…Χῶρος Εἶμαι· εντός μου λαμβάνει χώρα το φαινόμενο τής ζωής· τα ανθρώπινα σώματα εκκρίνουν διαρκώς απ’ το στόμα τους μια στιλπνή, γλοιώδη ουσία –τη γλώσσα– με την οποία πλέκουν γύρω τους το κουκούλι τού κόσμου όπου μέσα του αυτοπαγιδεύονται· Χῶρος Εἶμαι· ο κροταλίας τής γλώσσης κλωθογυρίζει στα σπλάγχνα μου· αφουγκραστείτε· το κροτάλισμά του αφηγείται τον κόσμο:
…ξυπνώ τρομαγμένος με τρομερό πονοκέφαλο· έχει νυχτώσει· «τί ώρα είναι;» αποκοιμήθηκα στην πολυθρόνα· έχει ησυχία, το μαγαζί είναι κλειστό, το σπίτι σκοτεινό· σηκώνομαι· «πού είναι; κοιμούνται;» ανεβαίνω στη σοφίτα, η Laila κοιμάται στο κρεβάτι της· ανοίγω την πόρτα τού Larry, είναι σκοτεινά, τον βλέπω γερμένο έξω απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο κρατώντας στ’ αυτί ένα μεγάλο χωνί παλιού γραμμοφώνου στραμμένο προς τον έναστρο ουρανό, ενώ με τ’ άλλο χέρι σημειώνει κάτι παράξενα σύμβολα σ’ ένα τετράδιο πάνω στο τραπέζι· «Larry?» «σστ..!» έχει το γνωστό αλλοπαρμένο του ύφος· μου κάνει νόημα να πλησιάσω και μου βάζει το χωνί στ’ αυτί ψιθυρίζοντας: «αφουγκράσου·» «τί;» «τον απόηχο του big bang·» μένω άφωνος· με πιάνει απ’ τους ώμους, με κοιτάζει κατάματα και σε εμπιστευτικό ύφος: «Soma, φίλε μου· αυτή τη στιγμή που σου μιλώ, το big bang βρίσκεται εν πλήρη εξελίξει· αυτά εδώ τα σώματά μας είναι ένα απειροελάχιστο προϊόν τών συμπαντικών διαδικασιών, όπως και τα λόγια που σου λέω αυτή τη στιγμή και οι σκέψεις που κάνουμε και τα αισθήματα που αισθανόμαστε· όλα είναι έργα, πράξεις κι ενέργειες του κοσμικού big bang· και το big bang έγινε με το που άνοιξε ο θεός το στόμα του και είπε, ‘γενηθήτω φως» και θα τελειώσει με το που θα πει: ‘γαμηθήτω όλα!’ είπε λοιπόν, ‘γενηθήτω φως» και τα υπόλοιπα ήταν απλά επτά ημέρες ακατάσχετη λογοδιάρροια· αφού λοιπόν το βασικό συστατικό τού κόσμου είναι ο λόγος, δια του λόγου και πάλι θα δημιουργήσουμε τον καινούργιο· λογικό; απολύτως·» με μια δραματική κίνηση υψώνει τα χέρια· «άνθρωπε! με το χωνί συλλέγω τον λόγο τού θεού απ’ τ’ άστρα· ακούω την ηχώ τής φωνής του που φθάνει ως εδώ διασχίζοντας τους αιώνες, την καταγράφω και την αποκρυπτογραφώ· σπουδάζω τη γλώσσα τής δημιουργίας, Soma! καταλαβαίνεις;» «με το χωνί;» με κοιτάζει με ειλικρινή απορία· «γιατί τί έχει; μην καταφρονείς ένα ταπεινό χωνί! κάνει δουλειά αυτό το χωνί·» με πιάνει πάλι απ’ τους ώμους και σε δραματικό τόνο: «αδελφέ, είσαι έτοιμος ν’ ακούσεις την μεγάλη αλήθεια;» κάνει μια παύση για να τονίσει αυτό που πρόκειται να πει και, «δεν υπάρχουμε! είμαστε λόγος –δέσμες αρμονικών συχνοτήτων· ο κόσμος που ζούμε, δεν υπάρχει! είναι ακροαματισμός, φρεναπάτη· τα πάντα είναι ομιλίες, βόμβοι και κρότοι, τριγμοί-σφυρίγματα-ζουζουνίσματα-φταρνίσματα· από έμβρυα ακόμη, ακούμε θορύβους και ήχους, μας δημιουργείται η ψευδής βεβαιότητα ότι εκεί έξω υπάρχει κόσμος και όταν βγαίνουμε νομίζουμε ότι τον βλέπουμε·» «Larry……» «halleluiah! ακούω το λόγο τού θεού και καθ’ υπαγόρευσή του γράφω την καινούργια γλώσσα· συλλαμβάνεις την κλίμακα τού εγχειρήματος; σε συνεργασία με το θεό ποιώ τον μετα-κόσμο όπου θα ζήσουμε ελεύθεροι από εξουσίες·» «Larry, τί θα φάμε απόψε;» «εγώ σού μιλώ για την ελευθερία, άνθρωπε! καταλαβαίνεις τί σου λέω; επί γης ελευθερία κι αναρχία· halleluiah, ξύπνα άνθρωπε!» αναφωνεί με δακρυσμένα απ’ τη συγκίνηση τα μάτια και τινάζει ψηλά τα χέρια του σαν να τινάζει ένα σεντόνι· δεν ακούει· βρίσκεται αλλού· έκθαμβος ψαύει με τα δάχτυλά του το κενό ψιθυρίζοντας εκστατικά: «ψηλαφώ τα αιθέρια πέπλα τής νύχτας που σαλεύουν στην πνοή τού θεϊκού λόγου.»
…Χῶρος Εἶμαι· τα σώματα είναι κουστούμια και τα πρόσωπα προσωπεία με τα οποία εμφανίζομαι στην παράσταση του κόσμου· μιλώ και βλέπω μέσα από κενά μάτια και κοίλα στόματα, τυφλών και άλαλων σωμάτων·
The post Larry Cool, «Με χίλια μάτια θα σε δω, με χίλια στόματα θα σε καταβροχθίσω» (απόσπασμα) appeared first on Ποιείν.