0.- ΟΛΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ
1.-Το σκουλήκι γεννήθηκε με πλαστογραφημένη συνταγή αρχές της ΄Ανοιξης.
2.- Αμέσως το παραχώσανε σε μια θερμοκοιτίδα παρανοικής σύλληψης, δομής κι εφαρμογής. Ασιατικής κατασκευής.
Μέσα στον γαλακτερό της θάλαμο σταγονίδια οξυγόνου έλιωναν και κολλούσαν στα ζαρωμένο δερματάκι του σαν κοριτσίστικη τσιχλόφουσκα.
3.- ΄Ενας σκληρός εαρινός άνεμος σφυροκοπούσε τα πορτόφυλλα της κλινικής.
Ο υπερήλιξ μαιευτήρας με αδέξιες κι ασταθείς κινήσεις τραβούσε έξω από την σκουληκότρυπα της μήτρας έναν σταχτομαυροκόκκινο σβώλο ελλιποβαρούς σάρκας που μάταια ούρλιαζε τον υπερφυσικό του τρόμο για έναν κόσμο που μύριζε φοβερά έντονα ψαρίλα, βραστό κουνουπίδι, χαλασμένο λάχανο, ιώδιο κι άλλα φαρμακευτικά μυρωδικά.
4.-Το σκουλήκι εργάστηκε σαν δρυοκολάπτης στο δέντρο της ματαιότητας. Κυριολεκτικά μιλώντας, το κατέσκαψε.
5.-Το σκουλήκι και το αγαθοποιό του πνεύμα μετοίκησαν ομού στην σκουληκοχοάνη του χρόνου κι εκεί απολιθώθηκαν στην σκοτεινή ύλη του σύμπαντος σαν φαντασματικοί δεινόσαυροι. Επανήλθαν, ωστόσο, μ΄ ένα φυσικοχημικό τρικ – άγνωστης και προφανώς ύποπτης επινόησης.
6.- Το σκουλήκι κρύβει τα τιτανοτεράστιά του μυστικά και τον μυστικό θησαυρό του σε δισδιάστατη θυρίδα της μνήμης.
Μπορεί να την ξεκλειδώσει αποκλειστικά και μόνο με το κλειδί του χωροχρόνου.
Ωστόσο ο χωροχρόνος έκρυψε το κλειδί του στην ίδια θυρίδα.
Επομένως, κάποιος διαθέτει ένα νέο κλειδί, προιόν πλαστογραφημένης αυταπάτης.
7.- Το σκουλήκι δεν βγάζει άχνα.
Διαισθάνεται την παρουσία εισβολέων από το πριγκιπάτο της διπλανής χωματερής.
Η Κανονιοφόρος της Βαριάς Σιωπής βομβαρδίζει με κρύους υπαινιγμούς την υπόγεια [ της Σκουληκοχώρας ] κεντρική αρτηρία.
8.-Ξεμυτίζοντας τα πρωινά φοράει έναν καθρέπτη στην πλάτη για ν΄ αντανακλάται πάνω του ο ουρανός.
΄Ετσι, η καρδιά του, απορροφάει το πνεύμα των καιρών –ένα ουράνιο συνονθύλευμα προφητειών.
Η καρδιά του σκουληκιού είναι το ίδιο απορροφητική με το καλύτερο χαρτί κουζίνας.
Η καρδιά του σκουληκιού είναι το γλωσσίδι μιας υπερηχητικής καμπάνας.
9. – Το σκουλήκι ορφάνεψε νωρίς.
Μεγάλωσε σε ξένα χέρια. ΄Αγνωστα γι΄ αυτό το πατρικό χάδι, το μητρικό χάδι.
΄Εστω, το χάδι της γιαγιάς, του παππού, του θείου, της θείας, το συγγενικό χάδι.
Το σκουλήκι μπαινόβγαινε στα ιδρύματα σαν άσωτος υπηρέτης.
Δεν διέμενε απλώς-εμφύτευε στον χώρο ρίζες από τα άνθη του κακού.
10.- Στη ζωή του πόνεσε, στέναξε, δάκρυσε, λυπήθηκε, έριξε το κλάμα της Μάρθας Βούρτση.
Ο μελοδραματικός του βίος έτυχε να εξελιχθεί παράλληλα μ΄ ένα ενδιάθετο μελοδραματικό μπρίο.
