`
Η αναμόχλευση κάθε ίνας αντίστασης στην κατευθυνόμενη διάλυση της κοινωνίας και της πατρίδας από δυνάμεις και σκοπιμότητες ενός αδηφάγου κατεστημένου οικονομικού – κοινωνικού σχηματισμού, είναι όχι απλώς αναμενόμενη αλλά και επιθυμητή για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
`
Η ποίηση, η κοινωνική ποίηση, ανεξάρτητα από τρόπο έκφρασης (όπως απεκδύεται την αυτάρεσκη έως ναρκισσιστική αποκοπή από το κοινωνικό γίγνεσθαι και καθώς συναντά την ηθική επιταγή υπεράσπισης του δοκιμαζόμενου και αλλοτριωμένου όντος), είναι παρούσα! Χωρίς «σωτηριολογικές» βιταμίνες, χωρίς μονόδρομους και ιαματικές «λύσεις», χωρίς διεκδίκηση αποκλειστικότητας στην έκφραση και στην αισθητική. Απλώς με το να προβάλλει την «κοινωνική λογική» και το πηγαίο συναίσθημα αγάπης για τον Άλλο, με γνώμονα τη συνύπαρξη ποιητικής δημιουργίας και ηθικής, με απόφαση την ανιδιοτελή και ουσιαστική συνάντηση με την ιστορία, πρωτίστως την ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν οι παρίες, καταπιεζόμενοι και αγωνιζόμενοι και μηδέποτε δικαιωμένοι.
`
Παραβολές, τοπικότητες, σάτιρα και σαρκασμός αξιοποιούνται, μεταξύ άλλων στοιχείων και συνυποδηλώσεων, δεκαετίες τώρα από τον ποιητή Γιάννη Δάλλα στο μεστό ποιητικό του έργο για να αναδείξει τους υπαρξιακούς ή κοινωνικούς προβληματισμούς και να τους φέρει να αναμετρώνται στα ίσα με ιστορικούς (και ψευδοϊστορικούς) αναστοχασμούς. Ιδίως τα τελευταία χρόνια –χρόνια αιχμηρής δοκιμασίας της κοινωνίας-, μπορεί ο αναγνώστης να θυμηθεί συνθέσεις και συλλογές ποιητικές (ενδεικτικά: «Χρονοδείκτες», «Γεννήτριες», «Δημοταράκτες»), όπου η τεχνουργική δεινότητα συναντά την αγωνιστική στάση του ποιητικού υποκειμένου.
`
Το ενδιαφέρον για την «επανέκφραση του κόσμου» ( την προσεγγίζει πειστικά ο ποιητής στο δοκίμιο «Από την ύπαρξη στην συνύπαρξη»), μακριά από τους οικτρούς «μεταπολεμικούς μεσσίες» με τα συρματοπλέγματα και τα ερπυστριοφόρα των «αγορών», τον οδηγεί να ειρωνευτεί αποτελεσματικά πρόσωπα και πρακτικές και δεσμεύσεις των ντόπιων δήθεν ηγετών.
`
Λοιπόν, στο ποίημα του 2013 «Ως ευ παρέστητε» κάθε αναλογία και συνδυασμός δεν προκύπτουν τυχαία, είναι στοιχεία επιδιωκόμενα και διαρκώς επανερχόμενα:
`
«Ως Ευ Παρέστητε…»
Εν έτει 2013
`
«Ὡς εὖ παρέστητε κλεινὲ Γερμανικέ !…»
εἶπε ἕνας τεχνουργὸς ποὺ σ’ ἀναγνώρισε
«Γερμανικὲ τοῦ Τρίτου Ράιχ ἄλλοτε,
»τώρα τῆς Εὐρωζώνης … Εὖ παρέστητε
»σ’ αυτὴν τὴ βαρωνία σας, τοῦ Νότου»
Ἐν ἔτει 2013, ναί !… Ὅπου τὸ θύμα ὑποχρεώνεται ν’ ἀνακηρύξει καὶ τὸν θύτη του εὐεργέτη Μὲ τὸ κορμί του μὲς στὰ χρέη νὰ αἱμορραγεῖ καὶ τὴν ψυχή του ἔξω ν’ ἀντιστέκεται Σὰν δουλοπάροικος ποὺ σήκωσε κεφάλι
Τί ὀργὴ λαοῦ, ψυχή, καὶ ποιός σὲ συγκρατεῖ;
Καὶ στὶς εἰσόδους τοῦ Προεδρικοῦ τὰ Μ.Α.Τ. μὲ τὸν ἀντίχειρά τους νὰ περνᾶ ἀπὀ τὶς στρόφιγγες νεροῦ στὰ δακρυγόνα καὶ ἀκαριαῖα ἐν ἀνάγκῃ στὴ σκανδάλη
Ἡ τελετὴ συνετελέσθη στὰ ἐνδότερα,
ἡ ὑποδοχή, ἡ παράταξη τοῦ ἀγήματος
κι ἡ ἀνάκρουση τῶν ὕμνων: ἐλεγειακὸς
ὁ ἕνας «Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη …»
κι ἀγέρωχος κι ἐμβατηριακὸς
ὁ τόνος τοῦ ἡγεμονικοῦ σας «… über alles »
Μιὰ φιέστα κεκλεισμένων τῶν ὁδῶν
Νὰ μᾶς ξανάρθετε, μαγιόροι, νὰ ξανάρθετε
καὶ τὸ χαλὶ ποὺ τότε θὰ ξεδιπλωθεῖ,
ξανάπε ὁ τεχνουργὸς ποὺ παραβρέθηκε,
ἄ ! τὸ χαλὶ νά ’ναι χαλὶ τοῦ αἵματος
χρώματος ἐρυθροῦ βαθέος ἐρυθροῦ
tapisserie σπουδαίου κολoρίστα
ἀπ’ τὴν παλέττα ἑνὸς σφαγείου ἀλὰ Μπέικον