ΦΩΝΗ/ SES
χθες τράβηξα λίγο τον πόνο των χεριών σου
σώπασες
πήγα και δοκίμασα σε μια μεγάλη πέτρα τη φωνή μου
dün biraz sancısını çektim ellerinin
sustun
gidip büyük bir taşa sesimi denedim
ΘΕΩΡΗΣΕ ΜΕ ΠΟΥΛΙ/ KUŞ SAY
μη με φιλάς εδώ
πήγαινέ με στο δάσος
θεώρησέ με πουλί
που πασπατεύει τα γένια σου
beni burada öpme
ormana taşı
kuş say
sakallarını eşeleyen
ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ/ GÖSTERGE BİLİM
όσο για τον καρπό του χεριού
ερχόταν μπροστά στα μάτια μου
η σκηνή που δίπλωνα κάτι και το έβαζα στο ντουλάπι
μέχρι που ένας άντρας διάβασε χάικου
στο κάτω μέρος του καρπού μου
bilek deseniz
gözümün önüne gelirdi
katlayıp bir şeyi, dolaba kaldırdığım sahne
bir adamın haiku okumasına dek
bilek içime
ΠΟΤΑΜΙ/ IRMAK
πήγαινέ με στην αυλή σου
πριν ξεριζωθούν τα αγριόχορτα
δείξε μου
τα πέριξ του λόγου σου
χωρίς να σκεφτείς το κουσούρι
βρες την απομόνωσή μου
οδήγησέ την στο ποτάμι σου
αδιάκοπα και με διάρκεια
avluna götür beni
otlar sökülmeden
göster
etraflarını sözünün
kusuru unutarak
tenhamı bul
ırmağına sür
aralıksız ve uzun
ΕΠΙΠΛΟ/ EŞYA
περπατάμε εντός των τειχών
συνέχεια ανοίγω κουβέντα
ίσως μια μέρα, λες
γίνομαι ένα έπιπλο που ξεφλουδίζει στη μούχλα
yürüyoruz surlar içinde
boyuna laf açıyorum
b e l k i b i r g ü n, diyorsun
kabuk kabuk soyulmuş eşya oluyorum köhnede
ΓΛΥΠΤΟ/ YONTU
τα έξω σου
ένα πουλί
που στέκεται και τεντώνει τον λαιμό του
στα εν οίκῳ
senin dışarıların
bir kuşun
durup uzatması boynunu
ev içlerine
ΒΡΕΓΜΕΝΟΙ/ ISLAK
Ι.
μια χελώνα είμαι που δεν μπόρεσε
να αποφύγει την κούραση της υπομονής
εσύ, τα πορτοκαλί ψάρια που τόσες φορές χάιδεψα
στον πάτο εκείνης της τεχνητής λίμνης με τα φύκια
ΙΙ
στα χέρια μου σταματάει για λίγο η γύμνια σου
ανάρμοστα ένστικτα πέφτουν από το συρτάρι
και από το αλάτι εσύ/εγώ
ΙΙΙ
τις ρωγμές της καρδιάς μου γέμισέ τες σε έναν καμβά
τώρα
η θλίψη δεν έχει εγκατασταθεί
μην ξεχάσεις τα πτερύγιά μου
I.
sabrın yorgunluğundan sıyrılamayan
bir kaplumbağayım
sen, o yosunlu yapay göl
dibinde turuncu balıklar sevdiğim
II.
ellerimde duraksar çıplaklığın
sakıncalı sezgiler düşer çekmecelerden
tuzdan sen/ben
III.
