`
= Σε περίπτωση που έχεις κότσια να συνεχίσεις να παρασύρεσαι από τις ” βιομηχανίες ” με τις οδοντωτές τους επιφάνειες και τις βαθυκόκκινες άκρες! Επισυνάπτω ότι η γη δια- =
= Πρέπει να είσαι νευρικός και ανάποδος με γλώσσα σπαρμένη λέξεις για να ξαναμπούν σε λειτουργία, στη σειρά αυτών των πυλών δυνατά, τα γελοία κεφάλια σε σχήμα τρομπονιού ή με στόμα κλειδαριών (ποιο κλειδί ;, του 12 ; του fa - sol ;) ! Επεκτείνεται διογκωμένη σε νετρίνα =
= Αλέθουν, αλέθουν οι πολλαπλασιαστές τροχοί, χρονοφόνοι, οι ωρολογιακοί μηχανισμοί, οι τροχοί οπλοχρόνοι , οι τροχοί με καστάνια, δαπέδου, εξάτμισης & συναντησ (εων;) … =
= Χτύποι τικ τακ του συνοδού, ο χρόνος: ο τόνος του, η αρμονική του. =
= Η επανάληψη αλέθεται, αλέθεται από κινητήριους τροχούς, τροχούς γωνίας, τροχούς αγρού, & τις υπερβολικές & τις ερωμένες & τα επικυκλοειδή γρανάζια και αυτά των υποειδών. Η οποία αυξάνει σε =
= Είναι αδιάκοπη κίνηση των οδοντωτών ιμάντων , των δημιου-ραφιών, των γραναζιών, από τα οδοντωτά καροτσάκια μέχρι, στο &νό / διαμερισμός που γίνεται και διατηρείται - λαβίδα εντολέα - μιας επιφάνειας, &απλωμένη γυμνή. Σε κάθε ηλιακή έκλειψη. =
= Μέχρι να ανοίξει χώρος προβολής & οθόνη που προβάλλει εικόνες φιλμ, φαντασιώσεις, που, με την οδοντωτή στεφανωμένη από το στοιχειωμένο κρανίο, εκλέγουν και στοχεύουν μια σχισμή, ένα αιδοίο, με δαντέλα, τα δόντια του γράφοντας ή όντας, θα μάθει ότι… διογκώνεται η γη =
= Εγκοπές λαξεύουν την οθόνη, σημαδεύουν, κόβουν το κουτί - για να το επαναλάβουν & πάλι - & πέταλα στα παλίμψηστα επιτύμβια μέσα στο κιβώτιο του εγκεφάλου ! … =
= Κάνουν, βασίζουν ως στήλες όλων των ρυθμών (δωριωνικές ;), αυτοί οι οδοντωτοί ιμάντες, αυτά τα λάβαρα τόσο μαγεμένα από κάθε δυνατό υπερβολικό ή υπέρ συμβολικό, όπως μια βίδα χωρίς τέλος απέναντι, αφού έχουν δει & σε /πτήση /σχέδιο… =
= Αλλά ποτέ οι στήλες αυτές δεν θα σχηματίσουν ναό, εκτός αν από τότε τον χρόνο που γλιστράς στους οδοντωτούς ιμάντες, σύρματα λέξεων να βγάζεις από το απόθεμα, χωρίς εκπτώσεις! Οι ωκεανοί παίρνουν =
= Γελοία κεφάλια τρομπονιού, είπα, για να ξυπνήσω, σαν κατεψυγμένες λέξεις, αποφλοιωμένες, μαδημένες σε νότες -ήχους σε- &φλουδισμένες & μεταδιδόμενες από το όργανο της τζαζ! πλάτος & Γη θα αντιστρ =
= & Τρομπόνια που κρεμούν τα βασανισμένα υπολείμματα του τυφώνα του, του ανεμοστρόβιλου, τόσο & τόσο λίγο κλώνου, παρά & χάρη στα δόντια των γραναζιών για να γυρίσει, για να περιστραφεί, μέχρι να… αντιστρέψει τους πόλους του, & =
= γιατί εθισμένος όχι πντ συνδεδεμένος, ανα-συγκολλημένος κάπου , από οποιεσδήποτε πλευρές, φαίνονται κολώνες, δισκία, λίστες λιωμένες εξαπολυόμενες από στήλες λέξεων, λωρίδες, εγκοπές, ραβδώσεις & μέγγενη & προς & ότι τελικά η Γη φουσκώνει, διογκώνεται, διευρύνεται βομβαρδισμένη =
= Η αναπνοή (rou-ah !, στα εβραϊκά) δονείται, τερετίζει, διαμορφωμένη με ελάσματα δαντέλας των φωνητικών χορδών, βιολί που μειώνει & αυξάνει από το θάρρος, χωρίς οδοντωτό σταματημό των νετρίνων ! = …
= & να μπουν σε χρονοθυρίδα, για να αναδείξουν εκεί μέχρι να μουδιάσουν μέσα στο κρικ-κρικ της ηλικίας των οδοντωτών τροχών του ρολογιού που εκπέμπει, βροντάει το κλακ του / το: κούκου, κούκου…. ! & αντίο…. !
