[author] Του Βασίλη Λαλιώτη [/author]
`
Δεν γίνεται να κρίνεις χωρίς να προσφέρεις προσωπικό υλικό. Γι αυτό κάθε κριτική είναι αυτοκριτική. Οπότε μιλώντας για τον Πέτρο Τατσόπουλο μιλάω για υλικά κοινά με του Πέτρου που είναι εγκαταστημένα μέσα μου. Κι όσο μεγαλύτερη η βδελυγμία μου τόσο μέσα μου.
Από τη μνησικακία βγαίνεις με τη θετική στάση όχι με τη σκέψη του δούλου που καθορίζεται αρνητικά. Υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο που κριτές και κρινόμενοι φαίνεται να συμμερίζονται: ότι υπάρχει μια πλαστελίνη αποκάτω, η μάζα που είναι εύκολο να παρασυρθεί και να απομακρυνθεί από την “αλήθεια” της οποίας υπονοείται ότι είναι κάτοχος ο κρίνων. Το ίδιο πίστευαν όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά και οι ευσεβιστές. Και συνεχίζουν. Ο δαίμων καιροφυλακτεί να πάρει τις ψυχές.
Η υποτίμηση του κοινού που δεν ομολογείται, ενώνει τον Τατσόπουλο και τους κριτές του.
Αν υπάρχει μια στάση υγιής σε όλα αυτά, στάση που θα ακύρωνε αυτόματα κάθε οίστρο, μυγούλα ερεθισμού της καθημερινής μας πληροφόρησης, αυτή είναι το γέλιο, το χιούμορ, η ειρωνεία. Κυρίως για την ανομολόγητη δική μας υποτίμηση των ανθρώπων και τον ζηλωτισμό για τη σωτηρία τους που βρίσκεται κρυμμένη στα αρχαία πρωινά των μητέρων μας.
Εξ άλλου τι κάνει ο Πέτρος, από το να σύρει στο δικαστήριο της κοινής γνώμης μια μητέρα που είχε την αναλγησία να εγκαταλείψει ένα τόσο χαρισματικό και ευφυές και αρχιδάτο γιό προς υιοθεσίαν; Η αδιακρισία της δημόσιας και συνεχούς μεταμφίεσης του προσωπικού είναι που με ενοχλεί.
Η εξουσία στον καιρό του ολιγοπωλίου των βημάτων λόγου προωθούσε ανθρώπους στην κόψη του σοβαρού και του γελοιοποιήσιμου να ψυχαναλύονται δημόσια και συνεχίζει.
Στο πανδαιμόνιο της πληθώρας των πομπών το εγώ των ναρκίσσων
ρέπει μαθηματικά στην πορνογραφία της ψυχής που αυξάνει διαρκώς την δόση της πρόκλησης για να ακουστεί.
Εις σμικρόν και κατά το ναρκισσισμό του ο καθένας το κάνουμε όλοι στους περιγύρους μας. Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά την καθημερινή τοξική συναισθηματικότητα την φτιάχνουμε και την ανεχόμαστε μαζί.
Και μην υποτιμάτε κι αυτούς που τον κρίνουν ακριβώς επειδή θα ήθελαν να είναι στη θέση του.
`
* Ο Βασίλης Λαλιώτης είναι ποιητής και μεταφραστής.