(…)
βράδυ
όταν ο κόσμος
που έχω
ένα ζευγάρι παιδί
ο θεός
είναι νύχτα
καληνύχτα θεέ
μέχρι τότε
δεν είναι καθόλου εύκολο
κάτω
από κάποια καθόλου συνθήκη
καθόλου
αύριο
τώρα
αν
στην άλλη άκρη
της ζωής
η ζωή
σκουριάζει
σαν σύρμα
όσο μπορώ θα έρχομαι
από τις αναγεννημένες ρίζες
θα έρχομαι
απ’ τα φύκια
η θάλασσα
φεύγει
αλλά θα έρχομαι
η ζωή μυρίζει ποδήλατα
κυλάει πάνω μου
τα πράγματα
ομοιοκαταληγμένα
και αιμορραγώ γλώσσες
στο γυαλισμένο παρκέ
μιλώ
αυτή την αποκλεισμένη
σιωπή εγχόρδων
αργά
σαν την οπισθοχώρηση
της χελώνας
ένα τανκ γλώσσα
πούδρα
στα πρόσωπα των νεκρών
έντερ
έντερ
έντερσαντμαν
η σύνδεση
απέτυχε
κανείς δεν μπαίνει εδώ
κανείς
(…)
μια νύχτα
έκλεψαν τις προτομές μου
από τους κήπους της πόλης
οι άνθρωποι σημαδούρες
πηδούν
από τρύπα σε τρύπα
χαλούν τον καιρό
στις φτερούγες τους
σαν να μην έγινε ποτέ
ο άνθρωπος
η είσοδος στον άνθρωπο
αυτή η φωτιά
που μιλάει τις λέξεις
σαν γυναίκα προς γυναίκα
είναι συνομιλία αίματος
από τα μάτια μου
βγαίνουν τώρα σκυλιά
τυλίγουν τη γλώσσα τους
αργά
σαν ερπετό
πάνω απ’ τον κόκκινο στόλο της Κρονστάνδης
τα μάτια μου
γεννημένα σε δυο ζωές
γαυγίζουν σκοτάδι
******************
Ο Σταύρος Σταυρόπουλος γεννήθηκε και ζει στο Μοσχάτο. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί έντεκα βιβλία του, ποίησης και πεζογραφίας.