Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Miguel Hernández , Δύο ποίηματα (Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής)

$
0
0

ΦΩΣ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΓΥΡΕΥΩ

Φως άλλο δεν γυρεύω – του κορμιού σου θέλω μόνο:

διαφάνεια απόλυτη και διαύγεια γλαφυρή σαν θέμα·

μαρμαρυγή με σπλάχνα ποταμού που με τον χρόνο

βαθιά εμπεδώνεται και γίνεται άμετρη με το αίμα.

`

Ποιες ύλες στίλβουσες και ανθεκτικές σού δώσαν σχήμα,

καρδιά ορθρινή που φάσματα πρωιού έχεις ενσαρκώσει;

Τη μέρα θέλω που ’χει της ανάσας σου το κλίμα.

Μια χαραυγή είναι το αίμα σου που δεν θα μεγαλώσει.

`

Φως και ήλιος είναι μόνο το κορμί σου. Και λυκόφως

τ’ άλλα όλα. Εγώ δεν βλέπω τίποτ’ άλλο – μόνο εσένα.

Στο πέρασμά σου γίνονται όλα έρεβος και ζόφος.

Τα μάτια σου, άγνωρα, ποτέ δεν είν’ βασιλεμένα.

`

Διαφάνεια που δεν θά ’χει παρακμή. Ύψιστη ουσία

της αίγλης που ποτέ δεν στέκει σε κορφή και σε άκρη.

Και νεότητα. Μαρμαρυγή. Διαφάνεια υπερουσία

που αναζητάει άστρα απρόσιτα και στου αχανούς τα μάκρη.

`

Το σώμα μελαψό με φως και γόνιμη μιαν άψη.

Χορτάρι μαύρο οι απαρχές – στους κρόταφους φυτρώνει.

Τα μάτια μαύρη ρουφηξιά, το βλέμμα τά ’χει θάψει.

Γαλάζια μέρα. Νύχτιο φως. Σκιά είσαι που ζυγώνει.

`

Φως άλλο δεν γυρεύω απ’ της σκιάς σου τα χρυσάφια

με δαχτυλίδια σκοτεινά και χορταρένια βέρα.

Μες στο αίμα μου που σφύζει στου κορμιού σου τα εδάφια

για πάντα θά ’ναι νύχτα και για πάντα θά ’ναι μέρα.

`

*****

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΙΑ

Τα μάτια μου χωρίς τα μάτια σου δεν είναι μάτια –

όχι! Είναι απλώς δυο μυρμηγκοφωλιές παρατημένες.

Και των χεριών μου οι άκρες, όσο δεν σ’ αγγίζουν, ξένες

μου φαίνονται αγκαθόβεργες στων πόνων τα δεμάτια.

`

Δεν έχω χείλη χωριστά απ’ την άλική σου εγκράτεια

που γλυκές καμπάνες με γεμίζει αλαφιασμένες·

οι σκέψεις μου μακριά σου, ως γολγοθάδες, υψωμένες

τους νάρδους κάνουνε τσουκνίδες, την καρδιά κομμάτια.

`

Το αφτί μου δεν γνωρίζω τί είναι δίχως τη λαλιά σου·

ο Βόρειος Πόλος δίχως το άστρο σου ορφανός θα μένει·

και δίχως τη φωνή σου εγώ φωνή έχω γυναικεία.

`

Ποθώ ν’ ακολουθώ τον άνεμο της ευωδιάς σου

και των πατημασιών σου την εικόνα τη σβησμένη

που ξεκινά μ’ εσένα και σ’ εμέ θα μπεί τελεία.

The post Miguel Hernández , Δύο ποίηματα (Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής) appeared first on Ποιείν.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles