Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Νίκος Ράπτης, Τρία Ποιήματα

$
0
0

 

`

 

ΣΑΡΜΙΝΑ

Κρύβει μέσα της μιαν έξαλλη γάτα
που περιμένει κάθε πρωί το γάλα της
για να ηρεμήσει,
μια συνωμοσία χυμών ενδογενών
να σκαρφαλώσουν στα κεραμίδια
και να την υποτάξουν.
Μα η ομορφιά υποτάσσεται δύσκολα
σαν το τριαντάφυλλο
που αρπάζοντάς το σε ματώνει.

Σαρμίνα τ’ όνομά της, κ’ η γοητεία της
σαν πέλαγος που ηλεκτρίζει.
Κ’ η γοητεία της σπαθί, σαν το βλέμμα της,
που κάνει έφοδο στα κάστρα του χρόνου
μέχρι να λυτρωθεί η στιγμή.

Σαρμίνα τ’ όνομά της, όπως Μαρία ή Μαρίνα,
μπλεγμένη με τη σάρκα γαλλικών ακτών
ή μέσα σε μια ρομαντική μητρόπολη,
όπου τα ζώα υπόκωφα σπαράσσονται
πίσω απ’ τις φυλλωσιές των κήπων.

`

*

Ω ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

Ω άγνωστο κορίτσι,
επίδοξη Μούσα που μαγεύεις τις ρίζες,
στου ανέμου το ανείπωτο πέρασμα ζεις
και μες απ΄ την τρύπια μου σκέψη
ανασαίνεις.
Την αλήθεια της πλάνης ζωντάνεψε
καθώς ανθίζεις στις λέξεις
που σαν νομίσματα πέφτουν
απ’ τις τρύπιες μου τσέπες.

Της κάθε μέρας το νόμισμα λοιπόν
και το νόημα σου χαρίζω
μιας παρουσίας που χάθηκε
μες στης Βαβέλ
τ’ αόρατα φανάρια.

`

*

ΝΤΟΥΙΝΟ

Κάθε βράδυ πεθαίνει αμίλητη η φωνή
και ανασταίνεται κάθε πρωί,
μα οι Άγγελοι του Ρίλκε δε φανήκαν,
ή μήπως έγνεψαν μέσα σε μια πνοή του αέρα,
μέσα σε μιαν ανάσα του Όντος στιγμιαία;

Σηκώνοντας το βάρος του κόσμου
κατακάθισε το φως σαν σκόνη
πάνω σε μια ηλιαχτίδα, που φέρνει τη νύχτα.
Δεν μύρανε ακόμη ο πόνος την ανάσα μας
μέσα στην έντρομη σιωπή και την απούσα ησυχία;

Αφού πλάστηκαν τα χέρια μας,
γκρεμίστηκε το θείο βλέμμα
μέσα στην απομένουσα λάσπη,
κι η ομορφιά αντήχησε σαν κεραυνός
μέσα στην παιδική καρδιά μας.

Κι ο Άγγελος ήταν ο κεραυνός του θανάτου,
όταν μας ψιθύρισε το μέγα μυστικό
με μιαν ελάχιστη
μακρινού αποχαιρετισμού
χειρονομία.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ

Μέλισσα,
νύφη κρυφή του ήλιου,
βουίζοντας γύρω απ’ την καρδιά
πληγές αφήνεις με φιλιά
σμιλεμένα πάνω σε πέτρα.

Μεσ’ από μίσχους τρεμάμενους,
στα έγκατα του σώματος περνάς
και η φωνή μου φλέγεται
να σε καλεί απ’ τα χρώματα
της άνοιξης, που σβήνουν.

Μέλισσα,
κρυφή πληγή του ήλιου,
φίλα με, όπως φιλάς τη γη,
πριν να σειστεί συθέμελα
μες στου ουρανού το χάος.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles