Μαύρο
Ραχοκοκκαλιά ψαριού
στηρίζει το λερναίο σου κεφάλι
και το σώμα σου
οι Ερινύες δάγκωναν
μέχρι να ματώσει
και να στάξει λίγη ακόμα νύχτα
ανάμεσα απ΄τα πόδια σου
να λιμνάσουν
τα χρώματα που αυτοκτονούν
για να δικαιώσουν
το όνομά σου.
*
Αφροδίτη
Για να με αγγίξεις
πρέπει να ξεγελάσεις τον δεσμώτη μου.
Για να σε αγγίξω
δούλοι προαιώνιοι
να δουλέψουν υπερωρίες.
Μονάχα κοίτα με λοιπόν.
Και θαύμασε με.
Έχει άλλη γλύκα
το χάδι που δε δόθηκε.
*
Αισίως
Κάθε φορά που
ένα ψάρι σπάει τη γυάλα
και σπαρταράει στο πλακάκι της κουζίνας
ένα μωρό μέσα μου
ξεχνάει να γεννηθεί.
Τροφοδοτώ τα μυρμήγκια
και ξέρω πως
αισίως
τα χέρια μου θα γεμίσουν
απορίες.
*
Έκπτωτες προσδοκίες
Θα φυσήξει απόψε.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Τα φύλλα θέλουν από καιρό να πέσουν.
Το ίδιο και το μαγιάτικο στεφάνι
που’χεις ακόμα στο μπαλκόνι σου.
Το καπέλο του ξεχασμένου σκιάχτρου
στους ρημαγμένους αγρούς.
Οι υποσχέσεις σου
για το προσεχές φθινόπωρο.
Μια ενδεχόμενη νηνεμία
θα’ταν καταστροφική
για τους λάτρεις των κυμάτων.
Και για μένα
που έφτιαξα αλεξίπτωτο
με τα κουρέλια των εαρινών σου ήλιων.
*
Απλά
Η καλή νύχτα για τον Κεμάλ
προϋποθέτει την αλλαγή του Κόσμου.
Για τον άστεγο,μια είσοδο καταστήματος με φαρδύ πεζούλι.
Για την νυχτερίδα,ένα θήραμα.
Για τους λυρικούς,μια μελωδία,μια αγκαλιά κι ένα στρώμα.
Για τον τυφλό,έναν ήλιο.
Για τον ποιητή,ένα φεγγάρι σε αποσύνθεση.
Για μένα,ένα στόμα να μου την ψιθυρίσει.
το δικό σου.
*
Αναίρεση
Μετάνιωσα για τα μυρμήγκια που άφησα να ποδοπατηθούν.
Μάζευαν τόσο αρμονικά τα ψίχουλά μου
Τα υπολείμματα απ’ τον πάγκο της κουζίνας
Και την σήψη του σπιτιού.
Έπρεπε να σεβαστώ τον εργαζόμενο
Και να του παράσχω τ’ αναγκαία.
Κι άλλα σκουπίδια για κουβάλημα
Κι άλλες ενοχές για να τις κρύψουν στις τρύπες του παρκέ.
Ε κι αφού τελειώσουν με όλα αυτά
Τότε θα μπορούσα να τα ψεκάσω
Με το φιλικό στο περιβάλλον σπρέι
Και να το δηλώσω εργατικό ευτύχημα
Για μένα.
Ξέρεις το ν’ απαλλαγείς από αυτά σημαίνει
Κυριαρχία στο ζωικό βασίλειο.
Χάθηκε η ευκαιρία.
Ας στρέψω το βλέμμα τώρα στις αράχνες.