`
ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ (απόσπασμα)
5.
Αυτοί, Κύριε,
Φρόνιμοι είναι.
Προκαταβολή ή έπαθλο
Λίγο κρασί θα λάβουν
Και σήμερα - αφού σχολάσουν.
Τους άλλους, Κύριε,
Τους άτακτους, τους ρέμπελους
Να προσέχει η Χάρη σου.
Σφύζουν οι φλέβες τους
- Κόκκινα ποτάμια -
Θυμωμένοι είναι.
Χρειάζεσαι οκάδες κρασί
Να τους χειραγωγήσεις, Κύριε.
Κι εμένα, αξίωσέ με
Να κοιμηθώ κι απόψε
Κάτω από τον ίσκιο μου
Ήσυχος, Κύριε.
`
*
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΑΛΙ, ΜΑΡΙΑ… (αποσπάσματα)
1.
Εκ νυκτός
Ορθρίζει
Ονείρου
Σείστρο
Πανσέληνο
Μυστικό
Το Αλληλούια
Καθαρό
Κερί
Κορμί
Αναμάρτητο
Τον Όρθρο
Ανάβει
Εκ νυκτός
Ελληνικά
Λαλεί
Και
κυματίζει
Στο Αιγαίο του
Πανί
Το καλοκαίρι
Θάλασσες
Την πορφύρα
Και
Μάτια
Την αρμύρα
Εκ νυκτός
Ορθρίζουν.
2.
Ξημέρωσε
Σβήνει το φανάρι ο πρωινός διαβάτης
Ίδια σκλαβιά με του μαύρου
Το φως.
Ραγίζοντας τον υδάτινο καθρέφτη
Της στέγης
Δραπετεύω
Να πάω πού;
«Να αρραβωνιάσεις τη Σιωπή
Έχεις το δαχτυλίδι».
`
*
ΛΥΣΙΜΕΛΗΣ (αποσπάσματα)
1.
Σπούδαζε τόσα χρόνια.
Σιωπηλός μένει τώρα.
Τον καταλαβαίνω.
Γι’ αυτό βάζω το γραμμόφωνο
Να παίζει.
Τότε να τον δείτε
Ολόκληρος γελάει.
2.
Μη κλείσεις το παράθυρο
Το φως να σβήσεις
Δεμένη στο λιμάνι η Αναχώρηση.
3.
Από βαθύ ύπνο βγαίνω
Καθάρισε το φως με τις βελόνες σου
Από βαθύ ύπνο… ίσκιε μου…
4.
Λίγες λέξεις μπόρεσα να διαβάσω
Στο σκισμένο χαρτί.
Στις οχτώ… συναντηθήκαμε…
Και
Ταραγμένος… όλο το πρωί…
Και
Τρέμοντας…
«Τρέμοντας και ταραγμένος αυτός∙
Ευτυχής όμως», είπα.
«Στο τρέμοντας να σταθείς∙
Όχι στο ευτυχής», ψιθύρισε
Καθώς περπατούσα στην οδό Αλεξανδρείας.
`
*
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΝΟΡΚΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ
- Ετών;
- Δεν κρύβονται.
- Επάγγελμα;
- Της μυγδαλιάς, που τα κατάφερε και φέτος.
- Όνειρα;
- Τις ελεύθερες ώρες∙ περπατώντας.
- Ετών!
- Μη με προκαλείτε!
Στη γραμματική της ηλικίας όλα τα μέρη του χρόνου
έχουν ίση αξία. Η ετυμολογία βρίθει ρυτίδων
και τα λεξικά απαιτούν στοιχεία
όπως ασπασμούς, αγγίγματα και λοιπά συνώνυμα.
Άρα, ετών αμνημονεύτων αλλά -
με προοπτικές και αισιοδοξία όπως:
χοληστερίνη και αντικαταθλιπτικά σε μικρό καλάθι.
Εδώδιμα μυριστικά και αποικιακές γεύσεις στα βιβλία μου.
«Οι μονόλογοι σπανίζουν∙
και το μαχαίρι βυθίζεται στην απλότητα του όρκου»
είπε η εισαγγελεύς
«που καλπάζει και αλλάζει τη γραμματοσειρά του»
συμπλήρωσε η πρόεδρος.
«Αφανής ήρωας ο τραγικός Ιούδας
που πρόδωσε τον δράκο»
ακούσαμε φωνή να λέει
και κάπου κάποιος έκλαψε.
- Ετών λοιπόν τόσων, όσων το παιδικό μου δόντι
που τροχίζω.
`
*
Η ΠΡΩΤΗ ΔΟΣΗ
Παντρευτήκατε.
Οι βέρες δανεικές.
Ο άντρας σου σε πήρε
Μ’ ένα αχ σεισμικό.
Πρώτη ραγισματιά
Στον τοίχο.
Παντρευτήκατε.
Το ασύμφορο.
