην υγειά σου, είπε.
Σήκωσε το ποτήρι, τσούγκρισε και το άφησε πάνω στο τραπέζι.
– Δεν πίνεις; Ρώτησα.
– Εσύ να πιεις, απάντησε. Εγώ δε θέλω να ξεχάσω….
*
Vater trinkt nicht im Himmel
Gestern sah ich im Schlaf meinen Vater.
Wir saßen an einem Tisch mit karierter Decke.
Jemand brachte uns zwei kleine Gläser und Wein.
-Geht΄s dir gut ?, fragte ich ihn.
- Gut, gut, er griff nach meiner Hand.
- Auf dein Wohl also, sagte er.
Er hob das Glas, stieß mit mir an und stellte es auf den Tisch zurück.
- Trinkst du nicht? fragte ich.
- Du sollst trinken, sagte er. Ich will nicht vergessen…
`
****
2. Ένα κερί
Αυτό το κερί που άναψα
περαστικός από τον οίκο Σου
δεν είναι η προσευχή μου
για να Σε φτάσει εκεί ψηλά
δεν είναι οι παρακλήσεις μου
ούτε βεβαίως καμιά ελπίδα
που εναπόθεσα σε Σένα.
Η καθαρότητα της ύλης του
δε συμβολίζει το ακηλίδωτο
της πρόθεσής μου
και η μαλακή του υφή
καθόλου δεν υπόσχεται
την εύπλαστη μεταστροφή μου
στη μετάνοια
όπως οι αλληγορίες εγγράμματων πιστών Σου
ξέρουν να τυλίγουν.
Μπορεί να μοιάζει μ’ όλα τα’ άλλα
όμως αυτό ανάφτηκε
για να Σου πει
πως ευτυχώς
στέκομαι εδώ αβοήθητος
και πως ακόμα
όσο μπορώ
θα λάμπω.
*
Eine Kerze
Diese Kerze, von mir entzündet,
als ich an deinem Haus vorbeiging,
ist nicht mein Gebet,
um dich droben zu erreichen,
ist meine Fürbitte nicht
und natürlich
keine in dich gesetzte Hoffnung.
Ihre essentielle Reinheit
symbolisiert nicht das Unbefleckte
meiner Absicht
und ihre formbare Textur
verspricht nie und nimmer
eine Wendung meinerseits
zur Reue,
so wie die Gläubigen
die Bilder deiner Allegorien verwirklicht wissen.
Es kann sein,
dass diese Kerze allem gleicht,
aber sie wurde entzündet,
dir zu sagen,
dass ich hier
glücklicherweise
hilflos stehe
und dass ich Licht machen werde,
solange ich kann.
`
****
3. Ερωτική διαθήκη
«Αφού λοιπόν ο νεκρός δεδικαίωται
τώρα σας λέω πως είχα τσέπες
στο γυμνό μου δέρμα.
Στην ανακομιδή στα τρίχρονα
όλοι εσείς που ‘χατε νταραβέρια με το σώμα μου
σύρτε τη λήθη σας μέχρι το λάκκο
θα βρείτε κει κομμάτια γλώσσας χείλη
κραυγές χνούδια λαιμών κοντές ανάσες
ελάτε να σκυλέψετε με τη σειρά σας
ό,τι σας σκύλεψα είναι άθικτο σας περιμένει
έχω μια μουσική για σας από τα πλήκτρα των δοντιών
ελάτε
τ’ αρπαχτικά σας δάχτυλα καυτά να νιώσω
για τελευταία φορά στα κόκαλά μου».
*
Erotisches Testament
Da der Verstorbene also gepriesen wird,
sage ich euch jetzt, dass ich Taschen hatte
in meiner Haut.
Bei der meine Überführung im dritten Jahr
schleppt ihr alle,
die ihr Geschäfte mit meinem Körper gemacht habt,
euer Vergessen bis zu meiner Grube.
Ihr findet Zungenstücke dort, Lippen,
Geschrei, Flaum, in Hälsen kurze Atemzüge –
kommt der Reihe nach
und nehmt was ich von euch genommen,
es ist intakt, wartet auf euch;
ich spiele Musik für euch auf Tasten meiner Zähne Elfenbein,
kommt,
damit ich eure Krallen zum letzten Mal
heiß an meinen Knochen spüren kann.
