Ψευδεπίγραφο
Kαι τι αν έβγαλε φτερά ο Δικαιόπολις,
μοίρα του ήταν να βουλιάξει στο Αιγαίο.
Ταριχευμένος με τ΄αρχαία ναυάγια
και τα νεκρά παιδιά
μου γελά
από τα βάθη του μύθου
που τώρα σκαρώνω για να σας πω
πως τα ηχηρά ονόματα
κατρακυλούν στο βάθος
και πως ο μύθος τους ανύπαρκτος είναι κι αυτός
όπως κι αυτός που φτιάχνω.
`
*
Πηνελόπη
Με είπαν καλή μα δεν ήμουν - γυναίκα ήμουν,
κι ενώ στο αίμα έχω τη φυγή,
κατάφερνε να φεύγει μόνο εκείνος.
Με τους μνηστήρες είχα μια ενδιαφέρουσα ζωή:
ύφαινα - ξύφαινα,
κι αντί για έναν
στα δάχτυλα έπαιζα πολλούς
και προ παντός το μύθο
που μ΄έχει καταγράψει ως πιστή.
Η επανάληψη έχει στοιχειώσει τη ζωή μου.
-Δυστυχία μου,
γιατί στημόνια δεν υπάρχουν πια στην αγορά,
μα σαν αράχνη εγώ τραβώ από την κοιλιά μου.
`
*
Τοπίο Αγγελόπουλου
Τα υπόλευκα χρόνια
τριγύριζε
με νυφικό κουστούμι σε τόπους μεθόριους.
Φέγγριζαν στα φυλάκια τραύματα ολοσχερή
και μοναξιά
υγρή και ακατοίκητη,
τοίχοι γδαρμένοι, πράσινα
στρώματα ξεφλουδισμένου ασβέστη,
εμβλήματα μεραρχιών του εθνικού στρατού,
νικηφόρα προστάγματα ανάμεσα σε σταυρωτές ρομφαίες
κι ένας φαντάρος στο χακί
που αναζητά τη μάνα του
ετών είκοσι πέντε.
Για να αντέξει την προσαρμογή
γίνεται νομιμόφρων,
χαράζει λαβωμένες καρδιές στη σκοπιά
και απαθής ένα πρωί
σκορπά τα κόκκινα μυαλά
στο παγωμένο χιόνι.