Image may be NSFW.
Clik here to view.
4 ποιήματα από την Α’ ενότητα: “25 ποιήματα με αφορμή τον Θουκυδίδη”
Λύτρα
Η ποίηση ως λύτρα
πού ξανακούστηκε.
Σώθηκαν, λέει, τραγουδώντας Ευριπίδη
ανάμεσα σ’ εχθρούς,
καθώς ζητιάνευαν στις πόρτες για ψωμί ή
μπρος στις τράπεζες εζωγρημένοι.
Πώς να αισθάνθηκε ο Ποιητής
ως ποιητής πραγματικής ζωής
χάρη στη μίμησή της
με τέτοιον στέφανο στο μέτωπό του
και με φιλήματα βαριά στα χέρια;
Μπορεί και ενοχές
για όσους δε σωθήκαν.
Επίσης σκέπτομαι το τώρα
κι ότι ο χρόνος μεταφέρει σημασίες,
να παίζουνε οι ποιητές τα σοβαρά παιχνίδια τους.
Μπροστά στις Τράπεζες ξανά
ανάμεσα σ’ εχθρούς ξανά
έχουμε πλήθος ποιητών να τραγουδήσουμε,
αν τέτοια ακόμη κατορθώνει η ποίηση.
*
Μελήσιππος
Θυμόμαστε καμιά φορά
αυτούς που επιγράφουν τα επερχόμενα.
Εγώ θυμήθηκα έναν αρχαίο πρέσβη,
Μελήσιππο Διακρίτου, Λακεδαιμόνιο,
όταν, καθώς προσέγγιζε
τα παραβιασμένα της συνείδησής του σύνορα,
του ήρθε να χρησμοδοτήσει:
«Η μέρα η σημερινή…αρχή μεγάλων κακών…»
Μιλούσε για συγκεκριμένη μέρα,
μιαν ανοιξιάτικη,
τότε που ευνοούσε ο καιρός
να σφαγιάζονται οι νέοι
πάνω στην άνθισή τους
- τώρα μας κάνει κι ο κακός καιρός –
Ούτε που το φαντάστηκε πως η φωνή του
είναι φωνή μελλοντικής χρήσης•
όμως το ίδιο είπε ο Μακρυγιάννης,
το ίδιο είπε το ’46 ο πατέρας μου,
το ίδιο είπε σήμερα
κι ο Μιλτιάδης ο περιπτεράς,
καθώς προσέγγιζα να ρίξω μια ματιά
στους μαύρους τίτλους των εφημερίδων.
*
Ηγέτης
Τη σύνεση εκφωνείς σ’ ανθρώπους
που ο νους τους παραδέρνει στον βυθό,
εκεί που κι οι θεοί εγκαταλείπουν κι εγκαταλείπονται.
Πώς να τους πείσεις ότι ζουν,
ενώ ξαπλώνουν δίπλα στους νεκρούς τους;
Δεν είναι αναστρέψιμη η ανατροπή
να μη συμβαίνει
ούτε η κάθαρση ορνέων.
Ψοφίμια γέμισε ο τόπος.
Εξαερώνεται ο λόγος σου σ’ ανάσες βρόμικες.
Καιρός να πάψεις.
*
Η θεωρία των κύκλων
Εκπλήσσει πώς,
ντυμένοι αλλιώς κι αλλιώς φερόμενοι
σ’ άλλους καιρούς και τόπους,
είμαστε οι ίδιοι.
Τις ιστορίες μας ορίζει η επανάληψη.
Ευθείες σχεδιάζουμε
στοχεύοντας αρχή και τέλος,
μας βγαίνουν κύκλοι.
Μέσα σε κύκλους γυροφέρνουμε
και στη στενή και στην πλατιά ζωή μας,
πότε σαν τα χρυσόψαρα στη γυάλα
αγνοώντας,
πότε σαν τους σκορπιούς σε πύρινο κλοιό
γνωρίζοντας.
Τις ιστορίες μας ορίζει η επανάληψη.
Κι η διαφυγή που κατορθώνουμε
είναι ο κύκλος του ορίζοντά μας•
διαρκώς μετατοπίζεται.
*****
5 ποιήματα από την Β ‘ ενότητα, “Μνήμης σημαντικά”
Πένθος
Πενθείς αδίκως, κυρά Γραμματική,
ή δεν πιστεύεις κατά βάθος
πως ζει καλύτερα
όποιος πεθαίνει αθώος,
πως έγινε οπτασία το παιδί σου
με τα ίδια τρυφερά μάτια,
το ίδιο απαλό σχήμα,
που εφάρμοζε στην αγκαλιά σου επακριβώς,
το ίδιο μελίρρυτο γέλιο,
χωρίς πια κλάμα•
πως δεν είναι στη χούφτα γης
που το κατάχωσαν
αλλά ψηλά μες στο γαλάζιο;
Μήπως και δεν πιστεύεις, κυρά Γραμματική;
Γιατί εγώ που ξέρω
πως το γαλάζιο είναι σκοτεινό,
γεμάτο μέταλλα και δορυφόρους,
πενθώ δικαίως.
*
Κατώφλια
Οι δραστικότερες σκηνές
παίζονται στα κατώφλια.
