`
Το 2006, κυκλοφορεί η εργασία μελοποιημένης ποίησης της Μαρίζας Κωχ πάνω σε δέκα ποιήματα της Σαπφώς («Στον κήπο της Σαπφούς»). Η απόδοση των ποιημάτων έγινε από τον Γιάννη Καρβέλα και συμμετέχει η Εύα Κοταμανίδου και ο Ηλίας Βαμβακούσης. Η Κωχ δηλώνει σχετικά με αυτό το έργο: «Η ποιητική γλώσσα της Σαπφούς νιώθω πως είναι η γλώσσα των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τη ζωή μέσα από το τραγούδι. Η απαγγελία της Εύας Κοταμανίδου στάθηκε καθοριστική στο τελικό αισθητικό αποτέλεσμα. Ο Ηλίας Βαμβακούσης τραγουδάει αισθαντικά το ποίημα για την Τιμάδα. Ο Νίκος Οικονομίδης, συνεργάτης πολλών χρόνων, με συνοδεύει με τη λαύτα στα περισσότερα ποιήματα – τραγούδια της Σαπφούς. Στα χέρια του η λαύτα γίνεται μία ισάξια φωνή, ικανή να ζωντανέψει εικόνες και συναισθήματα».
Στο ένθετο που συνοδεύει το CD, η μουσικολόγος Gail Holst συγγραφέας-καθηγήτρια μουσικολογίας του Πανεπιστημίου CORNELL της Νέας Υόρκης γράφει: «η Μαρίζα Κωχ, στον κήπο της Σαπφούς, αποδεικνύει ότι συνεχίζει να υπηρετεί την ομορφιά. Τα τραγούδια της φέρουν μαζί τους το άρωμα των ανθών, των φρούτων και του ανέμου που χάιδευε τότε τα κορίτσια της Λέσβου. Με τη φαντασία μας μπορούμε ν’ ακούσουμε σαν τραγούδια τα ποιήματα της Σαπφούς , όπως η ίδια θα τα μάθαινε στις μαθήτριες της και θα τα συνόδευε με τη λύρα της. Τραγούδια του πάθους, της φιλίας αλλά και της ειρωνείας. Στον αιώνα μας η μουσικότητα των ποιημάτων της Σαπφούς επιμένει να μας συνοδεύει σιωπηλά, όπως όλη σχεδόν η μουσική της αρχαίας Ελλάδας»
`
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
/A ΤΙΤΛΟΣ
1 ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ
2 ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΜΟΝΗ
3 ΜΟΝΑ ΚΑΤΕΥΔΩ
4 ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ
5 ΜΕ ΤΡΥΦΕΡΗ ΑΓΑΠΗ (Τραγουδά ο Ηλίας Βαμβακούσης)
6 ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΜΗΛΟ
7 ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΑΣΤΡΟ
8 ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
9 Ο ΕΚΤΟΡΑΣ
10 ΕΠΩΔΟΣ*
`
*******************************************************
Κάπου ανάμεσα στο 617 και το 612 π.Χ., γεννιέται η Σαπφώ στην Ερεσό της Λέσβου. Την πρωτοσυναντάμε νεαρή ποιήτρια στους αριστοκρατικούς κύκλους του νησιού, και λίγο αργότερα εξόριστη για πολιτικούς λόγους, αρχικά στην Πύρρα της Λέσβου και κατόπιν στη Σικελία. Γύρω στο 585 π.Χ. επιστρέφει στο νησί της και ιδρύει τον δικό της κύκλο των Μουσών, ένα είδος Ωδείου, κέντρο ανώτερων σπουδών όπου οι ανύπαντρες κόρες της υψηλής βαθμίδας ανέπτυσσαν ικανότητες στη μουσική, την ποίηση, το χορό. Μέσα απ’ τα ποιήματα των εννέα βιβλίων της μαθαίνουμε πως είχε τρεις αδελφούς, μια κόρη, γνωρίζουμε μία-μία τις μαθήτριές της με τα ονόματά τους, διακρίνουμε τη σχέση της Λέσβου με τη Λυδία της αντικρινής Ασίας. Ανάμεσα στο 570 και το 560 π.Χ. η Σαπφώ πεθαίνει -από έρωτα σύμφωνα με το θρύλο- σε προχωρημένη για την εποχή της ηλικία.