Alain Robinet
4 plastiques, 1° - II – 07, éd. Le chasseur abstrait
`
********************************
& d’2 d’plus !
= Faut qu’t’aies du cran pour continuer à dériver les «Industries» avec ses surfaces crantées & bords cramoisis ! J’agrafe que la terre se di- =
= Faut que tu sois à cran & accroc d’ langu’ grène des mots pour r’mètre ça sur le travail, au cran à cran de ces portails, leur drôle de trombines en forme de trombone ou gueule de serrures (quelle clé ?, de 12 ? de fa-sol ?) ! Se dilate gonflée aux neutrinos =
= Engrènent, engrènent les rouages démultiplicateurs, minutueurs, les cadratures, les roues d’armage, les roues à cliquet, de chaussée, d’échappement & de rencontre(s ?)… =
= Battements tictacs du chaperon, le temps : son timbre, son carillon. =
= La répétition s’engrène, s’engrène par roues motrices, roues d’angle, roues de champ, & les hyperboliques & les maîtresses & les dentures des roues épicycloïdes et celles des hypoïdes. Qui s’accroit à =
= C’est mouvement incessant des courroies crantées, des cré-crémaillères, des pignons, des charrois crénelés jusqu’à, à l’ &cart / écartellement effectué & maintenu – forceps princeps – d’une surface, &tendue nue. À chaque éclipse solaire. =
= Jusqu’à faire espace de projection & écran capteur d’images filmiques, de fantasmes, qui, du cranté couronné du crâne hanté, élisent & visent une fente, une vulve, se dentelles, ses dents de lettres ou de l’être, va savoir ça…qu’la terre gonfle =
= Crans ciselant l’écran, encochant, entaillant l’écrin – pour & encore le redire - & ferrures aux palimpsestes gisants dans la boîte crânienne ! …=
= Font, fondent des comme colonnes de tous styles (dorioniques ?), ces lanières crantées, ces bannières ainsi enchantées de tous possibles hyperboliques ou super symboliques, comme une vis sans fin en vis-à-vis, de visu & en /vol /plan …=
= Mais jamais ces colonnes ne constitueront un temple, à moins que depuis le temps que tu charroies aux courroies crantées, tréfileuses des mots à déstocker, sans soldes ! Les océans prennent du=
= Trombines de trombones, ai-je-dit, à éveiller, comme paroles gelées, épelées, effeuillées aux notes-à-sons en-&grénées & répercutés de l’outil jazzy ! large & la Terre va inver =
= & trombones qui agraphèment les restes tourmentés de sa trombe, de son tourbillon si & si peu clone, malgré & grâce aux dentures des rouages pour qu’ça tourne, qu’ça roule, jusqu’à… inverser ses pôles, & =
= car accro pas tjrs raccord, cara-recoller qque part, de qques côtés que ce soient, se voient des stèles, des tablettes, des listes en fondus déchaînés des colonnes de mots, des stries, des crénelures, des cannelages & vice & vers ça, in fine que la Terre enfle, gonfle, s’dilate bombardée =
= Le souffle (rou-ah !, en hébreu) est vibré, stridulé, modulé aux lamelles dentelles des cordes vocales, crincrin baissant & montant d’un cran, sans arrêt crémaillé de neutrinos ! …=
= & d’monter au créneau, d’y crâner jusqu’à crampe dans le cric-cric des roues-âges dentés d’l’horloge qui émet, tonitrue son klak/son : coucou, coucou …. !! &, cao ….
Alain Robinet
4 plastiques, 1° - II – 07, éd. Le chasseur abstrait
`
*************************************************************
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Ο Αλέν Ρομπινέ γεννήθηκε το 1948, γράφει και ζωγραφίζει στο Παρίσι. Από το 1976 είναι γνωστός για τα λογοτεχνικά και γραφιστικά έργα του. Μέσα από αρχαίες γραφές τσαλακωμένες, κολλημένες, ανακυκλωμένες, ο καλλιτέχνης έχει εφεύρει ένα πρωτότυπο λογοτεχνικό κόσμο που σχεδιάστηκε γύρω από την ποίηση. Γιατί, πράγματι, ο Alain Robinet, είναι ζωγράφος, ποιητής, εφευρέτης των λέξεων. Ποια γλώσσα μπορεί να μιλήσει για αυτό που διασπά τη λέξη, τη φράση και την καλλιγραφία; Αυτός που λέει απλά την αλήθεια. Και υπάρχει η αίσθηση αυτής της προσέγγισης σε πίνακες ζωγραφικής και κολάζ του. Αυτό δεν συμβαίνει από μόνο του, αλλά είναι μια αναγκαιότητα, όπως λέει ζωτικής σημασίας, όπως η αναπνοή. Έργα του μεταξύ άλλων: Fréquence 243 mcs…, Langue nègre, D’tailles musique l’amass, Le branle du chant, 3 &kairos, Compt’actes, Tresse d’inferno, 6 &cars, 5 pro&sies κ.ά.