Καλό ταξίδι αγαπημένη μας Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ…
Ως φόρο τιμής στο πρόσωπό σου, καθώς ο έρωτας είναι αυτό που σύμφωνα με τα λεγόμενά σου γνωρίζεις για τον εαυτό σου «ξέρω μόνο ό,τι είμαι στον έρωτα» (Αγγελάκη-Ρουκ, 2014, σ. 115), θα ήθελα να σε αποχαιρετίσω με ένα κείμενο εμπνευσμένο από τις πρόσφατες, ποιητικές σου συλλογές «Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι» και «Των αντιθέτων διάλογοι και με τον ανήλεο χρόνο», προσθέτοντας σε αυτούς τους διαλόγους τη δεσπόζουσα θεματική της έμπνευσής σου, τον έρωτα.*
`
Το ΕΓΩ, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, κουβεντιάζει με τον Έρωτα.
Εγώ κι ο Έρωτας
ΕΓΩ Αχ! οι μυρωδιές του έρωτα απ’τις γλάστρες-μασκάλες…
ΕΡΩΤΑΣ Με καλείς ή νοσταλγείς; Μπορείς, μήπως, να γίνεις πιο σαφής;
ΕΓΩ Δεν είχα αντιληφθεί πως ΕΣΥ έχεις ανάγκη από προσκλήσεις… πόσο μάλλον, διευκρινίσεις;
ΕΡΩΤΑΣ Μομφή ή υπαινιγμός;
ΕΓΩ Αλίμονο, παραπήρες τον εαυτό σου στα σοβαρά… Εγώ απλά συνέλαβα στον αέρα έναν… θα τον ένιωσες… έναν ανεπαίσθητο ρυθμό και τον ενίσχυσα με λίγη ομοιοκαταληξία, αν και δεν το συνηθίζω. Σε καλό μου! Υπόσχομαι, θα προσπαθήσω να μην το ξανακάνω…
ΕΡΩΤΑΣ Για ελαφρύ με πέρασες; Με περιπαίζεις;
ΕΓΩ Εγώ; Με παρεξήγησες, για κοίτα εκεί, απέναντι … εκεί στη βιβλιοθήκη, ανήκω δημοσιευμένα σε αυτούς που αναγνωρίζουν τις βαρύτατες συνέπειες που αφήνει το πέρασμά σου.
ΕΡΩΤΑΣ Ναι, με έχεις αποκαλέσει και βαθιά επιπολαιότητα. Αν και δεν με πείθεις… τουλάχιστον όχι ακόμα, δώσε μου την εξήγησή σου. Αφού το θέτεις έτσι.
ΕΓΩ Είχα την εντύπωση πως απρόσκλητος έρχεσαι, σχεδόν αόμματος. Εκεί που σε θέλουν αρνείσαι ή τουλάχιστον φέρνεις εμπόδια. Έχω το παράδειγμα της Πηνελόπης, αγανάκτησε να σε περιμένει, μόνη να ξεμένει, πιστή σε σένα να υπομένει. Τελείωσε το υφαντό και ξεκίνησε να συνθέτει ποιήματα…
κι εγώ με λέξεις θα κόβω
τις κλωστές που με δένουν
με τον συγκεκριμένο άντρα
που νοσταλγώ
όσο να γίνει σύμβολο Νοσταλγίας ο Οδυσσέας
και ν’ αρμενίζει τις θάλασσες
στου καθενός το νου
ΕΡΩΤΑΣ Ααααα…
ΕΓΩ Στάσου, βιάζεσαι, στόχος μου δεν είναι να φανείς ανυπόμονος, ούτε εγωιστής.
ΕΡΩΤΑΣ Μόνο για σένα θα κάνω μια παραχώρηση… κατάλαβες; Μόνο για σένα. Σε περιμένω…
ΕΓΩ Λοιπόν, ειδικά εκεί που σε ερωτεύονται χάνεις το ενδιαφέρον σου. Εξαφανίζεσαι. Μύθος η αμοιβαιότητα.
