Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Alda Merini, «Χτες Βράδυ Ήταν Έρωτας» (Μετφρ.: Ευαγγελία Πολύμου)

$
0
0

`

* ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  από το βιβλίο: Άλντα Μερίνι, “Χτες Βράδυ Ήταν Έρωτας”, σε μετάφραση κι επίλογο Ευαγγελίας Πολύμου, που αναμένεται να κυκλοφορήσει την άνοιξη από τις εκδόσεις biblioteque.

`

Η πτώση

Αυτός μ’ αγαπά, κι εγώ
που του προσφέρω αδιάντροπα
την απόλυτη άμυνα ενός βλέμματος
που τον ξεπερνά,
εγώ που ’μουν απερίσκεπτη
σε βαθμό να μην πιστεύω στη δύναμη
της κυριαρχίας του κακού,
τώρα που αυτός μου αντιγυρίζει
ένα βλέμμα εξίσου διεσταλμένο,
κάνω πίσω φοβισμένη,
καθώς σκάει στ’ ανεξέλεγκτο χείλι μου
της σάρκας το παλιό και το νέο «πιστεύω».

Τώρα δεν έχω μάτια πια
γιατί ο τρόπος μου να βλέπω έσβησε.

`

*

ΣΥ ΕΙ ΠΕΤΡΟΣ

[Κάποτε σου είπα]

Κάποτε σου είπα:
μην μου θυμώνεις, αγάπη μου,
που είμ’ εγώ αλλιώτικη.
Ίσως είμαι μια στήλη καπνού,
όμως το ξύλο που καίει από κάτω μου
είναι το χρυσαφένιο ξύλο των δασών,
κι εσύ δεν θέλησες να μ’ ακούσεις.
Κοιτούσες το πάλλευκο δέρμα μου
με τη δυσπιστία ενός ιερέα,
και ήθελες να μπήξεις το μαχαίρι
κι έτσι το θύμα σου είναι νεκρό
κάτω από το βάρος της μωρίας σου,
ω άκριτη αγάπη.
Κορόιδευα τη μέθη της μορφής
αφού ήξερα ότι ήμουν της παρηγόριας,
ωστόσο το πένθος μέσα μου πονούσε
με τη γλυκύτητα του γερακιού.
Πόσες φορές με βρήκαν και με φάγανε,
πόσες φορές έγινα βορά των ασεβών·
ακόμα κι εσύ γίνεσαι τώρα ασεβής,
ω κύημα εσύ του έρωτά μου.
Πού είναι η θρησκεία σου
για τον φτωχό σταυρό μου;

`

*

[Αγάπησα τρυφερά]

Αγάπησα τρυφερά τους γλυκύτατους εραστές μου
δίχως αυτοί να μάθουν ποτέ τίποτα.
Κι απάνω τους ύφανα αραχνοϊστούς
και γινόμουν θήραμα του δικού μου υλικού.
Μέσα μου είχα την ψυχή της πόρνης
της αγίας της αιμορουφήχτρας και της υποκρίτριας.
Πολλοί έβαλαν μια ετικέτα στον τρόπο της ζωής μου
και εγώ ήμουν απλά μια υστερική.

`

*

Είμαι μια γυναίκα

(στον Σαλβατόρε Κουαζίμοντο)

Είμαι μια γυναίκα απελπισμένη
που γαλήνη πια δεν βρίσκει σε κανένα τόπο
που ο κόσμος την περιφρονεί, που οι περαστικοί
την κοιτούν καχύποπτα, εχθρικά
είμαι μια ψυχή επί ξύλου κρεμάμενη
που την πατούν την χλευάζουν και την φτύνουν,
μου έχουν μείνει πια μόνο τα μάτια μου
που τα σηκώνω στον ουρανό ικετεύοντάς σε
ξερίζωσε απ’ τα σπλάχνα μου κάθε πόνο.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles