Φως
Κάποιος φωνάζει:
‘Φως!’
Ο ήλιος σπρώχνει τις παχιές κουρτίνες.
Μπαίνουν οι ακτίνες
κάθονται στα βλέφαρα
και κείνος
κλείνει τα μάτια.
Το μαξιλάρι γίνεται μάσκα και παραπέρα
το φως μένει ακίνητο
μη ξέροντας τί να κάνει.
Το σκοτάδι ξυπνά ενοχλημένο.
‘Το αντίθετό σου είμαι’, τραυλίζει.
Κάποιος φωνάζει:
‘Φως!’
Ο ήλιος κατεβαίνει σ’ένα ανοιχτό παράθυρο.
Εκείνη χαίρεται.
Χορεύει με τις ακτίνες.
Το σκοτάδι κρύβεται ξέροντας ότι
έχει δίκιο.
Νησί
“Εξαιρετικά βαρετό
το προβλέψιμο μέλλον
αν είναι για όλους το ίδιο.”
Είπε εκείνος
και με βαθιά υπομονή
σαν θάλασσα
είδε τον εαυτό του να μεταμορφώνεται σε νησί.
The post Αlma Braja, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.