ΕΡΩΤΑΣ Δεν είναι έτσι… απλώς… εσύ η ίδια κάπου το είχες θέσει σωστά, απελευθερώνομαι από τις απαιτήσεις τις αχόρταγες. Όλα έχουν κάποια στιγμή ένα τέλος. Έχω κι εγώ τα όριά μου, ας τα υπερβαίνω καμιά φορά. Φεύγω, όταν δεν έχω πια να πάρω και να δώσω. Το έχεις καταλάβει. Επέρχεται κορεσμός, χάνεται η μαγεία, τότε ψάχνω άλλα σώματα να κουρνιάσω.
ΕΓΩ Το κάνεις να ακούγεται τόσο φτηνό, τόσο πεζό, τόσο διαβολεμένο.
ΕΡΩΤΑΣ Δεν είπες πως δεν θα το ξανακάνεις; Κομμένες οι ομοιοκαταληξίες!
ΕΓΩ Λυπάμαι, είναι που δεν μπορώ να σου αντισταθώ… η έλξη βλέπεις, ορίστε στο ομολογώ…
ΕΡΩΤΑΣ Με, με αποσυντονίζεις… τι έλεγα… ναι, το αντίθετο. Το αντίθετο ισχύει. Θα σου φέρω δικά σου επιχειρήματα. Όταν εμφανίζομαι στη ζωή τα κάνω όλα πιο φωτεινά, δίνω ουσία στο πραγματικό, ξυπνάω το όνειρο… Ακολούθησέ με…
ΕΓΩ Πού;
ΕΡΩΤΑΣ Έλα, θα καταλάβεις…
ΕΓΩ Πώς;
ΕΡΩΤΑΣ Άσε τον εαυτό σου να ανταποκριθεί!
ΕΓΩ Στη διάθεσή σου…
ΕΡΩΤΑΣ Έλα. Χόρεψε μαζί μου ένα βαλσάκι!
ΕΓΩ Τιμή μου!
ΕΡΩΤΑΣ Έλα να στροβιλιστούμε…
ΕΓΩ Αααα…
ΕΡΩΤΑΣ Τα μάτια σου…
ΕΓΩ Τα χείλη σου…
ΕΡΩΤΑΣ Σε θέλω…
ΕΓΩ Φίλησέ με…
ΕΡΩΤΑΣ Άγγιξέ με… Χάιδεψέ με σαν να μην υπάρχει αύριο…
ΕΓΩ Εντάξει, εντάξει… Κατάλαβα. Είσαι, όμως, μη μου άπτου, εύθραυστος, όλο προϋποθέσεις και προθεσμίες, εφήμερος, έχεις το ΕΩΣ χαραγμένο στην ταυτότητά σου.
ΕΡΩΤΑΣ Δεν ολοκλήρωσα… μην με κόβεις… μου το καταστρέφεις. Είμαι αναμφισβήτητα κινητήριος δύναμη ζωής, ξυπνάω το πάθος και την ένταση. Μάλιστα για σένα προσωπικά, θα πρέπει να μου το αναγνωρίσεις, έχω ανοίξει την πηγή της έμπνευσης.
ΕΓΩ Σωστά, αχάριστη ποτέ, αλλά, έχεις διπλό πρόσωπο. Αν αντί για τ’ όνειρο την εμμονή ξυπνήσεις; Αν αντί για ηδονή σε λήθαργο κυλήσεις; Όλες οι ζωτικές λειτουργίες του ανθρώπου συντονίζονται μαζί σου, μετατρέπεσαι σε πηγή εξάρτησης… βασανιστικό.
ΕΡΩΤΑΣ Μην το καταλογίζεις αυτό στη δική μου φύση… Κάποιοι άνθρωποι το βιώνετε με ΑΥΤΟΝ τον τρόπο. Ελάττωμα δικό σας είναι. Όλες σας τις ελλείψεις σε μένα τις φορτώνετε. Γιατί; Με πόσες προσδοκίες με βαραίνετε!
