ΑΚΟΥΣΤΕ την «Πέτρινη θάλασσα»:
«Το πιάνο κόπασε» αποτελεί συναγωγή σαράντα παλιών και, κυρίως, νέων ποιημάτων του Ανδρέα Γεωργαλλίδη. Ως κείμενα ενσωματώνονται στα συνοδευτικά υλικά ενός ψηφιακού δίσκου. Τα ποιήματα επενδύθηκαν μουσικά με συνθέσεις του νεαρού πιανίστα, Βασίλη Σωκράτους γραμμένες για το συγκεκριμένο ποιητικό έργο και απαγγέλλονται από τον ραδιοφωνικό παραγωγό, Πάμπο Σακκά.
*****
Συντελεστές του cd:
Ποίηση: Ανδρέας Γεωργαλλίδης, Μουσική (πιάνο): Βασίλης Σωκράτους, Απαγγελία: Πάμπος Σακκάς, Επιμέλεια ήχου: Παύλος Παλαιχωρίτης, Επιμέλεια εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Φιλίππου. Ηλεκτρονική επιμέλεια: TGA, Εταιρία αναπαραγωγής: BLUESSETE PRODUCTION.
*****
ΠΛΗΝ ΟΣΩΝ ΕΙΠΑ
Υπόλογος
σ’ ένα παιγνίδι
υπό το φως της εισπνοής μου - αναπνέω.
Δυστυχισμένη άποψη
η λογική εικόνα της εικόνας μας.
Πλην - όσων είπα, παρατήρησα.
Παρατήρησα την έκφραση του ύφους.
Τώρα μετρώ επίθετα
που τρέχουν στα συρτάρια.
Καλό υπόλοιπο,
αλλά - μην φεύγεις το χειμώνα.
Τα συρτάρια, είναι ακόμη ανοικτά.
Ο χειμώνας κάνει κρύο.
*
ΑΦΙΛΟΞΕΝΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ
Προσθέτω, λίγο ουρανό στη σκέψη μου
και ταξιδεύω - εκεί - που με ορίζω.
Κλειδώνομαι στις αφιλόξενες θάλασσες
και παρασέρνω τα κύματα στο ναό της σιωπής.
Πλήθος οι ρόλοι.
Μα το ξέρεις,
υπάρχω όσο δεν συμμετέχω στο μύθο.
Πλήθος οι ρόλοι.
Μα το ξέρω,
ο καλύτερος παρατηρητής
δεν βλέπει μόνο με τα μάτια.
*
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ
Αποστέλλω λοιπόν
ένα παράθυρο κενού
στη σιωπή της σιωπής.
Ας προσπαθήσει ο παραλήπτης
να αναγνώσει
τούτη τη λευκή σελίδα
και με υπομονή
να μετρήσει
τις τόσες ανύπαρκτες λέξεις της.
*
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Έκλεισα τα μάτια μου
και βρέθηκα μπροστά μου.
Κλείστηκα μέσα στα χέρια μου
και εγκλωβίστηκα στην αναπνοή σου
κι ας μην τη γνώρισα ποτέ.
Έκανα να αρνηθώ την πρόσκληση
μα τα πόδια μου
άρχισαν να δηλώνουν κουρασμένα.
Το αίμα μου
αρνήθηκε να συνεχίσει να ικανοποιεί
τις εξισώσεις της κίνησης.
Η συναυλία του λάθους έχει τελειώσει.
Τελικά το ψεύτικο είναι το αληθινό.
Κανένας δεν μου τόπε.
*
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ
Πριν και μετά το μετά της σιωπής
το φάντασμα του είναι.
Κομμάτια λέξεις – κομμάτια σιωπής
Όλα τα χρώματα μαζί - μαζί και το άχρωμο χρώμα
Παρατηρητής του όλου και του τίποτα
σωπαίνω στο θολό καθρέφτη
να αγγίξω τα πράγματα θολά
να ταυτιστώ μαζί τους
ώστε να δώσω τέλος στην οργή των ερωτήσεων
σκοτώνοντας το φάντασμα του είναι
*
ΑΙΑΝΤΕΙΟΣ ΓΕΛΩΣ
Κρατήσαμε τις απουσίες μας
γιατί οι παρουσίες μας
συνήθιζαν να απουσιάζουν.
Αιδήμων σιγή και αιάντειος γέλως
η κατάληξη της «παύσης».
