***
Όλη νύχτα ούρλιαζε
σαν ντελάλης την πραμάτεια του
ο αέρας
τσίτωνε την ακοή το ψιλόβροχο
Nα θέλεις να βγεις έξω ξυπόλητος
δίχως ανάσα,
να μαζέψεις τα φύλλα χούφτες
να τα φορέσεις πανωφόρι
Δυο φορές γύρισε
γύρω από το λαιμό
το λουρί
Άτιμο σκυλί,
την άλλη φορά θα σε αφήσω
να μάθεις να ελέγχεις τους φόβους
Έτσι είναι η ζωή
δεν γλιστράνε τα βήματα
στο χώμα,
σέρνουν αλυσίδες
χλιμιντρίζουν μόλις τσιτώσει το σχοινί
Θα βγεις απέναντι,
σε τόπο χλοερό ευάερο και ευήλιο,
τοπίο αναγεννησιακό
γαλάζια συννεφάκια και τα συναφή….
****
[Αίθουσα θεάτρου....]
Μια ανάσα ή δύο
η απόσταση ανάμεσα,
ίσαμε τέσσερα ζευγάρια μάτια,
αλλά τα χέρια δεν φτάνουν ούτε και ο χρόνος…
Η υγρασία σκουπίστηκε σε φύλλα
Τα ίχνη καλύφθηκαν
και οι γερανοί στην αποβάθρα
δεν κατάφεραν να ερωτευτούν
Κόκκινος Φάρος το στήθος
δεν ενδείκνυται όταν η ορατότης μηδέν
Τα μάτια εκείνα στεγνά δεν υπήρξαν…
****
Όλα κάτω από ένα σεντόνι με λιωμένες άκρες
Παραμύθια με ζάχαρη Κυριακάτικης αυγόφετας
στο κρεβάτι,
ένα παιδί κρυμμένο στο αμπάρι ταξιδεύει
με προορισμό που δεν θυμάσαι
κάτι φτερωτά άλογα να σε παίρνουν στην ράχη
Η αγκαλιά που σου ζεσταίνει παγωμένα δάχτυλα
και σκέψεις,
το κουλούρι στην παραλιακή, οι καραμέλες μέντας
κολλημένες στον ουρανίσκο
όλα κάτω από ένα βαμβακερό σεντόνι
με λιωμένες άκρες
Έναν αφυγραντήρα και μερικές σταγόνες αναισθητικό
παρακαλώ, την επέμβαση θα την κάνω εγώ….