[author] Του Δημήτριου Μουζάκη[/author]
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε σε τηλεοπτική του εμφάνιση κάποτε πει ότι η ερμηνεία του Συντάγματος είναι δυσκολότερη της ερμηνείας της ποίησης. Δε γνωρίζω αν τούτο είναι αληθές, πάντως είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν αληθεύει επί του άρθρου που ορίζει πως η καταβολή φόρων είναι υποχρέωση των Ελλήνων, το δε ύψος της εξαρτάται από τη φοροδοτική ικανότητά τους.
Εγώ, βεβαίως, συνταγματολόγος δεν είμαι, ούτε, φυσικά, νομοθέτης, ούτε καν ιδιαίτερα έξυπνος, αλλά, δεδομένου ότι τα εκκαθαριστικά της εφορίας έρχονται σε ετήσια βάση, αν ήμουν συνταγματολόγος ή νομοθέτης ή στοιχειωδώς έξυπνος, θα θεωρούσα το ετήσιο εισόδημα του πολίτη μοναδική δεξαμενή της ετήσιας φορολόγησής του κατά τρόπο απαρέγκλιτο, στεγανό και μονοσήμαντο. Οτιδήποτε εκινήτο εκτός της λογικής αυτής θα μου φαινόταν παράλογο, αντισυνταγματικό και ηλίθιο.
Οι κυβερνώντες, όμως, στην Ελλάδα (και σε άλλες χώρες) προφανώς έχουν άλλη οπτική των πραγμάτων και θεωρούν ότι ο ιδιοκτήτης ακίνητης περιουσίας πρέπει να καταβάλει και φόρο για την ιδιοκτησία του, ανεξάρτητα από το ύψος του εισοδήματός του. Δικαίωμα και των κυβερνώντων και των πολιτών και του οποιοδήποτε να υποστηρίζει αυτή τη λογική. Εις ό,τι αφορά σε μένα, μέχρι να ακούσω ή διαβάσω ή και να εμπνευστώ μόνος μου κάποιο επιχείρημα, κάποιο λόγο, τελοσπάντων, που να δικαιολογεί μία τέτοια προσέγγιση, θα πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ηλίθιο, πρόστυχο, φασιστικό και ευθέως παράλογο να καλείσαι να καταβάλεις χρήματα που δε διαθέτεις επειδή διαθέτεις ακίνητη περιουσία.
Να μην παρεξηγηθώ. Αν ο ιδιοκτήτης κατέστη τέτοιος φοροδιαφεύγοντας, εγκληματώντας ή, τελοσπάντων, παρανομώντας, ας υποστεί τις συνέπειες. Συνέπεια, εξάλλου, βρίσκω και στη σκέψη της μερίδας εκείνης των κομμουνιστών (ή και άλλων ομάδων) που δεν εγκρίνουν την ιδιοκτησία. Λέω, όμως, ότι εντός πλαισίου στο οποίο η ιδιοκτησία επιτρέπεται, αδυνατώ να αντιληφθώ τη φορολόγησή της ανεξαρτήτως του εισοδήματος του ιδιοκτήτη.
Υπό συνθήκες κρίσης ως αυτές που βιώνουμε, τοιούτου είδους φορολόγηση καθίσταται πολλαπλά παράλογη, πρόστυχη, φασιστική και ηλίθια, και τούτο, διότι ο ιδιοκτήτης, σε μία περίοδο έλλειψης ρευστότητας, καλείται να πληρώσει πολλαπλάσια ποσά εκείνων που μέχρι τώρα κατέβαλε, μόνο και μόνο επειδή είναι ιδιοκτήτης, ανεξαρτήτως, λέω ξανά δίχως να χορταίνω, του εισοδήματός του. Επόμενο και φυσικό είναι, εντός του παρόντος οικονομικού περιβάλλοντος, να μην μπορεί να πληρώσει. Ταυτοχρόνως, δεν μπορεί και να πουλήσει, διότι κανείς δεν αγοράζει. Με λίγα λόγια, ο ιδιοκτήτης οφείλει να βγει στο μπαλκόνι του ακινήτου του και να σαλτάρει, διότι, στη χώρα αυτή, όσο και να μιλάμε για εξορθολογισμό του δημοσίου, λαθρεμπόριο, φοροδιαφυγή και τα λοιπά χιλιοματωμένα, πάντοτε στα λόγια και στα κόπρανα θα κολυμπάμε.
Θα ’θελα να κλείσω με κάποιο επαναστατικό του τύπου «αν δεν επιτρέψουν την εκχώρηση ακινήτου στην αντικειμενική του αξία, που είναι και αυτή βάσει της οποίας φορολογούν, προς συμψηφισμό των οφειλών, να μην πληρώσει κανείς», αλλά δε θα το κάνω. Θα επιβιώσουν πάλι όσοι εξαιρούνται του νόμου και όσοι έχουν τα μαύρα στην άκρη κι αυγατίζουν. Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, στη φάτνη της τρόικας και των στουρναράδων.