Quantcast
Channel: Ποιείν
Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Βασιλική Γεροκώστα, «Χαράζει», εκδ. Μανδραγόρας, 2013

$
0
0

Τα ποιήματα
να τα κοιτάτε στο πρόσωπο


Μπορεί από ζωή να µη ξέρω, ξέρω όµως από πόρτες.


Από το πώς χτυπάει η πόρτα, ξέρω ποιος δε θα µπει.


Χτυπώ µόνο τις πόρτες που δεν ξέρω ποιος θα µου ανοίξει.


Όταν µου κλείνουν µια πόρτα, ξέρω ποιος δεν είµαι.


Όταν είµαι µε πολλούς ανθρώπους βλέπω αντί για πόρτα ένα παλιό παπούτσι αντρικό µε ένα καρύδι.


Οι πόρτες εµφανίζονται ξαφνικά.


Ο ξαφνικός αέρας φέρνει ένα σκύλο.


Παρατηρείς ένα τοπίο και βλέπεις τη θάλασσα µπλε, τί πρωτότυπο!


Μέσα µου το µπλε δεν είναι θάλασσα.


Τη στήνω στη βροχή και κάνω πως δεν περιµένω.


Η µνήµη είναι ο κατακλυσµός.


Επιστρέφει ο πόνος χωρίς οµπρέλα.


Ήταν εντέλει οµαδικές αυτοκτονίες ή απλά έβρεχε απόψε;


Κάτω έσταζε η Δευτέρα και η Τρίτη.


Από πάνω βρέχει µα από κάτω δε χωράει το νερό.


Στο µυαλό µου πνίγονται οι άγγελοι.


Αλλού το ταβάνι έβρεχε, αλλού το χτυπάγαµε και δε µιλούσε.


Η κλαίουσα ιτιά διαρκεί 3 έως 4 λεπτά.


Θεός του Χρόνου δεν υπάρχει.


Μήπως ο Αδάµ και η Εύα δεν ήταν οι πρώτοι αλλά οι τελευταίοι, φοβάµαι.


Αναρωτιέµαι πόσο µόχθησε ο θεός για να γίνει θεός!


Τα βουνά είναι κουρασµένοι θεοί που ξάπλωσαν να ξαποστάσουν.


Πιστεύεται ότι ο Δίας είχε κινητό τηλέφωνο.


Ο θεός γελάει µαζί µου όταν κλαίω.


Δε µιλάω για το θεό, απλώς τον στολίζω.


Να ονειρεύομαι είναι πιο δύσκολο από το να ζω.


Έγινα λοιπόν µια φάλαινα. Όµως, είµαι µια φάλαινα;


Συνηθίζονται οι αρουραίοι;


Πόσο κοστίζει η αµφιβολία;


Πόσο χάος επιτρέπεται;


Τί κατάλαβα σήµερα;


Τόσο αχρείαστη η αισθητική των χώρων αναµονής στα ιατρεία;


- Ναι, Ένωση Φιλιατρών εκεί;
- Ποιόν ψάχνετε;
- Τη µάνα µου, τη γυναίκα µου, την αδερφή µου..


Γεννήθηκα σε ένα τόπο που βγάζει σφάχτες και κότες.
(Οι κότες γεννούν κότες και οι σφάχτες, σφάχτες. Ενίοτε οι κότες γεννούν σφάχτες και οι σφάχτες, κότες.)


Γεννήθηκα 5 χρονών από τυπογραφικό λάθος.


ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΝΤΟΥ.


Το πρωί είµαι άλλος, το βράδυ άλλος, το πολύ βράδυ, κανένας.


Κατάπια κάτι µεταλλικές γωνίες. είχα µια τεράστια κοιλιά.


Ω, βαρετή ζωή της µήτρας!


Χαίροµαι αν έστω δω µια χαραµάδα.


Αν φανταστώ, βλέπω.


Είµαι η ζωγραφιά. κάθισα απέναντι και είδα.


Και σαύρα να ήµουν πάλι ζωγραφική θα έκανα.


Πρόσεξε µη δεις αυτό που θέλεις.


Μόνο αγαπώ. Δεν πιστεύω.


Όταν απαντώ σε κάτι που δεν έχω απάντηση, παγιδεύοµαι.


Ένα πολύ µεγάλο ελάττωµα είναι πολύ µεγάλο προτέρηµα.


Οι καλύτερες ικανότητές µας, αυτές θα µας σκοτώσουν.


Ακούς τον ειδήµονα και πλήττεις.


Αυτό που µε κάνει να νιώθω είναι αυτό που δεν ξέρω.


