ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
Η γη επείγει… κορνάρει επίμονα
προχώρααα
ενώ δοκιμάζεις τα φρένα
και χρώματα
και πρασινίζει απ΄ την αρχή
της άνοιξης
Ένα δέντρο μεγαλώνει στο κέντρο
χωρίς ελπίδα να καταλάβει την πόλη
τον ορίζοντα που οι Αθηναίοι λεηλάτησαν
κάτι και Σόλωνος προς Εξάρχεια
και τι λέξη να του πάρεις;
Κλαδί τη φρίκη δε φαντάστηκε
την ήπιε σφηνάκι από τη δακρυγόνα του κούνια
την αποστήθισε
μαθητούδι κι αλεξίσφαιρο το οριζοντιοκλαδές
στην ηλεκτρισμένη αποδόμηση πρόρριζα
ή με φανταστικές ρίζες φιλικό περιβάλλον
γυρεύοντας
ένα ηλιοβασίλεμα μετά τη μπόρα
που θα υμνήσουν στον ρόδινο πανικό τους
αγάλματα και ματωμένα παγκάκια αντί
περαστικοί ρομαντικοί ποιητές
Κι ύστερα τη φύση αν εξοικείωσε
των πραγμάτων
η ζωή που δεν έζησες σαν κάννη
μ΄ ελπίδες σε βρίσκει να σε ξεκάνει –
να το βάλει στα πόδια;
`
*
ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΌ
Τον κόπο των αγρών φορτωμένος
κάθε φορά
του ΄φερνε απ΄ το προσφάι του
του ΄χε δώσει και όνομα,
ο δρακοντοσφάχτης Σίγκμουντ
οπότε στοίχειωνε μια βορινή ιστορία
δεν ήταν
Το πιστευτό του είδους του
εκείνο σκιαγμένο κρυβόταν στη βατουλιώνα
μετά ήρθε η φωτιά
που πολεμάει να βρει το σχήμα της τέφρας,
πετώ
το αχυρένιο καπέλο μου
`
*
ΕΑΡΙΝΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ
Παρηγοριά άνοιξη και η επάρατος
μεγάλη πόλις
σου κόβει το βήχα
Πού καιρός να δαπανηθείς αλλιώς
από απάγκιο ταπί
κι από την αγορά των αρωμάτων ούτε
ευκαιρία για πάθος
αν έχει λόγο
η παγωμένη αλλαγή των εποχών
αδιάφορη κοινή ζωή γύρω
όπως γύρισμα
μιας σελίδας λευκής στην απώλεια,
χειμώνας
ποιος πες μου έφυγε ηττημένος;
`
*
ΕΙΔΟΣ ΠΟΤΈ
Έγινε Σεπτέμβρης χλοερός Περίοδος εγγραφών,
γυρίζει σελίδα
παίζοντας το αναγεννησιακό του λαούτο
από μόνος κατασκευαστής τώρα πια
των συμπαθητικών χορδών του•
όπως και για τη σχέση απόστασης-χρόνου
ακούγονται πολλά
ότι επιφυλάσσουν μία παλιομοδίτικη απώλεια
από πανώλη καθώς σαν την πολυφωνία εξαπλώθηκε
κι ακόμα ότι στην είσοδο της πόλης
φρουροί νόμοι πίνουν και διασκεδάζουν
`
*
ΣΑ ΛΥΠΗ
Είναι στίφη τα σχήματα καπνού
που στέλνει ο ναργιλές στο ταβάνι
Ο Βαγιαζήτ
ντουχιουντισμένος θωρώντας τα
με τα χαρέμια του
της Δαμασκού τα σπαθιά του
δεν ξεφυσά (για) μια
νικητήρια συνάντηση
με την Ιστορία που είχαν,
αν δεν το παραξήλωσα το φαντό της
ως άλλος γραμματικός του παλατιού,
μον΄ συλλο(γ)άται
που στο σεράι μέσα
ο Προφήτης τον ξαπόστειλε
και δικιά του δε θα κάνει
τη νοτιά της θάλασσας τα καλοκαίρια της άνοιξης
τι επιστρέφει με της αυγής του τέλους
το πρώτο φως
απ΄ τα μπουντρούμια του Ταμερλάνου
Όσο τα φυλλοκάρδια του
δε χτύπησαν τα τουρκικά κρουστά
σε χώρα αχανή σα λύπη
παλιά δουλειά