`
GRIECHENLAND
Μονοπάτια στην πανσέληνο
το σώμα σου
Μαζεύουν οι παλάμες σου
τον ουρανό
Οι θάμνοι σου
καρποί μεσ΄στα μαλλιά σου
Τα πάθη σου
στο έλεος των θαλασσών
Φυτρώνεις λιμνοθάλασσες
Τους ίσκιους των βουνών ορίζεις
Ξεμοναχιάζεις πράσινες νιφάδες,
μυστήρια πουλιών
Πίνεις στα μισοφέγγαρα
Φιλήδονη Ανατολή
Σαγήνη αρωμάτων
`
*
Νήσος Δήλος
΄Αδηλη, Δήλος πέτρα
Αναδύεται
Συναντά ανέμους και φως
Ρίχνει τις άγκυρές της στα κοράλλια του βυθού
Και η πέτρα γέννησε πέτρες
΄Εγιναν κίονες ψηλοί
να προλάβουν να φορέσουν
τα στεφάνια των Θεών,
που σμίλεψαν το κάλλος
Οι άνεμοι δεν σκόρπισαν τις στάχτες της
΄Επρεπε να μείνει Δήλος
`
*
΄Ατιτλο
Αυτή η δύναμή σου!
Πόσο δυνατά σε σφίγγει
Δεν μπορείς να αναπνεύσεις
`
*
Το Ταίρι
΄Ενα μπουκαλάκι άρωμα
Μαζί και το φόρεμα
Να ντύσουν τα χρόνια της
Να γίνει γυναίκα
Μίλησαν τα λουλούδια της
για τον άντρα που την περίμενε
Κι ύστερα μαράθηκαν.
`
*
Η Σκιά
Πώς να σε ντύσω
Πώς να σε βάψω
Να σου φορέσω ψηλά τακούνια
ψηλόλιγνη φιγούρα;
Πώς τα μαλλιά σου να χτενίσω
να γράψουν λέξεις να τις δω
Σου ζήτησα να φέρεις χρώματα
Του καραβιού σου τα πανιά να ζωγραφίσω
΄Ασπρα τα θέλεις τα πανιά σου
`
*
Όλες
Στα ζάρια,
Οι αρετές
Τα τιμαλφή
Τα αγόγγυστα
Τα πένθη των παθών
Της Πηνελόπης
Το υφαντό της στο Αχέροντα να φθάσει
Της Κασσιανής
Στο αναλόγιο της Ταπεινής
Ποιός ο Θεόφιλος που περιμένει
τους στίχους της να συμπληρώσει
Της Ασπασίας
Της Σαπφούς
Της μοναχής
Μεσ΄στο κελί του κλέους της
με πρέποντα στεφανωμένη
Μιας σκέτης Μάνας
