Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Αλεξία Αθανασίου, Τραγούδια του Καλοκαιριού (Αποχαιρετώντας το Καλοκαίρι )

$
0
0

Εννέα Χαϊκού

Θάλασσας Αύρα
ψυχές μας ταξιδεύεις
πνοή γαλάζιου.

***

Γρύλοι και Γκιώνης
τ’ Αστέρια νανουρίζουν
μα εγώ αγρυπνάω…

***

Κοίτα την Κίσσα!
Το χρυσό Καλαμπόκι
κρώζοντας τρώει.

***

Ώριμα Φρούτα
και οι ψυχές να ευωδιάζουν.
Θεέ, δώσ’ μας διάρκεια.

***

Λάγνο Φεγγάρι
τα κλήματα αγκαλιάζεις
και σε μεθάνε.

***

“_Φωτογραφίζω…”
“_Τις στιγμές να κρατήσεις;
Σκιές, σου ξεφεύγουν.”

***

Λωτοί και Ρόδια
_Χρυσός_ τα Μεσημέρια
λαμποκοπάτε.

***

Αχλαδιών σμήνος
λικνίζεται στους Ήλιους
και χασμουριέται.

***

Μελωδούς δένεις
στο Σπίτι και τα Δέντρα•
στη Μουσική ζεις.

Χρώματα κι Αρώματα

Μέσ’ από μούρα κόκκινα κι ολόμαυρα βατόμουρα
με άρωμα σοκολάτας
μια κίσσα ξεπετάχθηκε• κι αγερικό ζηλόφθονο
ήλιο χρυσάφι ράμφισε σπανιόλικης φρεγάτας.

Μέθυσ’ απ’ αγιοκλήματα, σε γιασεμιών το γιόρτασμα
λούζομαι παραισθήσεις.
Βλέπω την κίσσα ολόχρυση και ήλιο καφέ_ μπλαβόφτερο•
( τρελάθηκαν οι αισθήσεις. )

Μ’ ένα κρασί σαμιώτικο ( κίσσα και ο ήλιος έσβησαν )
γέρνω ν’ απομεθύσω,
μα έρχεσαι βράδυ φέρνοντας σπονδές των νυχτολούλουδων
άστρων και φώτων άνθισμα, δίψα να σεργιανίσω.

Απογευματινή βόλτα στην Παλιά Πόλη

Παράξενο το Φώς! στο Παρελθόν κάποιες στιγμές
( Πόλη Παλιά ) με ταξιδεύει• εκεί
διάφανοι στίχοι αρέσκονται μες στο Λιστόν να κάθονται
πίνοντας τσιτσιμπύρα.
Ξέγνοιαστη Ναυς Απήδαλος στην Πόλη σεργιανίζω
ενώ φωτοβολές _ βοή των μαγαζιών φλερτάρισμα
φωνές επισκεπτών λουλούδιασμα ψημένα καλαμπόκια
πλανόδιων τεχνοκακουργήματα ( τρελά βιασύνης άνθη )
strass τατουάζ μου γίνονται• πια λάμπω φάρος κινητός.

Ήλιος σε Δύση του αραχτός ( πορφύρα νυσταγμένη )
γλιστρά στα χέρια μου γλυκό για φάγωμα κεράσι,
μα γίνομ’ ακατάδεκτη• πεινώντας για παιγνίδια
ψηλά τον ρίχνω ξέγνοιαστες δυο ξεγελώ καμπάνες.
“_Τό Τρίποντο!” τρεις Εκκλησιές θαυμάζουνε ( συγχρονισμός
του Αγιού της Παναγιάς και του Προδρόμου. )

Θαύμα σε κάθε δρόμου μας το βλέφαρο αντικρίζω
της Νύχτας το στραφτάλισμα ( των ξωτικών της χάρισμα )
με ονειροφαντασιές ( ή οράματα; ) ν’ ανθούν μες στην ψυχή μου
καθώς τον Θεοτόκη ψάχνοντας ( συγχρόνως τον Μαβίλη )
σε Παρελθοντικό Λιστόν άλμα εκτινάζομαι φωτός.

_”Φωτογραφίζω,
τις στιγμές να κρατήσω.
Μα σκιές, ξεφεύγουν.”

( Κέρκυρα, Αύγουστος ‘16. )


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles