Σκουριά
Σκηνικό βόρειο, υγροκρατούμενο
Κρύο επίμονο, διαβρωτικό
Άνθρωποι και μηχανές συνωστίζονται στις όχθες
Δένδρα έτοιμα να δρασκελίσουν το ποτάμι
Πολύχρωμες μεταλλικές δαγκάνες τσιμπολογούν από πλεούμενα τέρατα
Ζωγραφισμένα φέρυ πηγαινοέρχονται πανικόβλητα απ’τη μια μυρμηγκοφωλιά στην άλλη
Το χρώμα στα μέταλλα καταπνίγεται απ’τη γκρίζα μονοτονία
Παραποτάμιες βίλες στέκουν ως αυταπόδειξη της ματαιοδοξίας
Το νερό, σταχτί, που κιτρινίζει αναβλυζόμενο, σε πλήρη αρμονία με το γκρίζο τ’ουρανού
Εδώ και εκεί τεχνητές αμμουδιές σαν άλλες πύλες της κολάσεως
`
*
Παλαιόπολη
Πράσινες λόγχες ξιφουλκούν τις αποχρώσεις του μπλε κατά τις προσταγές του ανέμου
Στην κόψη τους ναυμαχούν μινωϊκά και βενετσιάνικα πλοία
Τα λευκά σπίτια τ’ Αβλέμονα καθρεφτίζουν τα βυθισμένα μάρμαρα
Γαλαζοπράσινη ακουαρέλα γεννά σκέψεις καλοκαιρινές, φτιαγμένες από παλαιούς και νέους χειμώνες
Αρχαιοελληνική νύφη νεοελληνική ερωμένη
`
*
365 νύχτες
Κάθε μέρα, μιαν άλλη μέρα
Κάθε νύχτα, η ίδια νύχτα
Μαζί με το σκοτάδι πέφτει κι’η ασπίδα
Κυριαρχούν οι σκέψεις
Ηλεκτρίζουν τα λάθη
Το φως ανταλλάσσεται με όνειρα
Κι ‘όταν τελειώσουν τα όνειρα;
Τη νύχτα ακολουθεί νύχτα
The post Κωνσταντίνος Τσερπές, Τρία ποιήματα appeared first on Ποιείν.