Φοβάµαι τους όγκους που δεν φαίνονται.


Όχι, δεν έχω ξανάρθει, έχω ξαναφύγει όµως.


Η τηλεσκέψη, ο τηλεδρόµος, ο τηλεµόνος..


Γιατί να µη ζούµε διαρκώς σε ένα όνειρο ερωτικό;


Να φτάνεις εκεί που δε σε περιμένει κανείς.


Να µην τα καταφέρεις κι ας είναι όλοι εκεί να περιµένουν να τα καταφέρεις…


Οι µεγάλες σκέψεις δεν πηγάζουν ούτε από το µυαλό, ούτε από την καρδιά.


Μπροστά σε µια ιδέα νιώθω όπως το βρέφος που όρθιο δε µπορεί να κρατήσει το κεφάλι.


Χαµένοι στην αναζήτηση του καινούριου.


Είναι σαν αυτά τα γράµµατα, που οι άνθρωποι κοιτούν έξω από το παράθυρο και περιµένουν.


Μια καταστροφή, πάντα έρχεται.


Όταν πέφτει ένας άνθρωπος, νοµίζοντας πως είναι φύλλο, θαυµάζω.


Έπαιρνα τις παιδικές µου φωτογραφίες και στεκόµουν ξανά στα µέρη που πάτησα µα ούτε το χώµα ούτε ο ουρανός ούτε εγώ, µόνο το χάος έµενε ίδιο.


Οι σαύρες είναι πράσινες στους φυσιολογικούς ανθρώπους.


Όταν µεγαλώσω θα παντρευτώ µια ουκρανή, µια βουλγάρα ή ρωσίδα, και γιατί όχι, ωραίος τύπος είµαι, ωραίος τύπος είµαι κι ωραίος τύπος είµαι..


Του είπα: “…” κι ήταν σα να του αφαίρεσα όλη του τη ζωή.


Ήταν πρωινός τύπος, ξυπνούσε και περίµενε τους άλλους να ξυπνήσουν.


Περπατούσε µε µερική άγνοια και υπνοβατούσε µε την υπόλοιπη.


Κρατούσε στα χέρια του κάτι σα σκοτωµένο πουλί και περπατούσε.


Πόσο άθλιος μπορεί να γίνει ένας υπέροχος άνθρωπος;


Η φύση εµπορεύεται τα προϊόντα της.


Αυτός τά’χει µε το δαίµονά του κι έχει βάλει εµένα στη µέση.


Ένας νεκρός, χίλιοι φτωχοί.


Στις µέρες µας φτάσαµε να µην αναγνωρίζουµε τον πόλεµο.


Ενώ έχει ξεσπάσει ο Γ΄ Παγκόσμιος, ένας πνίγεται μες στο σπίτι με το σάλιο του.


Είµαστε χειρότεροι κι από ανεξάρτητοι.


Κι ο ήλιος καίγεται για να γίνει κάτι άλλο.


Κάψτε τα όλα για να ’χουµε θέµατα να ζωγραφίζουµε.


Ενθουσιασµένη από τα βέλη.


Μεγαλεπίβολα σχέδια ακούγονται, για αυτοκτονίες και τέτοια.


Το εισιτήριο επιστροφής είναι µε έκπτωση.


Ευτυχώς που υπάρχουν τα µονοσύλλαβα ρήµατα.


Δεν διακρίνομαι, όπως τα αστέρια κοντά στον ορίζοντα.


Το πολύ-πολύ, κάποιος να στέκεται εκεί και να κοιτάει.


Για το υπέροχο τραπέζι ευχαριστούµε αυτούς που δεν µαγείρεψαν.


Ας προτείνουµε τα ποτήρια αγαπητοί συνδαιτηµόνες κι ας φέρουµε σε επαφή τα σκεύη µε κροταλισµό.

Τι κορδόνι, τί κήτος…


Οι ραβδισµοί δεν είναι τόσο κακοί αν τους παίρνεις µε δόσεις.


Και κανείς πουθενά, πέρα από κάτι τραγούδια στον αέρα και τίποτα άλλο.


Όταν τελειώνουν τα τραγούδια αρχίζει η τροµοκρατία.


Υστερα θα περάσει το Τµήµα Αρώµατος να µας αρωµατίσει.


Ίσως έτσι εξασφαλίσω το μέλλον μου σε ένα καλό κρατικό δωμάτιο, έχοντας όλο τον καιρό να ζωγραφίζω.


Χθες είδα τα σύννεφα να πηγαίνουν και µπρος και πίσω ταυτόχρονα.

Β.Γ.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 4221

Trending Articles