Εις εξόφλησιν των χρεών μου
ταλαιπωρώ τη μορφή σου στη σκέψη μου
και επεξεργάζομαι τα συντρίμμια της.
Παύσατε πυρ.
*
ΜΙΑ Θ Α Λ Α Σ Σ Α ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Μέσα στους συνυπολογισμούς μου υπερσυνολώ
εκεί που καταφέρνω να μαζέψω
όλα όσα δεν χώρεσαν
τα δυο σου μάτια.
*
ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΑΣΟΣ
Οδηγήθηκε κάποτε σε ένα δάσος
με δέντρα - ιδέες
και πουλιά - που δεν πετούσαν.
Ανέπνεε το φως των ματιών της
και ταξίδευε τη σιωπή του τόσο,
όσο να την ακούει.
*
ΣΟΛΙΣΤ
Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.
Μα ο σολίστ έπαιξε
ως αν να ήτανε παρούσες, δύο ανθρωπότητες
Το χειροκρότημα ακούστηκε, ακούγεται ακόμα.
Οι αποστάτες του ήχου αυτού
πολύ θα ήθελαν να ήτανε παρόντες
Κανείς δεν πήγε στο κονσέρτο.
Μα ο σολίστ έπαιξε
♫
…|στην μια μου χούφτα
κρατούσα - όλα τα χρώματα
και στην άλλη - όλες τις λέξεις
Μου έλειπε η ανάσα σου… ||
*
ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΩ ΣΤΙΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ
Κρατάω,
το περίγραμμα της φωνής σου
και με τα χρώματα των ματιών σου
αναπαριστάνω,
τον αμετακίνητό μου ουρανό.
*
ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
Ανανεώνω
τις σιωπηρές μου συμβάσεις
διαγράφοντας τον ήχο.
Η σιωπή δεν παραφράζεται
όταν οι έννοιες
έχουν αληθινό βάθος
*
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Αγκαλιά η νύχτα
με το κερί κρυφοκοιμάται.
Αγυρτεία η συνάντησή της με το φεγγάρι.
Η εγκατάλειψη είναι που φέρνει τον πόνο!
Γράφω για κείνο το φεγγάρι
που δε φάνηκε ποτέ.
Για μια άχρωμη αναμονή.
Κανένα εισιτήριο δεν κόπηκε για μένα.
Μα στο ταξίδι πήγα
έστω και χωρίς αποσκευές.
Καληνύχτα!
Εκείνα τα φύλλα του φθινοπώρου·
ποτέ δεν τα πήρε ο άνεμος…
********************************
ΣΧΟΛΙΟ
Ο «τόπος» της ποιητικής τέχνης του Ανδρέα Γεωργαλλίδη ανιχνεύεται στην Εδέμ της Φιλοσοφίας, τόπος δυνάμει εχθρικός προς κάθε νοητικό φραγμό, αισθητικό ή και εξουσιαστικό προπατορικό αμάρτημα. Το παιχνίδι των αλλοτριωμένων υποκειμένων και σημασιών τον γοητεύει και η υπονόμευση των α-νοησιών στο επιστημονικό και το κοινωνικό πεδίο τον συναρπάζει.
Άλλοτε συνωμοτεί με στοχαστική αποστασιοποίηση ενάντια στο δεδομένο κοινό γούστο. Άλλοτε πυροδοτεί με νεολογισμούς και υπερπραγματικές εικόνες την ανατροπή στο λεκτικό φορτίο και στη νοηματοδότηση του σύμπαντος κόσμου, προχωρώντας ακόμη και στα έγκατα του ερωτικού πόθου [«Αντισεισμώ τις δονήσεις», «Έτσι», «Πλην όσων είπα», «Η σκιά του καθρέφτη», «Σημειώσεις», «Μεταξύ θάλασσας και ουρανού», «Θεέ της», ♫ , «Εύθραυστα σώματα», «Άστεγος»].
Ως δημιουργός και σκεπτόμενος πολίτης συνομιλεί με την αμφισβήτηση τετριμμένων νοοτροπιών και δράσεων, με την αντικατάσταση κατεστημένων καλλιτεχνικών «προτύπων», φιλολογικών ψιμυθίων, βεβαιοτήτων της επιστήμης και της φιλοσοφίας [«Σε μη λογικό χώρο» , «Αφιλόξενες θάλασσες», «Πρόσκληση», «Αιάντιος γέλως»].
Στην αφαιρετική τεχνική της ποίησης του Α. Γεωργαλλίδη συντελείται ο εναγκαλισμός μουσικότητας, λιτού στίχου και απρόβλεπτης εικόνας. Νοτίζουν όλα αυτά από τη φαντασία του ποιητή, μα ασφυκτιούν χωρίς τον εξάγγελο των εμπνεύσεων τίτλο του ποιήματος. Ακριβώς ο τίτλος στην αυθεντική λειτουργία του («Φασματικές τιμές», «Μια θ ά λ α σ σ α κομμάτια», «Η σκιά του καθρέφτη» ) ρυθμίζει τη δυναμική των εικόνων, ενισχύει τον εσωτερικό ρυθμό των στίχων και κάνει το ρέον μικροσύμπαν των λέξεων και των ήχων να εκβάλλει στην πολυσήμαντη σιωπή. Χάρη σ’ αυτά η κρυπτικότητα ως ακρογωνιαίος λίθος της ποιητικής του τέχνης συνομιλεί με την αλληλοπεριχώρηση επιστημονικού και αισθητικού ή «λογικού» και «παράλογου», με τη σιβυλλική έκλαμψη της σκοτεινότητας [«Ενόραση», «Σπασμένα μη-λογικά χρώματα»].
Το έργο αυτό ως πνευματικό γεγονός εξακτινώνεται σε πολλές κατευθύνσεις: Ο χρόνος, ο ιστορημένος και ο υποκειμενικός, βιώνεται ως απώλεια. Η απομάκρυνση από ανασφάλειες και παίγνια της νεότητας είναι βασική διεκδίκηση. Η καθημερινή φθορά ως αιωρούμενη σκόνη, καθώς διεισδύει στον κλειστό κόσμο των συναισθημάτων και στον ανοικτό των δια-νοητικών και των διαδικτυακών διαμεσολαβήσεων. Το προσπέρασμα των ψευδαισθήσεων και το συναπάντημα με την αμφιβολία για το τέλειο, το ρυθμιστικό, το αμετάβλητο στο σώμα της κοινωνίας και της φύσης [«Κόκκινο δάσος».] Φυσικά φαινόμενα μοιάζουν λαγούμια υπονόμευσης στη ροή της ύπαρξης και στο «Φάντασμα του είναι». Γι’ αυτό και στην επαγωγική απλούστευση των «Άστατων χρωμάτων» φωλιάζει ο στίχος «δε χιονίζει πια το καλοκαίρι».
Ο φόβος των πανταχηκίνητων ψυχικών διαθέσεων και καταστάσεων δυναστεύει τους αφιλοσόφητους ανθρώπους. Αλλά απελευθερώνει τις «οριακές αντοχές» ή ευτυχώς τιθασεύεται από τον ζωοδότη έρωτα και την αγάπη.
Σίγουρα δεν είναι άμεσα πιθανή και ούτε αδιανόητη η ενοποίηση του ποιητικού και του φιλοσοφικού στοιχείου σε όλη την ντελικάτη επικράτεια της ποίησης. Αυτή όμως φανερά υφίσταται στη συνείδηση και κατ’ επέκταση στη σύνολη δημιουργία του Ανδρέα Γεωργαλλίδη. Από το έργο του φωνή μοναδική ακούγεται, αν κι ο αναγνώστης προσεκτικά αφουγκραστεί.
************
O Ανδρέας Γεωργαλλίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1975. Σπούδασε Παιδαγωγικά, Ιστορία-Αρχαιολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Aκολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές (DEA) στο Παρίσι (2002-03) στο Τμήμα Φιλοσοφίας (Universite De Paris I-Pantheon-Sorbonne). Σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας στο Ηνωμένο Βασίλειο (University Of Sussex).
Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές Αντικείμενες Ημιευθείες (1998), Παγωμένο Kενό Sτους 516 C (2001), Κλειδωμένες Θάλασσες (2003), Όταν Bυθίζεται Tο Πιάνο (τετράγλωσση ελλην. – αγγλ. – γαλλ. – γερμ., 2004), Χρώματα Απέναντι (οκτάγλωσση ελλην. – αγγλ. – γαλλ. – γερμ – ιταλ.– ισπ.– ρώσ.– τούρκ., 2007, β΄ έκδ. 2008), Το πιάνο κόπασε (2011). Ποιήματα του έχουνε δημοσιευτεί σε πολλά ελλαδικά, κυπριακά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά.