ΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
Την ώρα που οι νέοι υπερασπίζονται το φονιά
Απαγορεύεται να βγεις από το σπίτι σου
Γιατί σαν έρχεται το σούρουπο, μαζεύονται οι ειδικοί
Και διασωληνώνουν στις εντατικές τους μολυσμένους
Οι θλίψεις σου πεταλούδες με φτερά από πέταλα
Γεμίζουνε με γύρη τα ρουθούνια σου
Κι ας απαγορεύεται να βγεις από το σπίτι σου
Την ώρα που στο στήθος σου πλησιάζει η σκεπή
Απόψε πάλι θα μετρήσεις τους τοίχους σου
Και θα κρυφοκοιτάξεις τα παιδιά στην πλατεία υπό βροχή
Φέτος γιορτάζει ο έρωτας την Άνοιξη
Φορώντας μάσκα˙ δίχως να ’ναι καρναβάλι
Πανδημία του κόσμου τα σφάλματα στη ράχη σου
Σταυροί των ανθρώπων οι μοίρες στη ζωή σου
Όλοι τους φέτος έμαθαν πώς ζουν οι ποιητές
Αφού απαγορεύεται να βγεις από το σπίτι σου
Και μόνον μες στο κεφάλι σου μπορείς να υποφέρεις.
ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟ
Ρίζα πλατάνου η γλώσσα μου
Τη δίψα αφηγείται στο νερό
Τα στόματα των φύλλων μου ανοίγουνε
Δε θέλω τίποτα να πιω
Δε θέλω τίποτα να πιω
Ποιος είμαι, τι ήθελα, τι έκανα
Και ποιος λαβύρινθος με έφερε εδώ
Αφού τίποτα δεν πέτυχα
Γιατί κι απόψε δεν μπορώ να κοιμηθώ;
Μέσα στα δόντια μου η γλώσσα μου
Μιας φωτογραφίας ανατέμνει τον πολφό
Τα φύλλα των στομάτων μου ανοίγουνε
Δε θέλω τίποτα να πω
Δε θέλω τίποτα να πω
Βγάλε το σκουλαρίκι για ν’ ακουμπήσεις τ’ ακουστικό
Αρκεί το άρωμα που έκρυψα πίσω απ’ το αυτί σου
Ένα χαλασμένο και παλιό καρτοτηλέφωνο
Φιλοξενεί στα σύρματα την πιο ζεστή φωνή σου
ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ
Αντίθετα βαδίζεις σε στενό πεζοδρόμιο
Μοιραία θα συναντηθούμε
Θα παραμερίσω εγώ, θα παραμερίσεις εσύ
Για μια στιγμή θα ζοριστούμε
Όμως θα περάσουμε
Εσύ παντού θα βλέπεις μία συνωμοσία
Μυρμήγκι εγώ στο σβέρκο σου
Θα περιμένω να με λιώσεις
Αντίθετα βαδίζεις σε στενό πεζοδρόμιο
Κι απόψε θ’ απομακρυνθούμε
Άλλα θα πω εγώ, άλλα θα πεις εσύ
Και δε θα μπορούμε να τα βρούμε
Τα λόγια που δεν είπαμε
Δεν τα ’μαθε κανείς
Στις πλάτες μας κοιτάχτηκαν
Και έλιωσαν οι πάγοι
The post Δημήτριος Μουζάκης, Τρία τραγούδια appeared first on Ποιείν.