kalbimin çatlaklarını bir tuvalde doldur
şimdi
h ü z ü n y e r l e ş i k d e ğ i l d i r
unutma yüzgeçlerimi
ΑΡΧΑΪΚΟΣ/ ESKİL
αν σε έσπρωχνα
από το μάτι ενός ροδιού
αν μου διηγόσουνα πως είναι εκεί τα μέρη
με βογκητά
όμοια με τη μοναξιά του Θεού
seni bir narın gözünden
düşürsem
bana oraları anlatsan
tanrının yalnızlığına benzeyen
iniltilerle
ΣΧΕΔΙΑ/ SAL
από τα χόρτα έμαθα πώς να κρατιέμαι
από τις σχεδίες των μυρμηγκιών πώς να μη βυθίζομαι
tutunmayı otlardan gördüm
batmamayı karınca sallarından
ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕ Η ΠΕΤΡΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ/ TAŞ AŞKI BİLSEYDİ
Εξοργίζομαι
τα πόδια μου
ταράζουν τον βαθύ ύπνο της πέτρας
την σπρώχνουν στην ακτή, σε κάτι που μοιάζει με λίμνη
λένε ότι εκεί υπάρχει κάποια
που τον αγκαλιάζει ασταμάτητα
υπάρχει κάτι· λάθος γνωρίζουν
αν ο ρυθμός της μουσικής είναι προβλέψιμος,
αυτό το λέμε «αφοσίωση στα λόγια»
πάντα η ίδια χλιαρότητα
και εάν αποτραβηχτεί θα γυρίσει αναγκαστικά, λένε,
και θα αγγίξει την πέτρα στην ακτή της
ήμουν στα βαθιά
πολλές φορές είχα πειστεί για το αντίθετο·
αν η πέτρα γνώριζε τον έρωτα θα αγαπούσε την ψύχρα
αν μη τι άλλο, θα πολλαπλασιάζονταν τα νεογιλά δόντια
στο στόμα των πουλαριών
εκείνος ο κολπίσκος δεν είναι δικός μου, εκείνη η ακτή
μην τα ανακατεύετε
δεν μαζεύεται χιόνι στο σβέρκο της πέτρας
öfkeleniyorum
taşın derin uykusunu bölüyor
ayaklarım
kıyısına itiyor göl gibi bir şeyin
orda durmadan sarılan biri
varmış ona
bir şey var; yanlış bilinir
tahmin edilebilirse müziğin ritmi,
‘söze sadakat’ denir
hep aynı ılıklık
çekilse de dönüp dokunacak mecbur
kıyısındaki taşa, diye söylenir
derindim
inandırıldım defalarca aksine
taş aşkı bilseydi ürpermeyi severdi
hiç olmazsa, süt dişleri çoğalırdı
ağzında tayların
o koy benim değil, o kıyı
karıştırmayın
taşın ensesine kar tutmuyor
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΝΟΥΣΙΑ/ BİR SEVİŞME SONRASI
η πλάτη σας πώς μπορεί και δείχνει
ότι κοιμάστε μόνοι
μετά από μια συνουσία
αμέσως πριν στο μπαλκόνι
εγώ
ακόμη και το να ντυθώ μπροστά σας
το θεωρούσα αγκάλιασμα με κάποιον
τώρα μπαίνω μέσα σε ένα τσουβάλι
πρέπει να καταφέρω να περπατήσω έτσι μέχρι να βγω από την πόρτα
έτσι κι αλλιώς δεν θα με έβλεπε κανείς αν κυλούσα από τις σκάλες
πριν χρόνια είχα πει σε κάποιον:
μην κοιτάξετε στην κατεύθυνση που πηγαίνω
μαζέψτε με από τα μέρη όπου πέφτω
ο άνθρωπος είναι εκείνες τις στιγμές που θέλει πιο πολύ
κάποιον να τον μαζέψει
αφού πέσει από το κλαδί του
καθώς σκόνταφτα στις πέτρες των προσώπων σας
θυμήθηκα·
πριν λίγο χάιδεψα την πλάτη σας
με την άκρη των μαλλιών μου
το λουρί είναι κάποτε τα ίδια τα μαλλιά του, του ανθρώπου
καστανό και με λεπτές τρίχες
sırtınız yalnız uyumayı
nasıl anlatabiliyor böyle
bir sevişme sonrası
balkondan hemen önce
ben
önünüzde giyinmeyi bile
birisiyle kucaklaşma sayardım
bir çuvalın içine giriyorum şimdi
böyle yürümeyi başarmalıyım kapıdan çıkana kadar
merdivenlerden yuvarlanırsam kimse görmez nasılsa
seneler önce birisine şöyle demiştim:
gittiğim yöne bakmayın
beni yuvarlandığım yerlerden toplayın