Από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες εκείνης της εποχής μπορεί να διακρίνει κανείς και τις ασπρόμαυρες πινελιές μιας σκληρής ορφάνιας.
΄Αλλοτε με κουρεμένο γουλί το κεφάλι, άλλοτε αναμαλλιασμένος σαν τρελός του χωριού φύτεψε τη σάρκα του στο χώμα για να καρποφορήσει κάποτε στην καρδιά του ένα ανάλαφρο πνεύμα.
Το στίγμα του παραμένει ακόμα εκεί σαν γρανιτένιος ύφαλος.
11.- …ΕΙΜΗ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ Τ΄ ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ: Στο νηπιαγωγείο διέγνωσε με ύφος αρχίατρου του στρατού την τεθλασμένη πορεία της καρδιάς του.
Αναρρίγησε στη θέα της ευειδούς νηπιαγωγού και σκίρτησε στην τρεμουλιαστή της ευαρέσκεια.
Τα ματάκια του βυθίστηκαν στις ματάρες της σαν ναυαγισμένο ιστιοφόρο.
Πίστεψε πως ήταν ο γλυκούλης ερωδιός της. ΄Εθρεψε τα καλύτερα αισθήματα στην καρδιά του γι΄ αυτήν.
Τον τσάκισε που δεν ήταν δικός της΄ ήθελε νάναι ολοδικός της΄ για να μπορέσει μια μέρα να στολίσει τα μαλλιά της μ΄ όλα τα ανοιξιάτικα μυστικά των παθών της.
Χώθηκε μέχρι τα μπούνια στα λιμναία ύδατα μιας υστερικής κρίσης- ο παλιόκαιρος σκούριασε τον πόθο του σαν άχρηστο της νιότης του στολίδι.
12.- Προτιμούσε η Λεωφόρος της Γνώσης να ήταν απλά ένας καρόδρομος.
΄Όταν ήταν μαθητούδι έμοιαζε μικρό γαιδουράκι της υπομονής που προχωρούσε αργά με χαμηλωμένο το κεφάλι.
Στο λιβάδι των γνώσεων δεν βόσκησε παρά μόνο λίγες κόκκινες παπαρούνες.
Προτιμούσε την ξεχερσωμένη γη- αρκούνταν στην εκκωφαντική ταλάντευση των γήινων πλακών.
13.-Ηλίθιε, βλάκα, κοθώνι, τούβλο… Αχά, οι δάσκαλοι υπήρξαν άκρως περιγραφικοί κι ενμέρει ακριβείς στους χαρακτηρισμούς τους. Δεν ελάμβαναν όμως υπόψη τους τα αδρανειακά συστήματα των νευροσυνάψεών του που μ΄ έναν και μόνον ηλεκτρικό σπινθήρα μπορούσαν να πάρουν μπροστά σαν πυρηνική κεφαλή .
14.-Δεν έβγαζε άχνα. Μισούσε αλλά δεν μιλούσε. Μισούσε και σιωπούσε. Η σοφία της υπομονής.
15.-΄Ηρεμα κι ωραία μελετούσε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τα πάντα ρει. Το είπε κάποιος Ηράκλειτος, σωστά; Φιλόσοφος, σωστά; Στο ίδιο ποτάμι δεν μπαίνεις για δεύτερη φορά. Το σκουλήκι αντιλαμβανόταν πως το προνόμιο της προωθητικής δύναμης το κερδίζεις σαν ακροβολισμένος σκοπευτής.
16.-Αν αποφασίσεις ότι θα είσαι μια ζωή σκουλήκι πρέπει να το πιστέψεις και να το παλέψεις με νύχια και με δόντια.
Αν πιστέψεις πως είσαι αητός, τότε θα έχεις περιβληθεί με κάποια υψιπετή μεταφυσική αίγλη, αλλά θα περιφέρεσαι στο κενό και θα προσφεύγεις στο γήινο χώμα για να ζήσεις.
Αν είσαι σκουλήκι θα γίνεις ένα με το γήινο περίβλημα, κι αν ακόμα σου λείπει το ολόφωτο μεταφυσικό λούστρο θα παραμένεις ένα μοναδικό εξάρτημα του γήινου κόσμου, απ΄ αυτά που κάνουν τον κόσμο να πλημμυρίζει βούληση για ζωή.
