Παραθυρόφυλλα
Και κει που η προσπάθεια μετράει
Οι μόνοι που προσπαθούν
Είναι αυτοί που βουρκώνουν παραπατώντας στο ίσιο σκοτάδι…
Αυτοί που η ψυχή τους είναι απλωμένη σε ψηλά μπαλκόνια…
Γενίκευση
Όλοι μπορούν να γίνουν ο,τιδήποτε.
Και ο ένας και ο άλλος.
Ο ένας ,όμως, μετριέται.
Ενός… η νύχτα…
Επιληπτικοί εφιάλτες
Ανόητοι με άδεια κυκλοφορίας
Επίθετα κι επιρρήματα άνευ κινήσεων
Ρήματα υπερκινητικότητας
Διάθλαση μνημών
Σβησμένων σε τασάκια μανιακών καπνιστών
Σαρανταποδαρούσες…
Η νύχτα ουρλιάζει,
Γρονθοκοπημάτα ενός μαζοχιστή ύπνου
Ενός…η νύχτα…
45
Συμπαρασύρεις τους αρμούς
Και σπάνε οι πλάκες στα πεζοδρόμια
Κι η άσφαλτος ωμά σφαγμένα κρέατα
Ανθρωποφάγος χρώματος γκρι.
Δε πειράζει.
Ο,τι χρώμα και να ‘ναι,
Βλέπω κι ακολουθώ.
Δε πειράζει.
Πεζοδρόμια και δρόμοι
Μονοπάτια είναι πάλι.
Κρατούμενο
Η αφέλεια είναι προνόμιο
Η ηλιθιότητα χάρισμα
Κι ένας κόσμος γεμάτος ηλιθίους απροσπέλαστος.
Το ζήτημα είναι ένα :
Ποιος ηλίθιος ή αφελής είσαι;
Σημεία τήξης
Το τώρα στο κόμμα
Τα συναισθήματα σε ερωτηματικό
Οι λέξεις σε αποσιωπητικά
Το αύριο σε εισαγωγικά
Το σήμερα σε απόγνωση
Εγώ σε απομόνωση
Εσύ σε πολλαπλασιασμούς
Η λογική σε κώμα
Το μετά σε ηλεκτρική καρέκλα
Το τώρα σε κόμμα
Το ποτέ
Το πάντα
Το μετά …σε άνω τελεία.
Παιδική αφύπνιση
Φρεσκοβαμμένοι τοίχοι,
Πετάς τα κεράσια σου.
Δε θα σε μαλώσει πάλι η νοικοκυρά.
Παιδί είσαι, θα μεγαλώσεις.
Κι όταν μεγαλώσεις
Θα μετανιώνεις για τα κεράσια…
Τους τοίχους έπρεπε να πετάμε.
Περίπατος
Διέσχιζα την Σβώλου ,θυμάμαι,
όταν οι δρόμοι σταμάτησαν πια να έχουν νόημα.
Και το νόημα σταμάτησε πια να έχει δρόμο.