insan en çok o anlarda toplanmak ister
dalından düştükten sonra
yüzünüzün taşlarında sendelerken
hatırladım;
az önce sırtınızı sevmiştim
saçımın ucuyla
urganı insanın kendi saçıdır bazen
kumral ve ince telli
ΟΙ ΤΣΑΝΤΖΑ’ΔΕΣ/ ÇANCA’LAR
Στον Καγιά Τσάντζα
στο σπίτι σας πήγα σήμερα
αγάπησα για ώρα τις φωτογραφίες σας στον τοίχο
ρώτησα για σας τον καθρέφτη σας πριν ρωτήσω τον αδερφό σας
οι πόνοι σας όπως ο καθρέφτης σας πρέπει να κοίταζε αδιάλειπτα
στο εσωτερικό του δωματίου
άφησα στο κατώφλι το πώς πεθάνατε
ρωτούσα συνέχεια για το πώς ζήσατε
τους έκανα όλους να σωπάσουν
στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη σας
στο πρόσωπό μου έτριξαν οι Τσάντζα’δες δες δες
ÇANCA’LAR
Kaya Çanca’ya
evinize gittim bugün
duvarda asılı resminizi sevdim uzun
aynanıza sordum sizi kardeşinizden önce
acılarınız da aynanız gibi kesintisiz bakmış olmalı
oda içinize
nasıl öldüğünüzü kapı önüne bıraktım
nasıl yaşadığınızı sorup durdum
herkesi susturdum
aynanızda durdum
suratıma çatırdadı Çanca’lar lar lar
ΨΙΘΥΡΟΣ/ FISILTI
Για τη Σεντά
Μόνο η θάλασσα μπορεί πλέον
να απλώνεται σε άγνωστα μέρη
Αν το ρωτήσει ποτέ κανείς
σε δρόμους που δεν μπορώ να προσδιορίσω
το άκουγα από γυναίκες έρημες
με κουρτίνες ζαρωμένες
εγώ παλιά δεν είχα τελειωμό
FISILTI
Seda’ya
bilmediğim yerlere uzanmak
denize kalıyor artık hep
sorulsa
tarif edemeyeceğim sokaklarda
kimsesizlikten perdeleri büzülen
kadınlardan duyuyordum
b e n e s k i d e n u ç s u z b u c a k s ı z d ı m
ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ ŞİİRLER, Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου, 2016, Γενική Επιμέλεια Λευτέρης Παπαλεοντίου.
Το βιβλίο είναι από μια σειρά δίγλωσσων εκδόσεων με έργα νέων ποιητών και πεζογράφων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Η Τούγτσε Τέκχανλι /Tuğç̧e Tekhanli γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1990. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Διερμηνείας και Μετάφρασης στην Αγγλική του Πανεπιστημίου Χατζέτεπε. Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά στην Κύπρο στην Τουρκία και στη Γερμανία. Ασχολείται με το θέατρο και τον χορό. To 2016 η Τούγτσε Τέκχανλι βραβεύτηκε σε δικοινοτικό διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσαν η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου και η Ένωση Τουρκοκύπριων Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών.
BIOGRAPHY
My name is Tuğçe Tekhanlı. I was born in 1990 in Nicosia. I have done my bachelor’s degree at the department of English-Turkish Translation and Interpreting at Hacettepe University. My poems and translations were published in many literary magazines in Cyprus and Turkey. Some of my poems were translated into English, German and published. I’ve also some gender-related articles that appeared in several Cyprus newspapers. Lately in 2016, I have been awarded the bi-communal poetry prize with the poetry portfolio titled ‘Derindim İnandırıldım Aksine’.
(Την ανθολογία νέων Κυπρίων ποιητών <30 επιμελείται η Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου)