Χρόνος
Ανάμεσα στα δάχτυλα του δεξιού χεριού της
Κυλούσε τρέχοντας ο καπνός
Το αριστερό της πόδι, γυμνό ως το γόνατο
Κρατούσε σφιχτά ισορροπία
Φώναζε μέσα από τα σκοτεινά της μάτια
Μα ο λαιμός της λύγιζε από την έγνοια της πλημμύρας
Το φόρεμά της ζύγιζε όσο μια προσευχή
Άσπρο το χρώμα του λινού της δέρματος
Ώσπου να γείρω μέσα της
Είχε ξεχάσει τη φωτιά
Κρατούσε μόνο τη μυρωδιά της δίψας
Ο χρόνος της με ρήμαζε
Στάλα
Το παράθυρο έγερνε από το βάρος της καρδιάς της
Επέμενε να ακουμπάει την ανάσα της στα ήσυχα μεσημέρια μου
Με την μπουνάτσα όρτσαρε
Με τα μελτέμια βύθιζε τα νύχια της στο πρόσωπό μου
Με ήθελε γυμνό να πνίγω τ’ άρωμά της
Τόσα ποτήρια ρούμι έχυσε στο πάτωμα
Η στάλα από το μαβί της χνούδι απέμεινε ορφανή
Να εκπαιδεύει κάθε αυγή μου
The post Γιώργος Πατιός, Ποιήματα από τη συλλογή “Το σύντομο του οργασμού” (εκδόσεις 24 γράμματα, 2022) appeared first on Ποιείν.