Μπορείς να είσαι βέβαια και σκουλήκι – αητός και αητός – σκουλήκι. Αυτό συνιστά μια υπέρβαση που ανατρέπει σαφώς την τάξη του κόσμου.
17.-ΤΑ ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ: συμπλέγματα λιθαριών σε συνοριακούς γκρεμούς.
18.-Το σκουλήκι γνωρίζει πολύ καλά πως οποιοδήποτε ον για να επιβιώσει πρέπει καταρχήν να ξέρει τους βασικούς μηχανισμούς της φύσης και τους βασικούς μηχανισμούς της εξουσίας. ΄Όπως λ.χ. ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει πότε να σπείρει και να θερίσει έτσι πρέπει να ξέρει πότε να υπακούει και πότε να αντιστέκεται. ΄Οπου οι άλλοι άνθρωποι βλέπουν απλά καθαρά γεγονότα αυτός ψάχνει με περιέργεια, με υπομονή και επιμονή, καμιά φορά και με δέος, όλους τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες με τις οποίες κινούνται τα πράγματα. Το περιφερόμενο λοιπόν στις επικράτειες του εσώτερου θαλαμίσκου της γης ον , εκτός από το να είναι από τη φύση του παγανιστικό, είναι ταυτόχρονα και μια μηχανή βολιδοσκόπησης και κατασκευής απλών κανόνων επιβίωσης.
19.- ΄Ελεγε συχνά: η τεμπελιά είναι το χόμπυ μου. Η εργασία, παρά τα κοινώς φημολογούμενα, στραγγαλίζει την χαρά. ΄Ελεγε: Σ΄ όλα τα αδρανειακά συστήματα της ζωής μου ενδοβάλλω συνεχώς τα σημεία υπεροχής μου. Αυτά θα μου χαρίζουν επί μακρόν τα μπόνους για την ιεραρχική μου αναρρίχηση.
20.- Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε πως ερωτεύθηκε τον εαυτό του γιατί ήταν το μόνο πρόσωπο που τον κοίταξε ποτέ με θαυμασμό κι αγάπη. Το σκουλήκι έκοβε τον εαυτό του σε ισομερείς φέτες και τις μοίραζε στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον σαν τα αποφάγια του δείπνου που τα μοιράζουν οι υπηρέτες στις γάτες και τα σκυλιά. Τραυμάτιζε το σώμα του για ν΄ αποδεικνύει στον εαυτό του πως ήταν το δικό του σώμα.
21.- Καμία εσωστρέφεια. Η πορεία του στο εξωτερικό περίβλημα της γης ήταν πάντα προγραμματισμένη. Τα δρομολόγια προμελετημένα. Και οι στόχοι προσιτοί. Η έννοια του απρόσιτου ωστόσο υπήρξε ο πυρήνας της ανασφάλειάς του. Ωστόσο κι ο φάρος της εξωστρέφειάς του ωχρός.
22.- Οπτασίες είναι και χάνονται. Το παράξενο είναι ότι αν και χαμένες τις ξαναβρίσκεις στα όνειρά σου σαν ξεφλουδισμένες ουτοπίες. Καμιά φορά επισκιάζονται από το βαρύ μουρμουρητό της καρδιάς. Είναι το λυρικό του τερτίπι.
23.-Το σκουλήκι είναι ένας μύθος. ΄Όταν τον διηγείσαι χάνεται, όταν τον ζεις προδίδεται, όταν τον ξεχάσεις αναγεννιέται.
24. Αναρωτιέται: όλο αυτό το άχρηστο παρελθόν θα χρησιμεύσει άραγε σε τίποτα στο μέλλον; Η αγωνία του κορυφώνεται όταν το μέλλον τον κυνηγάει σε σκοτεινές περιοχές. Στις φωτεινές τον κυνηγάει το βαθύ σκοτάδι.
25.- Μες στο πριγκιπικό ολόγραμμά του συνεχίζει τις αυτόκλητες συνεδρίες διθυραμβικού αυτοεξιλασμού με κρίσεις μανικής κατάπτωσης. Δεν προλαβαίνει να θριαμβολογεί. Δεν προλαβαίνει να ηττάται. Νιώθει κατάκοπος σαν ταχυδρομικό περιστέρι.