Πεδίο μάχης τα κατώφλια
για προκαθορισμένη ήττα•
τότε που δε φοβάσαι πως θα φύγει,
γιατί έφυγε
κι ο έρωτάς σου έχει ήδη κατακάτσει
στα σκαλοπάτια
και τον πατάς σαν λασπωμένη βροχή.
Και η ζωή πορεύεται με αποφάσεις
που την εξαντλούν,
ώσπου να μείνει ένα μάτι
σε τανυσμένη κόγχη,
να κατοπτεύει.
*
Ουσιώδης διαφορά
Από παγκάκι σε παγκάκι
με μια κουβέρτα μωρού,
γριά γυναίκα.
Τραβάει πάλι και πάλι,
μα δε διπλώνουν οι γωνίες.
Οι τέσσερις γωνιές του κόσμου
δε διπλώνουν.
Κι εγώ που κάνω πως δε βλέπω
να προχωρεί η ζούγκλα του ανθρώπου
μέσα στην πολιτεία,
εισβάλλει ώρα την ώρα
σε σπίτια, κεφάλια, ζωές, φταίω
και φταίω
που μόνο τα γνωστά μπορώ να πω
γι αυτόν τον νόμο τον παλιό
των αγριμιών και των ψαριών
ποιος τρώει ποιον,
αλλά εδώ με ουσιώδη διαφορά,
ακόρεστος.
*
Σκόνη
Δεν είναι εύκολο να πεις γι αυτά
που εκτυλίσσονται μέσα στη σκόνη
και δεν παράγουν συνήθη συναισθήματα.
Σκόνη η πορεία, εγχάρακτη στα πέλματα,
σκόνη το γάλα της ευσπλαχνίας.
Ένα μπισκότο στα δύο,
στο ίδιο κύπελλο τρία στόματα,
δεκάδες βλέμματα σε μεγαλόσταυρους ευεργετούντων
σταυρωμένα.
Η αριθμητική της πείνας.
Πείνα, τι λέξη•
μόλις τη σχηματίσεις,
ό,τι είναι γύρω της γίνεται σκόνη.
Εξάλλου αμφιβάλλεις.
Στη διπλανή εικόνα βασιλικές γιορτές,
κεφάλια ανθρώπων με πετάσους θεών.
Από το θάμβος τυφλωνόμαστε.
Τόσο μεγάλες αποστάσεις
δεν τις διανύει καμιά φτερούγα.
*
Δύο σονέτα με ουρά
α. Παιχνίδισμα
Στο ασανσέρ συχνά – πυκνά τον βρίσκω
μ’ ένα καρότσι λαϊκής για ψώνια.
Σαν να μην πέρασαν χιλιάδες χρόνια
που ’ρθε με μια μαμά κι έναν ιβίσκο.
Εγώ χαρτιά και σκέψεις αναλίσκω,
μ’ ελκύουνε τ’ αμάραντα, τα αιώνια
κι αυτός γεμίζει άνθη τα μπαλκόνια,
μ’ όσα μαραίνονται παίρνει το ρίσκο.
Τ’ αντίθετα γεννούν μια γοητεία
και στ’ ασανσέρ προέκυψε το πάθος
όσο μας επιτρέπαν τα φορτία.
Μ’ αν στέκεις εν κινήσει είναι λάθος,
είναι παγίδα κινουμένης άμμου.
Μου είπε « Δε μ’ αφήνει η μαμά μου
να διαβώ πόρτα νυφικού θαλάμου»
κι ανάμεσα στα μαραμένα χόρτα
του έδειξα του ασανσέρ την πόρτα.
β. Γκροτέσκο
Καλότυχη δεν ήτανε για να ’βρει
μες στους ανθρώπους εραστή και φίλο,
έτσι λοιπόν παντρεύτηκε τον Σκύλο
που ’ταν πιστός κι είχε μουσούδα μαύρη
αλλά λευκή ψυχή, ενώ οι λάβροι
οι άντρες που πλακώνονται στο ξύλο
για την ομάδα και το άλλο φύλο
την απωθούσαν όσο και οι ταύροι.
φόρεσε νυφικό, έβαλε βέρα
και περιλαίμιο στον γαμπρό με πέλος•
ήρθαν πολλοί εκείνη την ημέρα,
τους μάζεψε ο κουμπάρος ο Καννέλος
και εν μέσω ενθουσιασμού ακράτου
δώσ’ του ο γαμπρός κουνούσε την ουρά του.
Μα του σονέτου τούτου του φευγάτου
του πρέπει ουρά, να την κουνάν ντουέτο
από χαρά και Σκύλος και σονέτο.
********
Η Χαρά Πρεβεδώρου γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς από πατέρα Μικρασιάτη και μητέρα Κεφαλονίτισσα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθήνας και υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση. Από τον εκδοτικό οίκο Γαβριηλίδης έχουν εκδοθεί οι εξής ποητικές της συλλογές: Σήματα 2007, Οι περιπατητές 2009, Δορυφορήματα 2011 και Χρόνος ο Ακέραιος 2013. Πεζά γράφει σε εφημερίδα του επαρχιακού τύπου της γενέτειράς της Κεφαλονιάς.