`
ΜΕΤΑ ΚΟΠΩΝ
( «Μη με ρωτάτε τίποτα. Είδα τα πράγματα
όταν ζητάνε πλησμονή να βρίσκουν το κενό τους»
No preguntarme nada. He visto que las cosas
cuando buscan su curso encuentran su vac;o
Federico Garcia Lorca, Ιντερμέδιο )
`
Οι μέρες της ασάφειας παρήλθαν.
Τα έπεα πτερόεντα μας μάραναν.
Δεν είναι καιρός για επεξηγήσεις.
Περάσανε και εκφράσαμε
μετά κόπων
όσα αισθανθήκαμε στα νύχια
πλέκοντας τον ιστό της Πηνελόπης
γύρω από σώματα
που υγραίνονταν στα «Χαίρε»
Περάσανε οι μέρες της πολυφωνίας.
Εδώ θα ακούγεται αιωνίως
εκείνο, το πρώτο σου:
«όση θάλασσα κι αν καταπιείς
θα σε ξεβράζουν στο τέλος
οι συνθήκες».
`
*
ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ
Σε κάθε διαδικασία υπεράσπισης
Συγκρούεται η πραγματικότητα και ο εαυτός
Το «τομάρι», κοινώς.
Ο συνήγορος του φυτευτή διαβόλου
Πήγε στο διάολο να βρει τη ρίζα του κακού.
Και βρήκε τον εαυτό του.
Ακούστε,
Τα άνθη μας ριζώθηκαν
Και θα τα εξουσιάζουμε με τους δικούς μας νόμους.
Τους νόμους που μόνο καίγονται.
Αν ξέρετε από ήλιο,
Ενοχοποιήστε εκείνον για τις ιδιοτητές του.
Εμείς θα πάρουμε την ποινή, το διάολο και και τον κήπο μας .
Εσείς, κρατήστε το τομάρι σας.
Δεν ομορφύναμε εμείς
για να γίνεται εσείς νομοθέτες
εν μία νυχτί.
`
*
ΟΥΤΕ ΕΜΕΝΑ
Εγώ θα μείνω εδώ
Με τους μαστούς στα δόντια
Με τους αιώνια κυκλοθυμικούς πνεύμονες
Και τις αντίξοες συνθήκες
Να εμπιστευτώ ξανά την ευκολία
Αν με ρωτούσες κάποτε
Θα σου έλεγα «ναι»
Και τώρα
«Ναι» θα σου ελεγα
Εσύ να μείνεις εκεί
Με τους ώμους κολλημένους
Με την διήγηση να λυσσάει για μέλλον
Και την τρομερή ακινησία
Και μην εμπιστευτείς κανέναν
Ούτε εμένα
Άμα σου έλεγα «ναι»
*
Μία ομοδιηγητική αφήγηση
τρομάζει περισσότερο από την πραγματικότητά της
αλλά η ευτυχία μας γνωρίζει
από τότε που λυσσάξαμε για τα δυσνόητα.
Δε μας γύριζε την πλάτη
κι ας έχει την πιο όμορφη ραχοκοκαλιά.
Ας είμαστε, λοιπόν, ευγενικοί με τα αβάσταχτα.
`
*
Τα βαλς (του Σοπέν)
είναι αυτό που
θα έπρεπε
να είμαστε.