ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
Αυτή η κακοτοπιά!
Μοίρα εκείνου που ενδίδει στη χολή.
Ψηλαφώντας με το βλέμμα,
το πνεύμα μου πληγώθηκε.
Ήταν θυελλώδης όταν
εξακόντιζε ακτίνες, τις μάζευα
-Ακάνθινα δεμάτια- για ένα καταφύγιο.
Κι όλη τη νύχτα έστηνα αυτί
έξω στα πατήματα των λύκων,
στις οδυνηρές ακτίνες από τ΄άστρα.
Τέλος, φύσηξε πάλι, σπάζοντας
την φλέβα του νερού.
Άνθισε:Βόμβος των μελισσών,
ήρθαν τα μυρμήγκια.
*
ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ
Ορνιθοσκαλίσματα.
Πάνω στην κοπριά
ενός θεού πελώριου, από
άποψη πάνω στην
άποψη, από στρεβλό
από ορθό.
Ψηλά.
Ψηλά στυλώναμε, ανακαλύπταμε
σημεία στον ουρανό
ρίξαμε σκοινιά και γεφυρώσαμε, το
μάτι μας-είδε.
Κύριε, δεν είχαμε-
δεν έχουμε
που την κεφαλήν κλίναι.
Περιπλανιώμαστε άστεγοι
μέχρι που σκιαγράφεται κάποια
με λέξεις στον αέρα.
Μπες, πλύσου, άλλαξε
στρώσε την κλίνη μας συντρόφισσα
σκεπάσου
με την αχυρένια μέρα.
*
ΑΙΝΙΓΜΑ ΚΑΙ ΛΥΣΗ
Τι είναι
αχνάρια
φτερών
στον ουρανό
στο νερό
ψαριών
αυλάκια;
-Το αλέτρι, αναστρέφοντας το σκοτάδι
και η σπασμένη τρίαινα, το σκήπτρο.
*
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ώ ένα, ώ ουδένα, ώ κανένα, ώ εσύ:
Που πήγαινε, αφού στο πουθενά πήγαινε;
(Paul Celan)
« Σας πάω» είπε,
είπε ο άντρας.
«Κι εμείς
και εμείς σε πάμε» είπαν
τα παιδιά σαν παιδιά.
Το βλέφαρο πήγε.
Πήγε και ήρθε
μια φορά ακόμη
σβήνοντας.
«Αν υπήρχε,
αν υπήρχε πράγματι
κάπου, κάτι
πρός το οποίο ίσως,
ίσως θα μπορούσαμε
όλοι μαζί να
πάμε
τι καλά που θα ΄ταν»
σκέφτηκα
«τίποτα δεν θα ΄λειπε».