[author] του Νίκου Βουτυρόπουλου[/author]
Κυρίαρχο ιδεολόγημα που έχει σχέση με την ανατροφή των παιδιών στην νεοελληνική κοινωνία, αποτελεί η θεωρία του καλού παιδιού. Κάνει αταξίες το παιδί; Ίσως και να τιμωρηθεί, αλλά παραμένει καλό παιδί. Δεν διαβάζει για το σχολείο, ούτε έχει κανένα άλλο ενδιαφέρον; Όμως είναι καλό παιδί, γι’ αυτό ας πάρει βαθμό, ας πάρει κι απολυτήριο. Έμπλεξε με κακές παρέες, έγινε αλκοολικός και ναρκομανής;
Κατά βάθος παραμένει καλό παιδί. Σκότωσε, έκλεψε, βίασε και βρίσκεται στη φυλακή; Ξέφυγε το καημένο, αλλά είναι, ήταν και θα είναι καλό παιδί.
Προπατορικό αμάρτημα; Ιστορίες της ζούγκλας. Ο άνθρωπος εκπολιτίστηκε, έγινε παμπόνηρος, πάνω απ’ όλα έμαθε να μεταθέτει ευθύνες. Τι του χρειάζονται; Ουφ! Η ζωή είναι σύντομη, πρέπει να την χαρεί, να ζήσει τη στιγμή. Ε, τι άλλο;