[author] Του Κώστα Ριτσώνη [/author]
Τι σκοτάδι ήταν αυτό… σκοτάδι μαύρο .
Ήμουν στα γραφεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης στη Λεωφόρο Καβάλας . Πήγα να τους παραδώσω ένα ποιητικό βιβλίο που είχα εκδώσει .
-Μας κόψαν το ρεύμα , μου είπαν στεναχωρημένοι οι υπάλληλοι της υπηρεσίας εισαγωγής . Δυστυχώς δεν δουλεύουν πια οι κομπιούτερ .Θα παραλάβουμε το βιβλίο που μας φέρατε αλλά χωρίς απόδειξη .
-Καλά και αν χαθεί ; Άραγε θα μπει στον εθνικό κατάλογο; Ξέρετε ο ποιητής του οποίου είμαι εκπρόσωπος ανησυχεί για την τακτοποίησή του .
-Μην ανησυχείτε κύριε θα τον ταξινομήσουμε μόλις πληρωθεί ο λογαριασμός και έχουμε πάλι φως .
-Και πόσο θα περιμένουμε ;
-Δεν ξέρουμε μας το έχουν κόψει κάμποσες μέρες .
Στεναχωρημένος έφυγα και πήγα δίπλα στο γραφείο των isbn .
Σκοτάδι κι εκεί . Μπήκε μαζί μου και ένας νευρικός εκδότης .Γύρευε έντονα αηέσμπιέν για ένα ρεμπέτικο βιβλίο που ετοίμαζε .
-Θέλουμε να εκδοθούμε , έλεγε . Δώστε μου αριθμό .
-Δεν ξέρουμε κύριε θα περιμένετε . Νούμερα δε δίνουμε .
Κι αυτός άρχισε να μιλά μάγκικα μπουζουκτσήδικα .
-Κόβουν το ρεύμα του κόσμου αλλά και των βιβλιοθηκών . Και το πνεύμα πώς θα συνεχίσει να μας φωτίζει με νέες εκδόσεις ;
Συμφώνησα κι εγώ μαζί του .
-Ας ελπίσουμε κύριε ότι η εταιρεία , η ΔΕΗ , θα δώσει λίγο βερεσέ ρεύμα .Φως στα βιβλία και στα διαμερίσματα.
Φως μέσα στο σκοτάδι .