Μελοποιημένη ποίηση του G.Α. Becquer. Μουσική Ν. Χατζηελευθερίου, Ποιητική απόδοση Περουλής Σακελλαρίδης. Ερμηνεύουν Χριστίνα Πουπάλου, Δημήτρης Βουτσάς.
`
`
************************************************************
Ο Γκουστάβο Αδόλφο Μπέκερ ( 1836-1870) υπήρξε, μαζί με την Ροσαλία ντε Κάστρο, πρωταγωνιστής της προ-ρομαντικής περιόδου της Ισπανικής ποίησης. Το έργο του αν και σχετικά μικρό σε όγκο επηρέασε καταλυτικά το έργο σημαντικών μορφών όπως ο Ρουμπέν Νταρίο, ο Αντόνιο Ματσάδο και Χουάν Ραμόν Χιμένεθ καθώς και την ποιητική γενιά του 1927 (Λόρκα, Σαλίνας, Θερνούδα κ.α.). Ένα μεγάλο μέρος της κριτικής τον έχει αποδεχθεί ως θεμελιωτή της σύγχρονης, Ισπανικής ποίησης. Το έργο του είναι γεμάτο έντονες αντιθέσεις όπως ήταν άλλωστε και η ταραχώδης και γεμάτη αντιξοότητες ζωή του, η οποία λόγω μιας φυματίωσης, που τον ταλαιπώρησε από πολύ νωρίς, τερματίστηκε πρόωρα, όταν ήταν ακόμη 34 ετών. Τα «Ποιήματα» (Rimas) το σπουδαιότερο ποιητικό του έργο, που του χάρισε ευρύτατη αποδοχή απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα και παγκόσμια αναγνώριση , είναι χωρισμένο σε τέσσερις ενότητες: Ποίηση (I-XI), Έρωτας ( XII-XXIX), Ερωτική απογοήτευση (XXX-LI), Πόνος, αγωνία (LII-LXXVI). Επίσης έγραψε σπουδαία κείμενα σε πρόζα, με επιρροές από τον Πόε και τον Χόφμαν, τα οποία συγκεντρώθηκαν εκ των υστέρων σε ένα τόμο με τον τίτλο «Μύθοι» (Leyendas). Ο ίδιος ο ποιητής προλογίζοντας την έκδοση των δύο προαναφερόμενων έργων, τον Ιούνιο του 1868, ξεκινούσε την εισαγωγή του ως εξής: « Μέσα από τις θεοσκότεινες γωνιές του εγκεφάλου μου, σε εμβρυακή στάση κι ολόγυμνα , κοιμούνται τα εκκεντρικά τέκνα της φαντασίας μου, περιμένοντας στη σιωπή, να τους ντύσει η τέχνη με το λόγο για να μπορέσουν να εμφανιστούν με αξιοπρέπεια στην σκηνή του κόσμου»
Στέργιος Ντέρτσας
[ Ποιήματα σε μετάφραση Στέργιου Ντέρτσα στο Αρχείο του Ποιείν: ΕΔΩ]