[author]Του Σπύρου Αραβανή [/author]
`
«Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους»*. Ούτε αυτή για την οποία πάλεψε και δολοφονήθηκε. Ούτε αυτή που τον σκότωσε. Και ασφαλώς ούτε αυτή που «όπλισε» το χέρι του «αθώου» «φωτογράφου», που πούλησε τη φωτογραφία μαζί με τη ψυχή του στο διάβολο των αζήτητων 5,5 εκατομμυρίων ευρώ και στους χιλιάδες αναγνώστες του που «σοκαρίστηκαν».
Οι συνεκτικοί μας δεσμοί, το πιστεύω, πλέον, ακράδαντα, είναι μόνο οι «μικρές» μας, δικές μας ώρες. Τα σύνορά μας είναι μόνο οι «οικείοι» μας που ψάχνουν για ταυτότητα μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Τα σύνορά μας είναι οι λέξεις μας και όχι η γλώσσα μας. Οι ιδέες μας και όχι η ιδεολογία μας. Οι «θεοί» μας και όχι ο Θεός μας. Πατρίδα ονομάζεται πλέον η πιο απόκοσμη εξορία. Χάρισμά σας οι όροι. Δικά σας τα άκρα. Μονάχα μια προσευχή κάθε βράδυ:
Να με φυλάς από τους Έλληνες
Κράτος εν κράτει η βλακεία
Στο φως του ήλιου ανομία
Σκοταδισμός πλάι στις καμέλιες
Να με φυλάς απ΄ την πατρίδα μου
Η πιο απόμακρη εξορία
Μία απέραντη επαρχία
Ο μαύρος κύκνος και η Λήδα μου
Να με φυλάς απ΄ την Ελλάδα μου
Να αντέξω αυτή την υστερία
Μέχρι να βρω ισορροπία
Στον Όλυμπο και τον Καιάδα μου
`
* Πάνω από την πρωτοσέλιδη φωτογραφία του ψυχορραγούντoς Παύλου διαφημίζεται η ταινία «Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους». Η καλύτερη εκδίκηση έστω και με τον πιο διεστραμμένο τρόπο.