ΧΙΛΙΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Ναι, ήτο τη ζωή αυτή
στη δούλεψη του βασιλέα.
Θελήματα πολλά του βασιλέα προσταγές
όλη η ζωή , ύδωρ παράδοση και γη,
και πως άλλως μπορούσε να συμβεί;
Και όταν ο Πέρσης τον απείλησε,
Χαρά, χαρά στα στήθια τα δεμένα,
με τον χαλκό τον σουβλερό,
του έκοψε το αυτί και του ΄βγαλε το μάτι,
κι ενοίκησε τον βάρβαρο,
Χαρά, χαρά στα ματωμένα στήθη ,
μα πιότερο η πολιτεία τον ετίμησε
«ως αναμνήσαντα» ήρωα με δίμετρο ολόλευκο άγαλμα,
Σπλάχνο των σπλάχνων της , αίμα από το αίμα των παιδιών της,
δίπλα σε χίλια αγάλματα που ορθώνονται ως τείχη μυθικά
γύρω από τις εταίρες της και τα ταριχευμένα ιδανικά
ο κάθε ήρωας, άγαλμα στη δούλεψη του βασιλιά.
Και η πολιτεία μάνα μαρμάρινη,
κλωσά τα χίλια αγάλματα βυζαίνοντας γάλα κι αίμα
Γλύπτης με άγρια μαλλιά και απύθμενη ματιά,
κάτω από τα νεκρά αγάλματα
που ότι δεν φτάνει τεχνουργεί .
…
Η ΜΟΝΙΜΗ ΣΚΟΠΙΑ
Κουρνιάζω εκεί και θησαυρίζω αξίες ,
Ακίνητος Σκοπός,
ανάμεσα σε δύο συμπαντικούς χρόνους.
Η σκοπιά μου είναι ατσάλινη,
είναι η περιπλάνηση στην ίδια μου την ιστορία,
η συνωμοτική ματιά με τους προγόνους μου
που από το ένδοξο παρελθόν
μου κλείνουνε υπομονετικά το μάτι…
Είναι , αν παραστεί η ανάγκη,
του μπουρλοτιέρη το μικρό σκαρί,
σκοπιά γης και θαλάσσης,
μιας και το χώμα μου παντοτινά
προσέλκυε της γης τους κολασμένους.
Ξέρετε,
είναι πλέον σαν φετίχ η μόνιμη η κρίση,
με την σκοπιά μου φορτωμένη με αποτσίγαρα
και τα τείχη της αμφιθυμία έντασης μεσογειακής.
Και εγώ,
της κρίσης και του Λεωνίδα γιός,
οπλίτης σε μόνιμη ακινησία,
ένα Ικρίωμα φωτεινό,
μια καύτρα στο παρόν,
για πάντα στις επάλξεις.
…………………………
Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΡΕΛΗΣ
…
Εγώ, ο γιος της τρελής
λαμβάνω την τιμή να σε αγαπώ
αμετανόητος της οπτασίας σου κοινωνός
που άθελά σου εσύ ποτίζεις.
Χαράς δάκρυα και ένα γέλιο
μόνο σου προσφέρω
αμετανόητος του έρωτα κοινωνός
όπως η μάνα μου με δίδαξε,
Εγώ, ο γιος της τρελής
λαμβάνω την τιμή να σε ποθώ
σαν άγαλμα που θάψανε ορθό
με εξέχουσα θέση στου Λούβρου το άσυλο
γίγαντας αρχέγονος δεμένος πισθάγκωνα
με τον ομφάλιο λώρο της τρελής,
δαγκώνοντας ακόμα και τις ανάσες δίπλα σου,
βοώντας αμετανόητα τον έρωτα για σένα.
…
«Αυτή είναι η πατρίδα μου.
Χαρακώματα
από σπίθες αρχέγονου φωτός.
Γη,
όπου και πάλλεται
η λογική σε δυσπεψία»
…