Απολογισμός
Μου ανέβηκε η ποίηση
γέμισα αποκαΐδια τσιγάρων
(να μην ξεχάσουμε τον άνθρωπο μέσα στις ασυναρτησίες)
πυορροούσες οι κουβέντες μας
μελλοντικό άλλοθι που βασανίζει το παρόν
το ποίημα
να μου πάρουν τώρα θα ‘ναι σα να μην υπήρξε
φτου ξορκίζω και ξεφυσάω
σαν χοντρό αλάτι που αργεί να λιώσει στον πάτο της λεκάνης
σωρεύει στα πνεμόνια η σκέψη
δε μονιάζει, εκκρεμεί χωρίς στυλοβάτες
άρρυθμη ερωτεύσιμη ωσάν ηλιοτρόπιο στου θέρους τα μάτια.
Μου ανέβηκε η ποίηση στα ύψη
αργοσβήνει τη σωματικότητα των αρθρώσεων και εφευρίσκει
λεξίμορφα αλεξικέραυνα να στεγάσουν
τα διάφανα τσίνορα
απώλεσαν την όρασή τους και στης Πυθίας τον βωμό
σκαρώνουν χορογραφίες συντακτικές
απόπειρες ουτοπίας αποποιούσας.
(άτιτλο)
Ήρθε η εποχή του τέλους των προσδοκιών
ήρθε η εποχή των παγετώνων
θα ζεσταινόμαστε απ’τις ζωές μας και θα ρίχνουμε τις καρδιές μας στην πυρά της ιστορίας.
Ο πόνος σου ανήκει
αυτή είναι η τελευταία βεβαιότητα.
Θα πνιγούμε μια μέρα σε ένα ποτήρι από εκείνα
τα μικρά που
σερβίρονται μεθυσμένα πάνω στις ανθρώπινες μπάρες.
Είμαστε η παρηγοριά του αλκοόλ
είμαστε τα κάγκελα των φυλακών.
Η μέρα ξεκινάει με την ίδια απώλεια κι ίσως ο θάνατος είναι μια κάποια λύση
Η αιωνιότητα κρατάει όσο επιζεί η αγάπη
Ερώτηση καμία
πλην μια μικρή αγωνία ανατέλλει και
σηκώνεσαι ξανά κάθιδρος.
Η ζωή δεν είναι παρά μια σπίθα από μια φωτιά δευτερολέπτων
είναι και ο θάνατος μια απόδειξη ότι ζήσαμε.
σπουργίτι
ας μιλήσουμε για τη ζωή
ας μιλήσουμε για τον αριθμό των αναπνοών μας
για δοχεία δακρύων για φτερουγίσματα χαράς
Εσύ τυχερέ ανάμεσα στους φτερωτούς
που τους ομοίους σου αναζητάς
αρκεί να πέσεις στο κενό και
θα σωθείς.
ας μιλήσουμε για τη ζωή
ας μιλήσουμε για τις ανεκπλήρωτες αγκαλιές
για τα γουργουρίσματα μές στην παλάμη
για τις φορές που ανταλλάξαμε νερό
Εσύ τυχερέ ανάμεσα στους φτερωτούς
τσιμπολογάς τα δάχτυλα και γεννάς χρόνο
αρκεί να ανοίξεις και
θα μας καταπιείς .