[author] Του Ισαάκ Σούση[/author]
`
Η διαστρέβλωση της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου ξεκινά με την ανακηρυξή της σε εθνική εορτή. Το Πολυτεχνείο έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι υστερόχρονο για τη μάζα ενός κόσμου (λαού σύμφωνα με την αταξική ορολογία που μας τσάκιζε τα αυτιά και το μυαλό) που είτε αδιαφορούσε κατά τα πατροπαράδοτα, είτε συνεργαζόταν εύρυθμα με το καθεστώς της Χούντας, Έτσι “ομαλά” στον ιστό της Εθνικής αφήγησης μετά τις φιέστες της Χούντας οι οποίες συνάθροιζαν οικοιοθελέστατα στίφη κόσμου, του ίδιου πανω κάτω κόσμου που είχε δεχτεί τους δοσίλογους σαν κυβερνήτες του μετεμφυλιακού κράτους, που είχε επανδρώσει την νέα δύναμη της Ε.Ρ.Ε (με τον έναν στους δυό Έλληνες χαφιέ, καλή ώρα) που είχε ανακηρύξει τον μεσάζοντα των αγγλοαμερικανών και ιδρυτή των ξερονησιών, Γιώργο Παπανδρέου, γέρο της Δημοκρατίας κλπ.
Το Πολυτεχνείο όμως δεν είναι εθνική εορτή. Δεν έχει τα συστατικά μιας εθνικής εορτής. Δεν αντιπροσωπεύει (το αντίθετο) το κοινό μέτωπο των Ελλήνων έναντι σε μια ξένη κυριαρχία. Δεν είναι καν επέτειος για το σύνολο της Αριστεράς μια και είναι γνωστή σε όσους θέλουν να το ξέρουν η αντιστράτευση του ΚΚΕ στις μεθοδεύσεις των αριστερων και αριστεριστών που οδήγησαν στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο είναι η πιο πρόσφατη καίρια ταξική παρακαταθήκη και η εγκαταστασή του στο εορτολόγιο είναι το πρώτο βήμα που δέχτηκε να κάνει και η Αριστερά προς την κατεύθυνση του εκφυλισμού της ταξικης συνείδησης προκειμένου να αναβαθμίσει για εύλογους καιροσκοπικούς λόγους την παρουσία της στο νεότερο εθνικό αφήγημα…
`
Υ.Γ. Όμως όπως όλοι οι μύθοι εκτρέπονται από την ιστορική τους πραγματικότητα και εκτρέφονται από τις πραγματικές ανάγκες του παρόντος, αλλοιώνοντας σύμφωνα με τις συνθήκες το πρόταγμά τους το Πολυτεχνείο είναι εδώ, διεκδικώντας πάντα να γίνει κτήμα της αναζωπυρωμένης ταξικής συνείδησης των πολλών. Όπότε και αν φυσικά την αποκτήσουν. Και η ταξική συνείδηση δεν είναι μηχανικά και παβλοφικά ταυτόσημη με τα κόμματα της υπαρχουσας αριστεράς.
`
Ο Ισαάκ Σούσης είναι στιχουργός.