Τελεία
μια νοσταλγία είναι κάτι
που μπορείς να το χορέψεις
μπορείς να το αγγίξεις
μπορείς να το σπουδάσεις σαν επιστήμη
υπάρχουνε νοσταλγίες
που είναι τόσο μεγάλες
που μπορείς να τις διασχίσεις με πλοίο
αυτό που δεν μπορείς να κάνεις με μια νοσταλγία
είναι να τη ξεριζώσεις από μέσα σου
γιατί ακόμη και οι πιο μικρές
μπορεί να σε στείλουν πίσω στο χάος
πρέπει να τις κανακεύεις
να τις φέρεσαι με στοργή και προσοχή
μέχρι να γίνουνε ένα γαλάζιο πουλί
και να φύγουν πετώντας
απ’ το βαθυκόκκινο παράθυρο
του ξημερώματος.
`
*
Δημώδες άσμα. Νανούρισμα στον Ρόμπερτ Άρλτ.
είμαστε μόνοι μας αγαπημένη μου γλώσσα
εγώ με τα μάτια μου ξεθωριασμένα
από την οξύτητα των απουσιών
εσύ άγρια αδάμαστη ξένη
προβάλλεις το είδωλο μου στα ταραγμένα σου νερά
όπου πνίγομαι
οι συλλαβές σου οι αντηχήσεις σου καρφώνονται
στα σπλάχνα μου
και βγαίνουν στρεβλές χωλές άχρηστες
κυρτωμένες περιπλανιούνται μέσα στον κόσμο
ζητώντας να τους δοθεί κάποιο νόημα
-ετούτη η γλυκιά ελεημοσύνη-
οι ισχυροί σου κυματισμοί σηκώνονται ψηλά
χτυπούν τους τοίχους της ύπαρξης μου
γεμίζουν τα κουρασμένα μου μάτια
με την τρυφερότητα του Μαδριλένικου απόβραδου
με τον άνεμο που κάνει τα νερά του Μοντεβίδεο ν’ ανατριχιάζουν
με τον απαλό ψιθυρισμό του Μπουένος Άιρες
με δονείς με καλείς
με προφέρεις
με (ανα)κατασκευάζεις
`
*
(άτιτλο)
μια γυναίκα δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πόρτα
σε κάποιους στοιχίζει να βρούνε το κλειδί
και ισχυρίζονται πως είναι μια πολύπλοκη δουλειά ανώφελη
όσοι την έχουνε δει
διάπλατα ανοιχτή
λένε πως μέσα δεν υπάρχει τίποτα πια
μια γυναίκα είναι όπως η άμμος
μπορείς να νιώσεις το βάρος της
και τη ζεστασιά της στα χέρια σου
όμως ξέρεις πως ποτέ δεν θα μπορέσεις
να την έχεις όλη δική σου
μια γυναίκα είναι όπως η νύχτα
σε σκεπάζει όπως ένα δεύτερο δέρμα
όμως ποτέ όσα ρολόγια κι αν έχεις
δεν συνειδητοποιείς
πότε αποφασίζει να φύγει
εν τέλει
μια γυναίκα
είναι όπως
ο χρόνος
μια έννοια
που δεν θα κατανοήσεις ποτέ εντελώς
έστω κι αν ζεις
μέσα της
παντοτινά
`
*****************************************************
`
Η Dovile Kuzminskaite (Λιθουανία, 1990) διδάσκει Ισπανικά και Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Βίλνιους. Είναι ποιήτρια και μεταφράστρια. Γράφει ποίηση στα Λιθουανικά και στα Ισπανικά και είναι μια από τις νέες, υποσχόμενες φωνές της ποίησης της πατρίδας της. Έχει μεταφράσει πολλούς Λατινοαμερικάνους ποιητές στα Λιθουανικά, ενώ έχει αναλάβει την παρουσίαση ποιητών της χώρας της, μεταφρασμένων από την ίδια, μέσα από τον διαδικτυακό τόπο Ισπανόφωνης λογοτεχνίας Circulo de Poesía. Τα τρία ποιήματα της παρούσας μετάφρασης έχουν γραφτεί εξ αρχής στα Ισπανικά.