…την εποχή των υακίνθων
Εισαγωγή
La première ligne dit la vérité.
Έπειτα ο καθρέφτης σπάει.
Έτσι μας δίδαξε ο Ponge.
Έκανα –λοιπόν- κι εγώ
το πείραμά μου.
Ο αναγνώστης θα επιμείνει
στην πρώτη γραμμή
κι εγώ δε θα κριθώ
σαν ψεύτης.
άκληρο
γερο- ινδιάνε ρούφα την μακριά σου πίπα
και πες μου
πες μου
τι λένε τα πνεύματα για την νύχτα∙
ολόκληρη ντυμένη ένα κόκκινο
φεγγάρι απόψε
κι οι νεκροί της συνωθούνται
επιδεικτικά
πες μου
για την μουσική των οστών
καθώς βαθιά χωμένα στα ξερά
υμνούν την σήψη
και γιορτάζουν
την χαμένη πλήξη των ζωντανών
υποψία μνήμης
είναι μεσάνυχτα
η βρύση τρέχει
εδώ και ώρα
είδα πρώτα
τα σβησμένα μάτια
έπειτα τον τράχηλο
που γυάλιζε
ασημένιος
και μετά δέχτηκα
όλος
την αχερουσία
δίψα του
το μόνο ψέμα
ο θάνατος του ποιητή
ο θάνατος του γεωργού
ο θάνατος του βουλευτή
και του δημίου ο θάνατος
ο θάνατος ο δικός μου
κι ο θάνατος του τηλεοπτικού αστέρα
ο θάνατος της ιστορίας
ο θάνατος της θρησκείας
ο θάνατος ως επιλογή
κι ο θάνατος ως τιμωρία
ο θάνατος μέσα στην ευτυχία
ή την δόξα ή την φτώχια
ο θάνατος που αγοράζεται
κι ο θάνατος που πουλιέται
ο θάνατος μέσα από τα ρεπορτάζ
κι ο θάνατος μέσα από την υμνογραφία
ο θάνατος είναι το μόνο ψέμα
σιωπή των νεκρών
Η ησυχία εδώ είναι αποπνικτική.
Καθόλου δεν σε ηρεμεί η αγριότητα
του άηχου.
Αναλφάβητες υποψίες –μονάχα-
αναδιπλώνονται και γουργουρίζουν
ηδονικά στα νωχελικά νερά
αυτού του βάθους.
Η ακινησία αποσπά το πάγωμα
στο βλέμμα.
Μιαν απιστία αρκεί
να εξαγνίσει δια παντός
την υστερόβουλη αυτοθυσία
του ύπνου σου.
Κι έτσι. Αν και μικρή
κι αθώα
ίσως κι απρόσμενα
μισή.
Η επανάσταση αυτή θα σπάσει
κάτι από το άβολο της στάσης σου.
The post Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, “…την εποχή των υακίνθων” appeared first on Ποιείν.