`
****
4. Η Σαλώμη με σώζει και μ’ εκδικείται
Εκείνο το βράδυ μου είπαν πως πέθανες.
Γύρισα σπίτι έψαξα στα συρτάρια στις τσέπες παντού.
Η αγωνία μου κορυφώθηκε λίγο μετά καθώς ένιωσα τον Ραβέλ
ν’ ανεβαίνει απ΄ τη γυάλα μας κι είδα το ψαράκι
μάλλον ψόφιο στο πάτωμα του χολ.
Κινδύνευα. Αλλάζω γρήγορα το νερό
ρίχνω μέσα το ψάρι μπας και προλάβω. Του κάκου. Ο Ραβέλ δυνάμωνε
θα σπάσουν τα μάτια μου λέω τώρα πληρώνω για όλα
κι ως να το πω
ξεφυτρώνεις κι ακούγεται:
κλικ
να με φωτογραφίζουν τα δικά σου
τα ωραιότατα
μάτια.
*
Salome rettet mich und rächt sich an mir
An diesem Abend sagten sie mir, dass du gestorben bist.
Ich ging nach Hause zurück,
suchte in den Schubladen, in den Taschen, überall.
Meine Agonie erreichte ihren Höhepunkt, nachdem ich Ravel bemerkte,
wie er aus unserem Aquarium steigt und ich das Fischlein
wahrscheinlich tot auf dem Boden der Diele liegen sah.
Ich war in Gefahr.
Ich wechsle schnell das Wasser
und warf den Fisch hinein, ob ich es schaffe? Vergeblich. Ravel wurde lauter,
meine Augen platzen, sagte ich, jetzt zahle ich für alles
und als ich es sagte, kamst du plötzlich und es war zu hören:
Κlick,
deine Augen,
die schönen,
mich fotografierten
`
****
5. Το σώμα σου κι εγώ
Έχουμε πολύ ταξιδέψει
το σώμα σου κι εγώ
έχουμε φανταστεί
όσα ένα σώμα κι ένα εγώ
μπορούν να φανταστούν.
Το σώμα μου κι εγώ
έχουμε ονειρευτεί το σώμα σου σε στάσεις
που ποτέ σου δε φαντάστηκες.
Δεν έχεις θέση τώρα
τι ζητάς
ανάμεσα σ’ εμένα και το σώμα σου.
*
Dein Körper und ich
Wir sind viel gereist
dein Körper und ich
wir haben uns vorgestellt
was ein Körper und ein Ich
sich vorstellen können.
Mein Körper und ich haben
von Haltungen deines Körpers geträumt
die du dir nie vorgestellt hast.
Jetzt gibt es hier für dich keinen Platz
was suchst du hier
zwischen mir und deinem Körper.
`
****
6. Η αλληγορία του κώνωπος
Και αν όλα τα πράγματα έχουν ψυχή;
Αυτό το κοινότοπο μου ‘ρθε τώρα που είμαστε εδώ
ξαπλωμένος εγώ και ζαλισμένο
γύρω γύρω στο πορτατίφ
ένα κουνούπι.
Πανεύκολο να το σκοτώσω.
Όμως αν η ψυχή του με κυνηγάει αιώνια
ζητώντας εκδίκηση;
Ενώ μια στάλα αίμα και λίγη φαγούρα
τί ψυχή έχουν;
Αυτά σκεφτόταν ένας ο οποίος θα μπορούσε να είναι δολοφόνος
αλλά δεν ήταν. Μόνο έγραψε και δημοσίευσε αυτήν την αλληγορία
για να μη νομίζουν όσοι του γλίτωσαν πως γλίτωσαν για άλλους λόγους
απ΄ αυτούς που γλίτωσαν.
Εκτός αλληγορίας
έλιωσε το κουνούπι
κι έσβησε το φως.
*
Die Allegorie der Mücke
Und wenn alle Dinge eine Seele haben?
Dieser Gedanke kam mir,
da wir jetzt hier sind
und während ich so daliege und beobachte,
wie summend um die Lampe
eine Mücke kurvt.
