Ιππόδρομοι
Για μέρες τυραννάς το γέννημα σου
μες στους συνοικισμούς της Ρώμης,
ανάμεσα σε λατίνους εραστές
ξεπληρώνεις στοιχήματα του λερωμένου σου χιτώνα
και ξεφεύγεις με δάφνινα στεφάνια νίκης.
Πάντα καθισμένη στους Ιπποδρόμους,
παρατηρείς τα τέσσερα άρματα (ένα για κάθε εποχή θα σκεφτόμουν εγώ)
να τρέχουν γύρω από τους λόφους
επτά φορές, ξάχνοντας τα κλειδία
για τις πόρτες των σοφών.
Το “κοσμογονικό αυγό” μας σπάσαμε,
και γδύθηκε η Roma-Amor.
Ευθύς, με νίκησε για πάντα
ο Πόπλιος.
Ψυχοαποικία
Άνοιξη του ΄12 στο Λακκί.
Ο ιταλικός Δράκος να στοχεύει στην αποτίμηση του χρυσόμαλλου δέρατος.
1940, ξεκινά η παραμονή
στο καταραμένο πλοίο Αργώ.
Στην πλώρη τα κανόνια να ταράζουν
με οσμές όλα τα σαλεμένα βήματα.
Το σώμα δεν χτυπά, το μυαλό σωπαίνει.
Τι να σκέφτεται άραγε;
Αγγέλους ή φωτίες να πετάγονται από τους καθρέφτες της παράνοιας.
Στο μέσο το περίπτερο 16 των γυμνών
να προσπαθεί να ταυτοποιηθεί μόνο από τα περιβραχιόνια
που σώζουν από την αφάνεια του ύδατος.
Ο άγνωστος 5 καρφώνει στο πόδι του 15
μια σιδερένια αλυσίδα.
Στην πρύμνη πάντα φυλάσσεται η αποθήκη ψυχών.
Η ακινησία εκεί έχει μητρία την κίνηση 3 ρημάτων.
Ησυχάζω, Νανουρίζω, Κοιμίζω.
Κι ο καπετάνιος να οδηγεί χωρίς φρένα
τις κραυγές της τρικυμίας.
Πάλι νικήθηκαν τα συστατικά του έλλογου.
Παντού κόλαση, ανίατη
η δροσία του τότε παραδείσου.
Προδοσία
Άραγε στην Εδέμ να υπάρχουν νοικιασμένα δωμάτια.
Λες να χρεώνεσαι για τυχόν πτώσεις
ή για παρακολουθήσεις παγοκρυστάλλων.
Κι όλα αυτά με λευκά φτερά. Κένα, τρύπια φτερά.
Η προσγείωση σίγουρα θα γίνεται σε υπόγεια.
Εκεί θα υπάρχει μόνο ένα τραπέζι με νερό, ψωμί και αλάτι.
Θα καθίσουμε πρώτα να πιούμε από το ποτήρι,
μετά μια γρήγορη μπουκία - δόξασι θεέ μου-
και έπειτα η συντήρηση τροφίμων.
Και μετά;
Φαντάσου πόσο δύσκολο θα ΄ναι το σπρώξιμο
τώρα ειδικά που ΄χει χιλιάδες φωτάκια.
Κι όλα αυτά για ψευτό-δεκάρες παραμονής.
Ο αέναος εξαγοράστηκε με τα 30 αργύρια
της υστεροφημίας.
Βασανιστήρια
Καμπάνες στις 7,
ξύπνα,
δούλοι σε πετάνε από το κρεβάτι
δείκτες σου επιβάλλουν μεταλλάξεις,
σηκώνεσαι στα γρήγορα και βάζεις οτι βρείς
στο κεφάλι το στέμμα Ατέφ (λευκή μίτρα με φτερά στρουθοκαμήλου),
στο αριστερό χέρι παίρνεις το μαστίγιο
και στο δεξί το σκήπτρο Χίκ
δεν θα πλυθείς;
το νερό θα ξεπλύνει τις βρωμίες του προσώπου σου
χθες το είδα βαμμένο μαύρο
σήμερα κιόλας έγινε πρασινωπό.
Α! μην ξεχάσεις φεύγοντας να πετάξεις
σε μια σακούλα
τα σπλάχνα και τον εγκέφαλό σου,
στην σαρκοφάγο δεν τα χρειάζεσαι πια
και κλειδιά να πάρεις
δεν θα ΄μαι σπίτι να σου ανοίξω την ώρα της κρίσης,
φρόντισε τουλάχιστον να ΄χεις πάνω σου
την περγαμηνή για να γράψεις τα αρχικά του ονόματος σου.
Να τα βρούν οι “ξένοι”
να περάσεις στην συνέχεια της ασυνέχειας.
Καθρέφτες
Το είδωλο μου στον καθρέφτη.
Αισθάνομαι ρίζες υπέργειες πάνω μου,
με φιλάνε και με τραβάνε από την μέση.
Στο ίδιο μέρος με πάνε,
χώμα.Δεν μου δίνουν νερό.
Τα δέντρα χορεύουν.
Φοράνε δερμάτινα καπέλα και φορέματα,
σηκώνονται κρυφά όταν έχει πενσέληνο
και ακολουθώντας τον ήχο των φύλλων
σχηματίζουν κύκλους που γυρίζουν.
Σε βλέπω που σκύβεις στα γόνατα.
-«Αρλάμ σήκω, θα κρυώσεις στα χόρτα»
Μαζί με τους αστροφυσικούς περιμένω.
Αποστάσεις μικραίνουν, μην φοβάσαι,
ένα αστερί πέφτει
φθάνει ο βασιλίας.
Η Σελήνη πέταξε τον σεληνιακό του μηνίσκο.
Ο πατέρας Ήλιος έβγαλε τον φωτοστεφανομένο της μανδύα.
Δεν ξέρω που έπεσες.Έρχεσαι.Θα με ελευθερώσεις;
Το είδωλο μου στον καθρέφτη.
Ο καθρέφτης, εγώ.
Το είδωλο, εσύ.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Γεωργία Ντεμίρη γεννήθηκε το 1994 στις Σέρρες και είναι φοιτήτρια του τμήματος ελληνικής φιλολογίας του ΔΠΘ.
Το πρώτο της κείμενο με τίτλο «Στο δώμα της Έμπνευσης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαϊτα.
Επίσης κείμενά της για την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα Citycampus.