`
Φόβος
[Angst]
Ο φόβος έρχεται, φεύγει. Ό,τι καλύτερο έχεις
είναι κιόλας προδομένο, πουλημένο.
Το ποντίκι-χορευτής γυρνούσε ολοένα, γύρω γύρω,
κείνο που κρατούσα μες στο κλουβί σαν ήμουνα παιδί.
Έτσι έτρεχε: γύρω γύρω ως το θάνατό του.
Ζάλη μου ’ρχεται και παρατηρώ:
δώθε πεθαίνει το ’να μου χέρι, κει ένα πόδι.
Να είναι λοιπόν ο άνθρωπος το άρρωστο ζώο;
Είτε είναι Χέγκελ ή Χάιντεγγερ - το «Είναι προς Θάνατον»
ή μια «υπονομευση της κοινής γνώμης»:
το νιώθω, πόσο είναι πράγμα θνησιγενές η ανάσα,
μια στάλα για αναπαραγωγή, χνάρι ισχνό.
`
****************
Αναζητούσα την τάξη
[Ich suchte nach Ordnung]
Αναζήτησα τα μαθηματικά
για να θέσω λίγη τάξη,
ίσως τη λογική, που είν’ ακλόνητη.
Κλονίστηκα ο ίδιος - το αντάντε
του Εικοστού πρώτου κονσέρτου για πιάνο
του Μότσαρτ, σε ντο μείζονα,
στην άπειρη αφθονία των μαθηματικών -
αντ’ αυτού δάκρυα, ταραχή.
Ένα κλειδί - αντ’ αυτού σύμβολο μαθηματικό.
Αναζητούσα την τάξη.
Λογικά στοιχεία, προτασιακή λογική:
«Δεν είναι δυνατό να μη λένε ψέματα όλοι οι Κρήτες.»
Ανακάλυψα μοντέλα. Ντο μείζων,
μια κλίμακα μοντέλο για τη μουσική;
Κι όμως, γεύτηκα αλάτι από δάκρυα -
δάκρυα για την ντο ελάσσονα του Μότσαρτ.
Τούτο τ’ αλάτι γρήγορα στεγνώνει.
Τάξη αναζητούσα.
`
*********************************************************************
Ο Karl Krolow (1915-1999) θεωρείται ως μια από τις πιο κορυφαίες ποιητικές φωνές της Γερμανίας της μεταπολεμικής εποχής. Ξεκίνησε την ποιητική πορεία του στη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ουσιαστικά σε εναρμόνιση με το ναζιστικό καθεστώς. Έπειτα από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έζησε, ως το τέλος της ζωής του, στο Ντάρμσταντ.
Η πρώτη περίοδος δημιουργίας του παραμένει, ηθελημένα, σκοτεινή. Μετά το 1950 το έργο του αλλάζει πλήρως προσανατολισμό. Ο Κρόλοβ υπήρξε εξαιρετικά παραγωγικός: έγραψε κυριολεκτικά χιλιάδες ποιήματα, με εξαιρετικά ποικίλη θεματολογία. Ο ποιητής τιμήθηκε μεταπολεμικά με πολλά λογοτεχνικά βραβεία. Παράλληλα, υπήρξε σπουδαίος κριτικός ποίησης και μεταφραστής. Χαρακτηριστική στο ποιητικό έργο του είναι η μορφική λιτότητα, που φτάνει ως την πεζολογία. Πάντως, ο ίδιος τείνει να αποσιωπά τις τραυματικές μνήμες της εποχής της ναζιστικής κυριαρχίας.
Το ογκωδέστατο και σημαντικό έργο του Κρόλοβ αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο διεθνώς, ενώ παραδόξως παραμένει άγνωστο στην Ελλάδα.
.jpg)