Και οι μέρες ύπτιες
Κρατάνε τα στέφανα.
Και έσονται δύο
Σάρκα ημιδιαφανής
Με τριχοειδή
Νήπια του μέλλοντός τους.
Παρουσιάστηκα,
Μόλις άρχιζαν να κιτρινίζουν
Οι υπογραφές στο στεφανοχάρτι.
«Μου αξίζει ένας σκοπός
Πιο ευοίωνος» είπα
Όταν κατάλαβα
Πως ήμουνα η πρώτη δόση του δανείου.
Έκτοτε
Πληρώνω τοις μετρητοίς.
`
*
ΟΡΕΣΤΗΣ
Μη του πεις το όνομά σου
Μητέρα
Έχω σκοτώσει το αίμα·
Θα σε γνωρίσει
Από τον άσπρο σου λαιμό
Θα τον γνωρίσεις
Από τη λάμψη στα μάτια του
Απ’ το θηκάρι του σπαθιού του
Θα σου μιλήσει…
Μη τυχόν ξεχαστείς
Και του πεις το όνομά σου
Θα σε ταΐσει
Σπυρί – σπυρί το ρόδι
Και –
Θα ξεχάσεις πώς με λένε
Και δεν θα’ ρθείς ποτέ ξανά
Στον ύπνο μου
Μητέρα.
`
*
ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
Στον βράχο.
Ακίνητος.
Παρατηρεί.
Μυριάδες σήματα θέρους
Εξακοντίζει το δέρμα του.
Ενέργεια κοσμική.
Ηλιόπληκτη.
Με το πρώτο χλόισμα
Αναίτια δακρύζοντας
Δεήθηκε
Προσανατολισμένος
Στο αγιάζι των λειμώνων
Κι Ανύμφευτο Νυμφίο
Τον δεξιώθηκε η μοναξιά
Γιατί…
Τοπάζια και άλλα
Της πέτρας κηπευτικά
Συνεχίζει να συνάζει
Για το δικό μας το χατίρι.
`
*
Η ΨΥΧΗ ΚΥΡΙΕ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗ
Η ψυχή, κύριε Λαπαθιώτη
Εντός σου
Σε όλο το μάκρος του δρόμου
Μπροστά σου
Σκιές
Κορμιά που αγιάζουν
Στα πεζοδρόμια
Η μουσική
Στο πλάι
Του περιπάτου το γαρύφαλλο
Καρφίτσωσε στο πέτο σου
Κι ένα παιδί
Τρελό για χάδι
Αδειάζει
Όλα τα περίστροφα.
`
*******************************************************
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Τόμπρα, «Οιονεί παρών» κυκλοφόρησε από τη Σειρά Ποιείν των εκδόσεων Μετρονόμος (επιμ. Σπύρος Αραβανής). Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων ενός ποιητή που αποφασίζει να εκδώσει στα χρόνια της βαθιάς του ωριμότητάς έχοντας αφομοιωμένα τα βιώματα και τις ποιητικές του καταβολές τα οποία συνδιαλέγονται με ένα προσωπικό ποιητικό ύφος. Με μια ποιητική γλώσσα που δίνει βαρύτητα στις λέξεις και στην ενεργητική παρουσία τους μέσα στα ποιήματα, χωρίς να γίνεται όμως γλωσσοκεντρικός, και με ένα περιεχόμενο στο οποίο οι μικρές στιγμές και τα πρόσωπα της ζωής παράλληλα με τις εσώτερες αγωνίες και τις μνήμες του φωτίζονται με μιαν ακρίβεια στην έκφραση αλλά και με εικονοποιητικούς μονολόγους, ο Τόμπρας καταθέτει μια συλλογή με βαθύτατη την επίγνωση της ανάγκης έκφρασης όσων κυοφορούσε για χρόνια και υπήρχαν ήδη τυπωμένα σε ένα αόρατο χαρτί.
*********************************************************
Ο Νίκος Τόμπρας γεννήθηκε στην Κόρινθο. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ειδικεύτηκε στην Ακτινολογία. Μετεκπαιδεύτηκε στις νεότερες απεικονιστικές μεθόδους στην Αμερική (Atlanta, G.A. Emory University) και δούλεψε με τους υπερήχους έως ότου συνταξιοδοτήθηκε. Το 2004 εισήχθη με κατατακτήριες εξετάσεις στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και αποφοίτησε με «Λίαν καλώς» πράγμα για το οποίο νιώθει αρκετά υπερήφανος. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της ποίησης το 1967 (πριν τη Χούντα) με τη διάκρισή του -εύφημος μνεία- στον Ποιητικό Διαγωνισμό της φοιτητικής εφημερίδας «Πανσπουδαστική». Ζει στην Κυψέλη και αγαπά εκτός από την ποίηση, το θέατρο, τη μουσική, τα ζώα και ενίοτε τους ανθρώπους. Το «Οιονεί παρών» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.