ΑΣΧΗΜΟΣ
Δεν χωράω πουθενά.
Γιατί δεν έχω σχήμα.
Είμαι άσχημος.
Και πώς μ’ αρέσει.
ΕΡΩΤΗΜΑ.
Μέσα σε λάσπες περπατώ.
Κι ύστερα μπαίνω στο σαλόνι.
Τέτοια αντίθεση το χώμα με το πάτωμα.
Η φύση με το ανθρώπινο.
Έννοιες αντίθετες.
Να καθαρίσω.
Τι απ’ τα δύο;
Τις λάσπες απ’ το πάτωμα;
Το πάτωμα απ’ τις λάσπες;
Μάλλον τον ουρανό μου.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
Ελεύθερα ακούμε.
Ελεύθερα μιλάμε.
Σε τέσσερις τοίχους
Ελεύθεροι.
Ελεύθεροι κοπήκαμε στα δύο.
Ελεύθεροι επιζούμε.
Ελεύθεροι είμαστε σώπα.
Ελεύθεροι είμαστε..
Δεν μας σκότωσαν ακόμη.
ΚΡΥΦΤΟ
Κρύφτηκα.
Κρύφτηκες.
Πίσω από τοίχους.
Πίσω από στίχους.
Πίσω από σκέψεις.
Πίσω από λέξεις.
Σε αναμνήσεις.
Σε συζητήσεις.
Κι όλο απορώ.
Κι όλο απορείς.
Πόσο θα αντέξω.
Πόσο θα αντέξεις.
Ένας αιώνας.
Ή μια στιγμή.
Το ίδιο για μας.
Αφού δεν φτάσαμε.
Μια πληγή.
Ή εκατό
Το ίδιο για μας.
Αφού πονέσαμε.
Κρύφτηκα.
Κρύφτηκες.
Στο φιλί
Που διστάσαμε.
Κρύφτηκα.
Κρύφτηκες.
Κι ύστερα χάσαμε.
ΣΤΑΓΟΝΕΣ
Σε έσφιξα τόσο.
Το τελευταίο το βράδυ.
Σε μια απέλπιδα αγκαλιά,
που γίναμε ένα.
Σαν τις σταγόνες που κυλούν
Συναντώντας η μια την άλλη,
Στου χειμώνα το τζάμι.
Ύστερα έφυγα,
Κι η σταγόνα γλίστρησε με μιας,
Στάθηκε στο πρώτο εμπόδιο.
Ύστερα στέγνωσε.
Ύστερα χάθηκε.
ΧΑΜΟΚΛΑΔΑ
Στους ανέμους σε βρήκα.
Στις σφοδρές ταχύτητες.
Στο τυφλό το ταξίδι.
Στο κρυφό καταφύγι.
Της νύχτας.
Ήμασταν δυο χαμόκλαδα.
Στον κόσμο.
Αίφνης μας έκαψε ο έρωτας.
Και στάχτη γίναμε.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Γιώργος Αλεξάνδρου Συμνιανάκης, γεννήθηκε στις 26/01/1994 στην Αθήνα. Το 2016 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή Ηθική Αυτουργία από τις εκδόσεις Το ανώνυμο βιβλίο.