ΕΓΩ Μα, πώς αλλιώς να ερωτευτεί κανείς; Πλήρης και χωρίς να του λείπει τίποτα; Πώς να λειτουργήσει ο μηχανισμός;
ΕΡΩΤΑΣ Θυμήθηκες πώς πνίγονται στο καρδιοχτύπι και ψάχνεις μια λογική ακτή για να πατήσεις; Φόβος είναι; Παραδέξου το!
ΕΓΩ Χμ… Σκέφτομαι πως η ζωή μου ήταν ένας αδιάλειπτος αγώνας αυτογνωσίας.
ΕΡΩΤΑΣ Μην μου πεις πως αφέθηκες κιόλας; Έκανες αγώνα να με απομυθοποιήσεις. Γι’ αυτό με σκότωνες ζουλώντας ΕΜΕΝΑ με τις ώρες στην κοιλιά; Άλλο πάλι και τούτο, να δεις πώς βήχω πάντα με τον ίδιο τρόπο; Με ξεθώριασες.
ΕΓΩ Δεν σου ζήτησα «ποιητική αδεία»… σκέφτηκα μήπως σου φανεί αγγαρεία. Συγγνώμη… συγγνώμη. Στην ουσία την ποιότητα της ύπαρξής μου αναζητούσα και εσύ έπαιξες ουσιαστικό ρόλο στη διαδρομή.
ΕΡΩΤΑΣ Α! Δεν λέω μου ταιριάζει γάντι εκείνη σου η διαπίστωση… γίνομαι το σκήπτρο της κοσμικής εξουσίας. Για να μην θυμηθώ πόσο με κολάκευσαν οι στίχοι σου ξέρω μόνο ό,τι είμαι στον έρωτα, ό,τι με νικάει στον έρωτα…
ΕΓΩ Χαριεντίζεσαι ΕΣΥ μαζί μου τώρα ή αλαζονεύεσαι;
ΕΡΩΤΑΣ Να σου αντιστρέψω το ερώτημα. Ακόμα με ψάχνεις σε βουνά λεξικά ή κάποια ενοχή προσπαθείς να κρύψεις;
ΕΓΩ Γίνεσαι αδιάκριτος.
ΕΡΩΤΑΣ Είναι φυσικό!
ΕΓΩ Γυναίκα είμαι. Μην το κάνεις. Μην θίγεις το κεφάλαιο ενοχή. Δεν έχει νόημα. Αυτό, όμως, που μπορώ να σου πω με βεβαιότητα είναι ότι σε λάτρευα μέσα απ’ το εφήμερο σώμα του εραστή μου και… τον μάθαινα κι εκείνον λατρεύοντάς τον. Άνοιγε ο ορίζοντας. Περίμενε να στο διαβάσω ακριβώς, να συλλάβεις και την αίσθηση. Άκου
Με τον έρωτα μαθαίνω
τι βάρος θα σηκώνεις εσύ πάντα
‒θεός ή επισκέπτης‒
μεταλαβαίνω το σώμα σου
το νερωμένο αίμα
γρατζουνισμένη απ’ τα τόσα αντίθετα
θρησκεύομαι τη γοητεία
το σχήμα των δοντιών σου
στο παλιό μας μήλο.
ΕΡΩΤΑΣ Επεξεργάστηκες σε βάθος την ουσία μου, δεν λέω… Σκανδάλισες ζωηρούλα, όμως, το αναγνωστικό κοινό…
ΕΓΩ Δεν ήταν στις προθέσεις μου! Ακολουθούσα τις αντιθέσεις μου! Το διασκέδασες;
ΕΡΩΤΑΣ Άκου λέει… ένιωσα λιθαράκι πρωτοπορείας. Δεν είναι και λίγο να ανοίγει κανείς νέους τρόπους στη γυναικεία γραφή! Χειραφέτηση του λόγου. Δέος. Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες
Αρσενικός είσαι
και δεν εισχωρείσαι∙
όμως εγώ όλες σου τις θηλυκές τρύπες
βιάζω, σε σπρώχνω
προς τα μέσα του εαυτού σου
με το δάχτυλο, τη γλώσσα
απλά εξαρτήματα της ανημπόριας μου.
Ανταλλάσσουμε υποδοχές
κι ό,τι χάθηκε ξαναβρίσκεται
γάργαρο στα βάθη∙
ΕΓΩ Θυμάμαι… θυμάμαι. Ξέρεις… πέρασε καιρός από τότε…
ΕΡΩΤΑΣ Τόσο σεμνή; Δεν βοηθάει… μύθος είναι…
ΕΓΩ Λόγια… όλο λόγια είσαι. Πράξη καμία, αντίσταση καμία, μόνο μια ψευδαίσθηση ολοκλήρωσης του είναι και ποτάμια ιδρώτα.
ΕΡΩΤΑΣ Έτσι πιστεύεις, γιατί σου εξαντλήθηκε το επιχείρημα “ερωτεύομαι άρα υπάρχω”.
ΕΓΩ. Όχι. Σου καταλογίζω ευθύνες, εσύ προκάλεσες τέτοιες οδύνες. ΕΣΥ χάθηκες. Δεν έρχεσαι πια, όπως παλιά. Ακόμη και σαν έμπνευση σπανίζεις.
ΕΡΩΤΑΣ Να στο θέσω διακριτικά… Μπορεί επί της ουσίας να μην έχω φύλο, μα σαν άντρας θίγομαι. Μας αποκάλεσες κακούς εραστές του συγκεκριμένου και παρότρυνες τις γυναίκες να το σκεφτούνε πολύ καλά προτού ξαναερωτευτούνε τα άστρα.
ΕΓΩ Δικαιολογίες… Εγώ δεν τοποθετήθηκα ποτέ διδακτικά. Οι αφορισμοί δεν με χαρακτηρίζουν. Ψευδείς δικαιολογίες. Ναι δικαιολογίες… και πάλι δικαιολογίες. Τι θέλεις; Να σε παρακαλέσω; Στα γόνατα να σκύψω, να πονέσω; Γιατί στέκεσαι αναποφάσιστος στο τραπεζάκι μου;
ΕΡΩΤΑΣ Ό,τι και να πω την αλήθεια την ξέρεις, αλλά αρέσκεσαι να πιστεύεις αυτά που κατά βάθος θα ήθελες. Είναι πιο εύκολο. Και μην το παίρνεις προσωπικά αυτό που λέω.
ΕΓΩ Μα…
ΕΡΩΤΑΣ Με αδικείς; Δεν είναι αυτονόητο; Ταιριάζω στα νιάτα καλύτερα. Καλοβαλμένα σώματα, χαμόγελα γεμάτα υποσχέσεις, έλξη ακατανίκητη. Άσε που ελπίζουν σε μένα…
ΕΓΩ Μην το παίρνεις προσωπικά αυτό που λέω, με αλήθειες αναπνέω και γυμνές τις διαρρέω, αλλά εγώ απλώς έναν παλιό μου στίχο διάβαζα φωναχτά, όταν ήρθες…
`
*Η Αρχόντω Δερέκα είναι Φιλόλογος, Απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ. Το παρόν ποιητικό κείμενο είναι μέρος της Διπλωματικής της Εργασίας με τον τίτλο «Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ένα οδοιπορικό για την ποίηση μέσα από τα ποιήματα ποιητικής», Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Δημιουργική Γραφή, ΕΑΠ, με επιβλέπουσα καθηγήτρια την Ευαγγελία Αραβανή.
The post Αρχόντω Δερέκα, «Το ΕΓΩ, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, κουβεντιάζει με τον Έρωτα» appeared first on Ποιείν.