Kinderleicht für mich wäre es, sie umzubringen.
Aber wenn ihre Seele mich dann ewig jagte
Rache zu nehmen an mir?
Was für einen Wert haben dagegen
ein Bluttropfen und etwas Juckreiz?
Daran dachte jemand, der möglicherweise ein Mörder sein könnte,
aber er war es nicht. Er schrieb nur und veröffentlichte diese Allegorie,
damit diejenigen, die ihm entkommen sind, nicht glauben,
dass sie aus anderen Gründen entkamen,
als aus denen, die sie haben entkommen lassen.
Jenseits der Allegorie
zerquetsche er die Mücke
und löschte das Licht.
`
****
7. Ο κύρις Φογκ ενώπιον ναυαγού
Μία μέρα από την πολυθρόνα του
είδε ο κύριος Φογκ
έναν άνθρωπο να πνίγεται.
-Αφού δε γνωριζόμαστε
τι νόημα έχει να τον σώσω, σκέφτηκε.
Με τον καιρό θα με ξεχνούσε
ενώ εγώ για πάντα θα θυμόμουν
την αγνωμοσύνη του.
Ή θα ‘τανε δια βίου ευγνώμων
κι έτσι μοιραία θα τον ξεχνούσα.
Θέματα τόσο σοβαρά
καλύτερα να τα ρυθμίζει
η θάλασσα.
*
Mister Phileas Fogg beim Anblick eines Schiffbrüchigen
Eines Tages sah Mister Fogg
von seinem Sessel aus,
wie ein Mensch im Meer ertrank.
Da wir uns nicht kennen,
was hätte es für einen Sinn,
ihn zu retten? dachte er.
Mit der Zeit würde er mich vergessen,
während ich mich noch an seine Undankbarkeit erinnere.
Oder er wäre lebenslang dankbar,
und ich würde ihn,
wenn es das Schicksal will, vergessen.
Solche ernste Angelegenheiten
sollte besser das Meer
regeln.
`
****
Ο Γιάννης Βαρβέρης (1955-2011) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε έντεκα ποιητικές συλλογές, με πρώτη την “Εν φαντασία και λόγω” (Κούρος, Αθήνα, 1975), ενώ η τελευταία, δωδέκατη συλλογή του εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του (“Βαθέος γήρατος”, 2011). Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε έργα των Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Μολιέρου, Μαριβώ, Ουίτμαν, Σαντράρ, Πρεβέρ, Μρόζεκ, Κάριγκτον, Φέρρε, Μπρασένς καθώς και μια ανθολογία για το θάνατο. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου (περιοδικά “Τομές” και “Η Λέξη”, εφημερίδα “Η Καθημερινή”). Αυτά και άλλα θεωρητικά του κείμενα για το θέατρο εκδόθηκαν σε έξι τόμους (”Η κρίση του θεάτρου” -πέντε τόμοι, “Πλατεία θεάτρου”). Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και περιλήφθηκαν σε ανθολογίες στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμανικά. Μεταφράσεις του αττικής και νέας κωμωδίας παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και σε άλλα θέατρα. Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καβάφη για τη συγκεντρωτική έκδοση “Ποιήματα 1975-1996″. Το 2002 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού “Διαβάζω” για την ποιητική συλλογή “Στα ξένα”. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, ξαφνικά, στις 25 Μαΐου 2011.
*
Jannis Varveris (1955-2011) wurde in Athen geboren . Er studierte Rechtswissenschaften . Er veröffentlichte zu Lebzeiten elf Gedichtbände, während die letzte zwölfte Sammlung kurz nach seinem Tod veröffentlicht wurde Er übersetzte Werke von Aristophanes , Menander , Moliere , Whitman, Cendrars , Prevert, Mrozek, Brassens u.a. und eine Anthologie über den Tod. Von 1976 an schrieb er Theaterkritiken. Diese und andere theoretische Texte über das Theater erschienen in sechs Bänden ( “Die Krise des Theaters “, “Pit” ). Im Jahr 1996 wurde er mit dem Staatspreis geehrt. Seine Gedichte wurden in Anthologien auf Englisch, Französisch , Deutsch, Italienisch, Spanisch und Rumänisch veröffentlicht.